[align=center][b]CHAPTER 4[/b][/align] Mabilis na Lumipas ang mga araw.. Nagkakamabutihan na kami ni Hannah.. San pa nga ba papunta un diba? Xempre alam nyo na kung saan.. Pero si Lalaine.. Malamig parin sakin.. Nilalapitan nya ako pero di na tulad ng dati na sumasabay xa pauwi, pumapasan sakin, sumisigaw ng malakas at sinasabihan ako ng baliw.. Pero pinilit kong intindihin sa Lalaine.. [i]"baka kailangan nya lang ng space.."[/i] yan ang nasabi ko sa sarili ko.. [b]2 Months Passed..[/b] Naging kami na ni Hannah.. Masaya kaming dalawa.. sobra..! Kilala ako ng mama't Papa nya.. Gusto xa ng mga parents ko.. at sumtyms dun kami kumakain sa bahay nila.. masasabi kong strong na nga kami.. pero habang lumilipas ang mga araw.. hindi ko na nakikita si Lalaine.. sa school nalang.. hindi nya ako pinupuntahan or kinakausap.. She's always on th Library but hindi nya talaga ako tinatabihan.. i wonder why she's avoiding me.. _________________________________________ Nagsimula na ang Preparation for Extemporaneous Speech.. Nakalimutan ko na si Lalaine, busy ehh.. Kasali kasi ako sa mga Participants ng school namin sa lalaban sa Another school.. [b]10:30 am..[/b] Nagsimula na ang Speech.. kabado lahat.. Tinawag ang unag panlaban ng school namin.. [i]"Lalaine Sabado.."[/i] napaigtad ako sa kinauupuan ko? [i]"si lalaine?" [/i] alam ko wala xang interes sa mga ganitong bagay.. pero.. andito xa ngaun sa harap ko.. nagsasalita. ang galing ni Lalaine. Ibang-iba sa lalaine na nakilala ko. ____________________________ ako ang last na nag-speech. nauutal ako sa harapan. nakatingin kasi sakin si Lalaine.. iba ung tingin nya.. parang.. tingin nya sakin, kaaway na.. may galit sa muka nya.. tinawag ang mga winners.. [i]"And the gold medal goes to..... Lalaine Jezreel Sabado!"[/i] arruyy..! ang galeng ng bespren ko! gumaganon! pagbaba nya ng stage diretso xa sa shuttle sa labas, kumain sya.. sinundan ko sya at tumabi ako sa tabi nya.. [i]"Lalaine! ang galing mo ahh!"[/i] di xa tumingin.. di rin nagsalita.. [i]"Lalaine!"[/i] tinapik ko xa sa balikat.. [i]"bakit ba kasi?!"[/i] ang tabang-tabang ni Lalaine.. "ano?! ano bang kailangan mo Joseph?!" "wala.." nakatingin ako sa kanya na waring nagtatanong.. [i]"oh?! anu pang ginagawa mo rito?!" naiirita na xa.. "hah? Lalaine? bakit......"[/i] hindi ko na naituloy ang sinasabi ko dahil umalis na xa.. di ako matahimik sa inasal nya kanina.. hanggang pag-uwi ko un parin ang iniisip ko.. [i]"eto ba nag kapalit nang maging kami ni Hannah?"[/i] paulit-ulit kong tinatanong ang sarili ko.. bakit? bakit? wala naman akong naalalang nagawang masama sa kanya para magalit xa.. pag-nagagalit naman xa, di xa ganun.. sinasabi nyang nagagalit xa tapos magso-sorry ako.. then ayun.. bati na kami. balik na sa dati. pero iba ung ngayon.. iba na yung attitude nya.. naging matured na xa.. di na xa ung Lalaine na dating nakilala ko.. NAKATULUGAN KO NALANG ANG PAG-IISIP KAY LALAINE..