[quote=_eyayarey_;#3522021;1271165601]waw. parang nafast-forward ata? ambilis bigla nung mga pangyayari aa. ehehe. anyways... nice udates! next na po ulit Ü[/quote] Ahaha, kasi gustong-gusto ko na talaga tapusin. Ahaha. Anyways readers, second to the last chapter na 'to [hr] [align=center][font=Zebra][size=5]twenty-four.[/size][/font][/align] [font=Juice ITC][size=6][b]saddest memory[/b][/size][/font] Nawala si Xavier. Pero hindi naputol ang aming communication. Nakarating siya nang ligtas sa Germany. Nagsusulatan kami, and minsan, nagtatawagan sa cellphone. Eto nga yung ibang letters namin eh: [quote]Dear Xavier, Kamusta ka na diyan? Miss na miss na kita. Ahaha. Alam mo, parang biglang bumait sa akin yung kapatid mo.. Anung pinakain mo doon? Ahaha. Btw, happy new year. Love, Shecainah[/quote] At ang reply niya naman, [quote]Dear Shecainah, Haha. Malay mo naman, mabait talaga si Xion. Oo nga pala, okay lang ako.[/quote] At least.. alam kong babalik siya. [hr] Nung mga oras na wala si Xavier, si Xion ang para na ring naging boyfriend ko. I mean, kaibigang lalaki. Hindi ko akalain na mabait pala siyang tao. Kahit minsan inaasar ako.. mabait siya. At, nang isang araw, hindi ko akalaing.. magkakagusto ako sa kanya. Three years passed. Graduation na namin ngayon. Ahaha, alam niyo bang may honors ako? Astig noh. Kaso.. magkakanya-kanya na kami simula ngayon.. siguro, ikakasal na yung mga friends ko next year, or the other year. Si Charm naman, college student na ngayon. She even found a boyfriend na sobrang bait at gwapo. Ahaha. Dad and Mom? Mas maraming oras na rin silang iniispend kasama namin. In short.. lahat masaya.. except for me. Si Xavier naman kasi, hindi pa rin umuuwi. Pero sabi niya, next week daw. Hindi na ako makapaghintay na makasama siya ulit. Ano na kayang itsura niya? After three years, he is 22, and I am 20. Gusto kong ipagmalaki sa kanya na may honors ako. Na... He can be proud of his fiancee. Inayos ko yung toga ko nang napansin kong wala dito si Xion. Asan kaya yung mokong na iyon? "Ahmm, gals, nakita niyo ba si Xion?" "Ahh.. lumabas ata siya." sabi nila. Lumabas ako at hinanap si Xion. Nang makita ko siya sa may hagdanan.. umiiyak ata siya. "Uhmm.. X-xion?" I called. "Ahh.. Shecainah.. Ikaw pala.." he said, wiping his tears. "Bakit ka umiiyak..?" I asked. "Kasi.. ano.. huwag ka sanang mabibigla pero.." "Pero ano..?" Hindi ko talaga maitindihan. He looked down.. "Kasi.. Shecainah.." he said.. crying.. "P-patay na si Kuya." "Patay? Pero.. he just sent me a letter last week.. paano mangyayari iyon?" "Kasi.. kasi.. nabalitaan daw na yung plane na sinakyan ni Kuya.. napaaga kasi siya nang uwi eh.. pero.. wala na.. wala na siya Shecainah.." I cried. "Hindi totoo yun! Hindi! Hindi siya patay.. nagsulatan kami last week.. sabi niya uuwi siya.. sabi niya.. sabi niya.. he will return.. he promised me.. na.. papakasalan niya ako when he comes back.." Patuloy ang pag-iyak ko. I can't believe it. No.. Xavier is not dead. He is not dead. [hr] [spoiler]Ahaha, post ko na yung epilogue pag may nag-comment na.. ahaha, minadali ko talaga kasi wala lang.. excited lang matapos. Ahaha. Sorry kung panget ko story ko.. well, haha. Nga pala readers, explanation lang po.. Yung Epilogue, siya po yung continuation ng Prologue. Kasi, kinukwento ni Shecainah lahat nung nangyari.. kaya ganun. Kaya sa Epilogue, yun na talaga yung present nila. Ahaha~[/spoiler]