[color=red]“I CAN’T BELIEVE THIS!!! I CAN’T BELIEVE THIS!!!!!!!!!!!!!”[/color] Sinasabi ko yun habang nakatingin dun sa mga isda dun sa aquarium namin sa kitchen. Grabe!!! Nakakaasar talaga!!! Ako na nga siguro si miss kamalasan!!! Bakit ba sa dinami-dami nang magiging flight leader ng Charlie eh yung si Mr. Mico “masungit” Tolentino pa?!?! At bakit ba sa dinami-dami ng pwedeng mapunta sa flight na yun eh bat ako pa?!?! [color=red] “HINDI PWEDE TO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” [/color] [color=navy]“huy! Hija! Ano naman ang sinsisgaw-sigaw mo diyan at mukha ka pang galit na galit?!?! May ginawa ba sayong masama yung mga isda diyan sa aquarium?!”[/color] tiningnan ko naman si manang [color=red] “WAAAAAAAAAAAAAAAH’ MANANG!!!!!!” [/color] Sinabi ko naman kay manang yung mga nangyari sakin sa “first day” of school. Hindi kaya malasin ako this whole year?!?! Kasi unang araw palang eh malas na pano pa kaya sa mga sumunod na araw?!?!?! [color=red] “hay manang, sana nga lang at hindi ako pahirapan nun!” [/color] [color=navy] “baka naman akala mo lang na masungit! Malay mo eh mabait naman pala siya”[/color] [color=red]“sana nga po”[/color] Narinig ko naman na bumukas yung gate namin. Sila mommy at daddy pala. Himala ata at maaga umuwi yung mga yun. Akala ko pa naman eh mag-isa lang akong kakain ng dinner ngayon. Ganun naman kasi palagi. Mag-isa lang ako nag di-dinner kasi lagi na lang sila busy sa trabaho. Kaya minsan pinasasabay ko na lang kumain sakin si manang Rosie (my most ever beloved yaya) at si Manong Ted (driver ko naman…close din kami niyan). [color=navy]“o, ayan na pala ang mga magulang mo! Tamang-tama at mag hahain na ko”[/color] [color=red]“himala maaga sila”[/color] [color=navy] “at bat parang hindi ka naman natutuwa na maaga sila??”[/color] [color=red]“hindi naman po sa hindi ako natutuwa. Nasanay lang naman ako na lagi silang nandun sa trabaho nila. Nagpapayaman!”[/color] [color=red]“haaay. Para sa iyo rin naman yun eh”[/color] [color=red]“para sumarap ang buhay ko?!?! Yeah!! Big deal!!”[/color] lumabas na ko sa kitchen nun at dumeretso sa hagdanan. [color=red]“tawagin niyo na lang po ako pag kakain na!!”[/color] sinigaw ko naman. Maya-maya lang din eh tinawag na ko para kumain kaya bumaba naman na ko. [color=yellow]“o anak?? How’s your first day in your new school??”[/color] si daddy [color=red]“fine naman po”[/color] [color=brown]“hindi ka naman ba nahirapan?” [/color] [color=red]“ayos lang po. Nandun naman si Cris eh”[/color] [color=brown]“by the way anak, about your engagme---“ [/color] [color=red]“please mom! I don’t want to talk about it!”[/color] [color=yellow]“pero nakausap na namin sila, you’re going to meet them this Saturday”[/color] [color=red]“oh sorry, I have to do something on Saturday”[/color] [color=yellow]“yeah you will!! Because you’re going with us!!”[/color] [color=red]“but I don’t want to---“[/color] hindi ko naman natapos yung sasabihin ko kasi biglang nagsalita si mommy [color=brown]“honey, haven’t we talked about it?? And you agree”[/color] [color=red]“oh please! Kayo-kayo lang naman ang nag usap diyan eh and I don’t remember I said yes to it. And beside, I’M TOO YOUNG TO GET MARRIED!!”[/color] [color=yellow]“hindi naman namin sinabi na magpapakasal ka kaagad. We’re going to wait until you graduated collage”[/color] [color=red]“but---“[/color] [color=yellow]“no buts Miss Ashley Lopez, you’re going to marry him weather you like it or not!” [/color] [i]---but I don’t want to marry the guy I don’t love. Yun dapat ang sasabihin ko. [/i] [color=red]“I hate you guys”[/color] hindi ko na tinapos yung pagkain ko nun. Umakyat na lang ako sa taas at dumeretso ako sa room ko. Narinig ko pa nga na tinatawag ako ni dad pero hindi ko na sila pinansin. Pagkapasok ko sa room ko, humiga kaagad ako sa kama ko at doon ako nagiiyak. [color=red] “I HATE YOU!!!!! I HATE ALL OF YOU!!!!”[/color] sumisigaw ako habang nakatakip sa mukha ko yung unan para walang makarinig sakin. Naiinis na ko sa kanila!! Wala na lang silang ibang bukambibig kundi yang engagement na yan!! Kailangan daw nila ituloy yun dahil they made a promise!! GRRRRR!!! I HATE THAT STUPID PROMISE!!!!!!!!!!!!!!!! Narinig ko naman na may nag knock doon sa door ko. Let me guess, si daddy yan or si mommy. Siguro papagalitan nanaman nila ko. Ano pa nga ba?!?! [color=red] “PLEASE!! I WANT TO BE ALONE!!!!!”[/color] [color=navy]“hija, ako to”[/color] Nung narinig ko yung boses ni manang Rosie, binuksan ko kaagad yung door ko. [color=navy]“bat hindi mo tinapos yung pagkain mo?? Eto oh, dinala ko na dito sa taas. Baka kasi magutom ka nyan”[/color] [color=red]“wala po akong ganang kumain”[/color] [color=navy] “haaay, ikaw talagang bata ka! Kumain ka nga para maging malakas yang resistensya mo at hindi ka tablan nang pagpapahirap nung Mico ba yun??”[/color] Medyo napangiti naman ako ni manang nun. [color=navy]“alam ko yang nararamdaman mo. Pero sa ngayon, wala pa tayong magagawa. Makisakay ka muna sa mga magulang mo.”[/color] [color=red]“sana po kayo na lang yung mom ko”[/color] [color=navy] “wag mo nga sabihin yan! O hala sige, kumain ka na nga”[/color] *** (next morning) As usual, may pasok na naman. Pero regular classes na kami ngayon. Friday ngayon, buti na lang at next week pa ang training nang ACP. Pero may meeting kami ngayon. Kinuha ko na yung backpack ko tapos lumabas na ko ng bahay. [color=maroon]“Mam Ashley, ihahatid ko na po kayo” [/color]si manong Ted [color=red]“Wag na po, ayos lang po ako mag lakad at Ashley na lang po ang itawag mo sakin”[/color] [color=maroon] “Sige na nga Ashley, pero sabi nang daddy mo ihatid kita”[/color] [color=red] “kaya ko naman po eh”[/color] [color=maroon]“pero---“[/color] [color=yellow]“Ashley, magpahatid ka na sa driver”[/color] [color=red]“kaya ko na po magpunta sa school dad”[/color] [color=yellow]“I insist”[/color] [color=red]“fine” [/color] Dahil nga wala na ko magawa , sumakay na ko sa car. Dahil malapit lang naman yung school, after a minuet nandun na kami. Pinagbuksan naman ako ng pinto ni Manong Ted. Pagbaba ko naman ang dami nakatingin sakin. Anong meron? [color=red]“uhh, may problema ba??” [/color] bigla naman nila iniwas yung mga tingin nila. Ano naman problema ng mga yun?!?!?! [color=pink]“COUSIN!”[/color] [color=red]“oh! Cousin! Good morning!”[/color] Nag lakad naman kami papunta sa room. [color=purple]“AAAaaaSSSsssHHHhhhLLLLeeeeYYYY”[/color] [color=red]“BAKIT?!? Mukhang hyper ka ngayon ah”[/color] [color=purple] “hehe, uy! Hindi mo sinasabi samin na mayaman pala kayo! Kita ko kotse niyo kanina!”[/color] [color=red]“Ahh yun ba--?”[/color] [color=pink]“syempre mayaman talaga sila Ashley! May ari lang naman po sila lang 2 high class restaurants, 3 computer shops tsaka isang hotel!” Hay naku![/color] [color=purple]“WOW!!!! Ang yaman niyo pala talaga Ashley!! Siguro ang saya-saya mo na sa buhay mo ngayon”[/color] nginitian ko lang si Arrjae. Masaya?? Masaya ba yung lagay na bawat kilos mo kailangan ipapaalam mo?? Masaya ba yung hindi ka makakalabas nang bahay ng walang kasamang bodyguards?? Masaya ba yung kailangan mong sundin yung mga magulang mo kahit mawala kaligayahan mo?!?! Kung ako lang ang tatanungin, I choose to have a normal life. Yung malayung-malayo sa buhay ko ngayon. Kahit na nakatira lang kami sa isang mallit na bahay ok na ko! Basta hindi ganito. *** Days passed by. And today is…Saturday!! Yung terror day na hinihintay ko! Makikilala ko na ngayon ang so-called fiancé ko! Narinig ko naman si mommy, sumisigaw! [color=brown]“Anak, nandito na sila!”[/color] Oh god!!!! Parang gusto ko nang maglahong parang bula!! Kung tumalon kaya ako diyan sa bintana ko para makalabas?? Nah! Mahal ko parin naman ang buhay ko noh at marami pakong pangarap! Baka pag tumalon ako diyan magkabali-bali buto ko! I think I have no choice! [i] Here I go[/i] [color=purple]___________________________________ To be continued[/color]