Pages: 1

  2010-06-04 04:23:57

outrageouswriter
» n00b
FTalk Level: zero
54
0
1969-12-31

[align=center][url=http://cosmopic.com/709v8137w300h200-350.gif][img=300x200]http://cosmopic.com/709/8137/350.gif[/img][/url][/align] So This story begins with a boy who knew that life would always

[align=center][url=http://cosmopic.com/709v8137w300h200-350.gif][img=300x200]http://cosmopic.com/709/8137/350.gif[/img][/url][/align] So This story begins with a boy who knew that life would always be hard, and you can never change it and a girl that was diagnosed with Leukemia and decided to have a [i]life plan[/i], a [b]350 days life plan.[/b] [b]Rhian De Leon[/b] is a 24 years old girl. She is simple, quiet, shy and reserved. She really don't get along with many people since she always knew that one day she'll lost all of them, so what's the point of having them in the first place? She find happiness in almost everything, she is indeed a girl you'll surely love, but won't love you back. [b]Miguel "Miggy" Castro[/b] Is a doctor. That's all. He don't have any goals, dreams, wishes or everything. He is a walking, breathing zombie. He has a life of black and white. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------- [b]CHAPTER 1[/b] "Umaga na ba?" Ang sabi ko habang nagkakamot ng ulo. Bakit kaya ganoon no? Bakit paggising sa umaga kung hindi tumulala o magunat, nagkakamot ng ulo ang tao? "Hindi malamang gabi pa kaya may araw." Ang pilospong sagot ng aking kapatid na si Mark. "Ang talino mo naman. Sana kuni ka na ni Lord" Ang banat ko... aba syempre lalaban ako. "Tanga ka talaga ate?! Mababait ang kinukuha ni Lord." Ang pasigaw na sagot ni Mark habang nagaayos ng buhok sa salamin ng kwarto ko. "Eh di mabait pala ako, kukunin na ako ni Lord eh!" Ang aking biglang nasamabit. Tumahimik si Mark. Alam ko na kahit ganon yun, kahit lagi kaming nagaaway, alam ko na mahal niya ako at syempre mahal ko din siya. Kahit na mula pa noong umpisa, alam na namin na mas maaga akong mamamaalam, pero ang hindi ko lang magets ay kung bakit hanggang ngayon, hindi pa rin nila tanggap iyon. "Oh bakit natahimik ka?" Ang sabi ko upang mabasag na ang katahimikan, mejo nakakabingi na kasi. "Ate naman eh..." Ang sabi ni Mark na halos maluha-luha na. "Ano? Iiyak ka? Kinse ka na boy... tuli ka na! May syota ka na nga eh!" Ang asar ko kay Mark. "Pero ate.." Ang hirit ni Mark sabay tumabi sa akin sa pagupo sa kama. "Ano bang sinabi ko sa inyo? Di ba sabi ko kunware piso ako, pinautang lang ako sainyo ni Lord, tapos baka sa makalawa, sa susunod, sisingilin niya na kayo... at syempre kelangan niyo na akong ibalik." Ang paliwanag ko sakanya "Pero ate, kunware nawala ka na lang namin, o kaya nanakaw ka, nagastos ka na namin, ganun... di ba pwede yun?" Ang muling hirit ni Mark "Hindi! Hali ka na nga kumain na tayo!" Sabay kaming bumaba ni Mark sa kusina, at doon naghihintay si Mama at si Papa. Si papa nakaayos na patungo sakanyang trabaho at si Mark naman nakauniform na. Mula noong gumraduate ako ng high school, napagpasyahan ko ng huwag ipagpatuloy ang aking pagaaral para lalo ko pang maenjoy ang mga natitira kong sandali... bagamat hindi sumangayon sina mama, hindi na nila ako napilit. "oh ayan, buti gising ka na Rhian, bakit di ka pa nakabihis?" ang sabi ni Mama habang nagsasalin ng juice sa baso niya. "bakit saan tayo pupunta?" Ang atnong ko sabay kuha ng pancake. "May session tayo kay Dr. Castro, remember?" Ang pagpapaalala ni papa "For what?" Ang aking muling tanong. "Rhian, you know the answer already." Ang sagot ni mama, na tila naasar na "No I don't. I don't get the point. May sakit ba ako? Wala naman akong lagnat hah!" Ang aking pangnangatwiran. "Stop it Rhian!" Ang sigaw ni papa na talagang umulusok na ang pagkapikon "No i won't stop it! Don't you get it? I will die, like everyone else, there is no difference. everyone will die soon so what is the point of pursuing this things?" Ang aking pagpapaliwanag. "Stop it Rhian! Sa ayaw at sa gusto mo hahanap tayo ng paraan para gumaling ka!" Ang muling pagmamataas ng boses ni papa. "There are no cure for this." Ang bulong ko... "Meron pa!" Ang pagsalungat ni papa. "Guys... hindi naman sa nagiistorbo sa pagaaway niyo pero malelate na ako. Tandaan niyo na lang yung mga script niyo tapos ituloy na lang mamaya pwede?" Ang hirit ni Mark. Bro, your so great! Bakit ba kasi hindi nila matanggap na its over? Bakit ako natanggap ko na agad? Hay nako...

Last edited by outrageouswriter (2010-06-05 04:33:22)

Pages: 1

Board footer

© 2024 F Talk

Current time is 19:20

[ 12 queries - 0.010 second ]
Privacy Policy