[b]Chapter 15[/b] "It was my fault." I said in disappointment "Huh?" Lisa asked while wiping her tears "What do you mean?" tanong din ni Mark "It was all my fault. Dapat kasi sasamahan ko siya sa mall. Eh since nga nag-away kami.. She prefer to go alone." I explained "Edi sana.. Hindi 'yan mangyayare sa kanya if I am with her.." I added "Ganun pala.." Nanay Em muttered "Pero wag kang mag-alala Mike. Sigurado nman akong.. Hindi ikaw 'yung sinisisi ni Fei ehh.. Kilala ko si Fei." sabi sa akin ni Nanay Em. Nahala niya siguro na na-guiguilty ako.. I just fake a smile as a sign of response.. -- "Ehh teka.. Hindi pa ba kayo uuwi? 8 PM na.. Baka hinahanap na akyo sa inyo.." Nanay EM asked "Ayy Oo nga nohh.. Tara na! Meron pa nmang bukas ehh.. Bisitahin nlang naten ulit si Fei.." Lisa said "Oh sige Tara na.." yaya pa ni Mark "Ahhmm.. Nanay Em.." tawag ko Nanay em "Bakit iho?" "Pwede po bang.. Ako na lang magbantay kay Fei.. Tutal it was my fault nman po ehh.. Ako 'yung may kasalanan kung bakit siya nagkasakit.." I said "Adik. Drama mo nman Mike!" Mark yelled I just fake a smile once again.. Wala akong planong makipag-biruan ngayon.. Serious tlga ako.. "Hindi kba hahanapin sa inio?" Nanay Em asked "Tatawag na lang po ako sa amin.. Tutal Sabado nman po bukas at bukas rin po ang alis ng nanay ko kaya ayos lang po 'yun." paliwanag ko "Oh siya sige. Ikaw bahala." sabi ni Nanay Em said -- "Oh iho.. Eto 'yung kumot ohhh.. Baka ginawin ka dyan.." binigay sa king ni Naany Em ung kumot at unan.. Sabi ko kasi dun nlang ako sa couch matutulog.. "Sige po Salamat.." sabi ko at lumabas na si Nanay Em Ayun binantayan ko nga si Fei.. Umupo muna ako sa upuan dun sa may study table niya para malapet lang ako dun sa kama. "Fei pasensya na haaa.. Di ko nman sinasadya 'yung mga sinabi ko ehhh.. 'Yung bunganga ko kasi hindi ko mapigilan kapag nagse-" tekaaa.. Ano 'yung dapat kong sasabihin? NAGSESELOS? Hindi nman ako nag-seselos ehh.. Di ba? At saka.. Anu nga bang karapatan ko? Ampodeh!! Di ko na alam mga pinagsasabe ko!! Hay nakoh! Bahala na nga! Itutulog ko na lang toh.. [b]Fei's POV[/b] It was midnight nung magising ako.. Feeling ko ayos na ang pakiramdam ko.. I opened the lampshade beside me.. At pagkabukas ko.. May nakita akong nakahiga dun sa may couch... Bigla nmang nagising 'yung lalake - It was MIKE!! "Fei? Ayos ka na ba?" tanong niya at lumapet sa akin "Ahh O-Oo.. Anong ginagawa mo dito?" I asked "Ah ano k-kasi nalaman kong may saket ka kay binisita kita.. And alam ko na kasalanan ko kung bakit ka nagkasakit kaya I asked Nanay Em kung pwedeng.. Ako lang 'yung magbantay.. Para makabawi sa'yo." he explained "Ahh ganun baaa.." i replied Ano pa ba? Wala na akong masabi ehh. We're not in good terms kasi kaya la ako ma-say.. "Ahh ano Feii..." he uttered "Bakit?" "A-Ah a-ano.. S-Sorry nga pala.." he said "Sorry for what?" "Dun sa mga sinabi ko.." "Ah 'yun ba.. Ayos lang'yun.." I replied "Oh so bati na tayo huh.." he said "Bakit? Hindi nman tayo mag-kaaway ahh.." I replied "Eh bakit hindi mo ako kinakausap at saka kinukulit.." "Eh naiinis kasi ako sa'yo ehh.." "Edi ganun din 'yun.." he said "Hindi rinn.." I replied Tapos ayun.. Back to normal nnman kaming dalawa.. Kulitan at barahan nnman kami.. Parang mga ewan lang.. [u][i][b] doesn't mean I smile, I'm happy. 'coz it takes one smile to cover a million tears..[/b][/i][/u]