rie: churii..late. :] jatmin: haha. ngee. late ako. wag mong agawin si dennis. haha. emily: avoid using sticky caps. anyways, tnx. :] [quote]okei. eto naaa. sorii if it's duper super late. :][/quote] …nahulog na nga ako. And too bad sa KANYA. Chapter 11 – To be [b]Hurt[/b] October 15, 2008- Afternoon Hayyy. Parang absent parin sya. Sabi ni Yaya Tipay nagkulong sya sa kwarto. Ano ang problema nya? Hayyyy. Kainis! Ano ba talaga ang problema nya? “Huy! Jenny…lalim ng iniisip ah.” “Uy. John.” Nandito pala kami sa bench 015. “Absent parin sya?” “Ha? Eh…oo nga.” “Aminin mo nga sakin Jenn. Gusto mo ba sya?” “Ha? Ikaw naman...alam mo namang magkaaway kami noon pa. Ayoko sa kanya diba? AHmm…” “Wag mo ng ipagkaila. Okay lang na sabihin mo sakin. Wag kang mag-alala. Di ko sasabihan si Sophia.” Hayy. Sasabihin ko ba sa kanya? Hayy. Nakakalito. “Huh? Uhmm…Uhmm…parang?” “Really?” Shocked din sya. Duh. What do you expect? “Uhmm…parang eh. Kasi, bat ko ba sya mamimiss ng ganito kung hindi? Bakit ko ba hinahanap ang presence nya kung hindi? Bakit ba nababaliw na ako sa kakaisip kung ano ang nangyari sa kanya? I hate to admit it…pero. Oo na. Mas matindi pa ata ito kesa sa kaso ko kay Danny eh. Hayyy. Ewan! Kainis!” “…Ang sakit naman nito…” “Ha? Ano?” “Huh? Wala. Sabi ko..ang sakit naman sa part mo. Naiintindihan kita Jenny…alam kong masakit…Alam mo Jenn, nangyari na to eh. Una, nung pag-iwan ni Danny sayo, ginawa mo akong panyo. Ngayon naman…” “Oo nga eh. Pero mas masakit lang talaga to kesa dati.” “Hayyy…” “John, have you been inlove?” “Huh? Uhmm..hehe. Uhmm…Ahmm...oo naman..” “Huh? Kanino?” Meron? “Kay—“ Riiiiiiiiiiiiiiiiiiing! “Time na! Pahiran mo na luha mo. Para kang timang jan! Haha.” Hayy. Buti pa si John. Laging nanjan pag kailangan ko. Hayyy. Pagdating namin sa clasrum, nagulat ako ng makita si Dennis. Bat nandito sya? Aish. Ano ka ba Jenn. Kanina…hinahanap mo tapos ngayon tinatanong mo kung bakit sya nanjan. LOL ka. “Dennis?” “Jeniffer! Sit down!” “Aish. Yes maam Kion.” Kaya nagklase na kami. Kanina ko pa tinitignan si Dennis. Okay naman sya ah. Parang walang nangyari. Ganun parin sya. Parang loko. Hayyyshh. Anon a bang nangyari sakin? Napaparanoid na ako. Hayy. Kung ano pa kasi ang iniisip ko eh. Okay lang naman pala sya. Aishhhh! Kaya pagkatapos ng klase…pinuntahan ko agad sya. “Bat ka ba umabsent? Ano ba ang nagyari sayo?” “Huh? Wala naman. Namiss mo ko no?” “Di no! Kapal. Anong wala? One and a half day kang absent! Okay ka lang?” “Hmm…halika!” Hinila nya ako at dinala sa …isang bench. Bench 015. “Bakit ba?” “Upo ka.” Abay! Parang hari kung mag-utos. Uto uto naman ako at umupo din. “Bakit nga umabsent ka?” Tanging nasabi ko lang. “Kasi…may iniisip ako.” “Huh? Yun lang?” “Patapusin mo nga ako! Okay eto…magulo ang isip ko eh. Napakagulo as in world war III. Buong araw akong nag-iisip tungkol sa isang BABAE.” Ano? Isang babae? Ouch. “Weh! Sa dami mong babae. Isa lang ang nagpapagulo ng isip mo?” Biro ko. Oops. Seryoso ata sya. “Sa kanya ko lang kasi naramdaman to. Alam mo? Yung feeling mo…parang ang saya saya mo pag kasama sya. Yung…parang…nagagawa mo ang bagay na hindi mo nagawa. Yung…parang…wala ka ng iniisip kundi sya.” Grabe. Answerte ng babae. Bat ba naman ako naiiyak. TSssssk! “Ano naman ang nagpapagulo sayooo..?” Dang! Ang boses ko. Parang…naiiyak. Sana di nya halata. “Ang nagpapagulo sakin? Ewan eh. Parang di pwede. Kasi…di nya naman ako magugustuhan. So, what’s the point? Pero…parang di ko na ata kayang itago eh. Hindi ko na kasi kayang magpanggap. Masakit yun! Haha. Nakakatawa na ako dito. Bat ba ako natatakot sa isang babae? Dati naman ay hindi. Pero bakit nga ba?” Duh! Di nya alam? “Maybe you love her na…” Haysts! Bat mo sinabi yun? Hayyys! Boba ka Jenny! Boba! Hayyys! Kung kelan ko pa narealize na mahal ko siya…ngayon pa siya nagmahal? Ano ba namang buhay ito? Woa. The word mahal is very not ME. Di ko na ata mapigilan ang luha ko. Nahuhulog na. Luha…please stay put. Pleasee… “Baka nga. Ano ba gagawin ko?” Wala kang gagawin! Wala!!! “Sabihin mo ang totoo.” Bat mo sinabi yun??? !!!!!! “You think sasagutin nya ako? Am I good enough for her?” Ayan! Gagawin na nya ang sinabi mo! Nice one Jenn! Sinasaktan mo sarili mo. “I really think so. Ikaw pa? I’m sure…sasagutin ka nya…” Then I gave him a very plastic smile. Bakit ko sinabi yun? Kasi kung saan sya masaya…masaya narin ako. Ano pa ba ang magagawa ko? Wow. Fairy god *stupid* mother na ako. Tsk. “Thank you! I gotta tell her na! Thanks for helping!” Umalis na sya. Di ko na talaga napigilan ang luha ko. Ayan. Pumatak na. Kung akala ko patak lang…di pala. Sunod sunod na. Grabe. Iyak talaga ako ng iyak. I never thought na iiyakan ko sya ng ganito. Ang sakit sakit talaga eh. Napatigil ako sa paghagulhol ng may nag-abot sakin ng panyo. “Okay ka lang?” “I’m not. Thank you.” Tinaggap ko ang panyo at sa kanya umiyak. Andito na naman si John. Sya na naman ang shoulder ko. Hayyy. “Bakit? Anong nangyari?” “M-may m-may…m-mahaal syang i-ibbaa…” “Iiyak mo lang ang lahat sakin…” “Thanks.” Pero…naguguluhan parin ako… Sino kaya yung babaeng gusto ni Dennis?