CHAPTER 6. yan. another sunday morning. as usual, simba kami.. --------- blah blah blah blah.blah blah blah blah.blah blah blah blah. tapos na pala ung mass. "kain tayo jollibee, treat mo " - sabi ko "sige ba. gutom ka na nuh " "wag ka na maingay, tara na. kakain na tayo " ayon, kwentuhan. sarap nya kausap. ndi sya ung walang sense.. pagdating namin sa bahay, mga 2pm na siguro un, naupo kami sa terrace. "i lav you prinsesa ko." he was looking straight in my eyes. medyo weird. ewan! wala. d na ko makapag salita. "d mo ba talaga ako kilala.? ako kilalang kilala kita. dati pa lang, mahal na kita.. noon pa man. hindi mo ba naalala pano ako magsalita.? hindi mo ba ako namumukaan.? hindi mo pa din ba nahahlata.?" niyakap nya ako. what.?? hindi ko maintindihan. d kita kilala. ni wala ako alam tungkol sayo. nalulugi na pamilya namin kaya ako ang ipinakasal sayo. si charisse dapat pero ako na lang ang ipinalit. kilala mo na ba noon si charisse.?? so, ibig sabihin, kung kilala mo nga sya. d na kita dapat minamahal pa! then umalis na sya. naging busy sya. d ko na sya nakausap ng araw na un! tsk naman ohh!!! [hr] haha. bitin