[i]MODS: feel free to do whatever you want.. just PM me first[/i] [align=center]Hello, non-English Literature readers... wala kasing akong magawang iba kaya naisip ko na gumawa ng sarili kong story ... hop u wll lyk it.. [b][font=Kristen ITC]"Unconditional Love"[/font][/b] [i]October `08[/i] [i][Prologue is under construction][/i] [/align] [b]CHAPTER1[/b] [spoiler][b]Chapter 1[/b] : Unexpected? Well, naging maayos naman yung first day of school ko, pero, when Nathalie and I are walking in the corridor going to our last subject, someone bump at me and holy shit, it’s my gawd damn ex! “Wui, Maggie. Dito ka pala nagaaral.” Obviously, duh? “Y-Yah?” With obviously-look. “Talagang sinunusundan mo ako huh.” With tap on my shoulder. Abah, ang kapal naman talaga ng mukha ng lalakeng ito. “Excuse me; I don’t even know you were here pala.” Sabay tanggal ng kanyang kamay. “Whoa, you don’t know? Talaga lang, pero ano iyong sinabi sa akin ng kuya mo na tinatanong mo daw sa kanya kung saan akong school nag-aaral?” with cross arms. Argh, nakakainis talaga si kuya, sabi huwag sabihin sa kanya eh. Hindi talaga pagkakatiwalaan iyon. “Huh, anong pinagsasabi mo?” “Lier, like the old days. Remember?” nilapit niya sa akin yung mukha niya, with his devilish smile. Im speechless. Totoo nga naman, ako lahat may kasalanan ng pagbrebreak namin noon. Hindi niya maintindihan kung bakit ko ginawa iyon, hindi niya kayang intindihin, hinding hindi niya iintindihin. It’s true, may feelings pa ako sa kanya kaya sinundan ko siya dito. Pero sa huli narealize ko din na mag move-on na lang, sana sa iba na lang ako, pero huli na eh, naka enroll na ako dito. “What did you say? Alam mo ayaw kong magscandalo dito, nakakahiya, bagong studyante lang ako dito. Kaya please, tigilan mo na ako.” I say it to him with solid soft voice. “Why, sanay ka naman na sa mga s-can-dal?” Emphasizing the word scandal. “That’s it, you know what, from the first beginning of our relationship, I never loved you, never. Kaya, just shut up. Pinagsisisihan ko na naging boyfriend kita.” I lied to him again. Lahat ng iyon kabaliktaran. Yun na lang nasbi ko eh. O mai gawd, sana naman hindi ko na siya makita. Ngayon, siya naman yung speechless. “Let’s go.” I grab Nathalie’s hand with a deep breath leaving Chris behind. Mangiyak-ngiyak na ako ng nasa corridor na kami, I never knew I just said those words to him, hindi ko pa siya nasigawan ng ganoon. Sana naman hindi siya mgalit ng todo sa akin. I really missed him, im so happy, at last nakita ko siya. But then, alam kong hinding hindi na niya ako mapapatawad dahil sa mga sinabi ko. Bakit kasi im so good at pretending. I hate myself. “Okay ka lang?” Nathalie said. She is totally concern. “Yah, im okay.” “Nasira first day mo no?” “Sinabi mo pa.” “You really love him, huh?” “Huh? Anong pinagsasabi mo?” “You really love him.” Pilit pa rin niya. “Don’t you hear what I said to him kanina?” “Of course.” Sabay akbay saking balikat. “Then, what are you talking about?” “I can see in your eyes, you really love him.” “Well. I don’t know.” “Sino ba siya?(pause, with me staring at her) Don’t worry, I won’t tell.” •Riiiiiiiinnnnnnnnnggggggg• “Tomorrow?” “Sure.”[/spoiler] [b]CHAPTER2[/b] [spoiler][b]Chapter 2:[/b] friends [i]or[/i] ... It’s my second day, sana naman hindi lumala buhat ng ngyari kahapon. “Hey, ghurl. Did you sleep well?” “What did you think?” “I guess not.” “It’s good, that you know.” “Don’t worry, look at the bright side of it. Baka sa sobrang galit nun, hindi na siya magpapakita sayo at makapag move-on ka na talaga. Tsaka baka may dadarating pa na iba.” Sabay tingin kay Raphael. “Nathalie, he is not my type. He is too perfect for me.” “Really? Hmmmm, what if gawin na lang natin siyang “j[i]ust[/i] [u]FRIEND[/u]”. Wala naman sigurong masama doon diba?” Alam ko, sa tingin palang Nathalie, may balak na siyang gawin. Well, I’m ready for it. Its kinda exciting. Ningitian ko lang siya na parang sumangayon na din sa sinabi niya. We have 1 hour break before our next class in History, and we spotted Raphael at the canteen. “Tara puntahan natin.” “Game.” Pupuntahan na namin si Raphael ng.. *boogsh* May nabangga ako. Siya kasi bigla siyang tumayo. Iyan tuloy. “I’m sorry.” Sabi ko sa mamang nabangga ko. “It’s okay, ako naman yung may kasalanan.” Hmmm. Gentleman. Like it. “I’m [b]Aaron[/b].” He offers his hand. “Hi, Im Margaret, Maggie for short.” We shake hands. “And…” Kay Nathalie. “Nathalie.” Nice, nakakilala agad ako ng FRIEND. And in fairness ang wafu niya. “First year?” “U-huh.” “Well, nakita ko na nagmamadali kayo, so you better go.” “Nice to meet you.” Nakakatunaw naman yung ngiti niya. I just smiled back. Ayun, nakita namin si Raphael na nagbabasa ng libro. “Hi!” Nathalie approaches. “Do you mind, if we sit here.” Sabi ko. “Yeah, sure.” “Im Maggie.” “And im Nathalie.” “Classmates mo kami.” “Yeah, nakikita ko naman kayo sa class eh.” Abah, medyo mayabang. Nagtinginan lang kami ni Nathalie. “You.” Tinuro niya si Nathalie. “You look so familiar.” “Are you from Brent?” “Yeah, schoolmates tayo. Kaya nga we were here para makipag kaibigan.” “Ah… I’m Raphael.” “We knew.” sabay na sabi namin sa kanya. At ngumiti lang siya. Ayun naging mag kaibigan na nga kami nila Raphael, Nathalie and siyempre kasama ako. ____________________ Every school days kami na lagi magkakasama, kahit medyo out of place minsan si Raphael at humihiwalay siya minsan sa amin, pero kahit papano meron parin siyang time para makipagkulitan sa amin. Tapos na class namin and maya pang 2 ng hapon ang next class… So, we decide na dun na lang sa mall mag lunch. “Hey Mags, it’s that your ex?” Nathalie asked. “Yeah, si Chris… with her Mom? Anu kayang ginagawa ni Tita dito?” “Puntahan ko kaya Nath.” “Don’t you remember what did you do to him?” “What the heck? Ano bang pinagsasabi niyong dalawa?” “Wait Raph, just a min.” Nathalie replied. “Well, you’re right. Curious lang naman ako bakit pumunta mom niya dito, eh… kilala ko si tita hindi siya ganung ganun pupunta dito hanggat may nangyayaring hindi pwedeng mangyari… Hmmf, never mind na nga lang, tara nagugutom na ako eh.” Pumunta kami sa Mcdo, dun kami naglunch. “Sino ba yung kanina?” Raphael asked to me. “My ex-boyfriend, Christian. Dun din siya nagaaral satin, 2nd year. Taga RESIFA, mag 1-1 year na sana kami nung February 23 ng…” ~~~~~~~~~~~~~ February 20, 2008 [i]Papunta akong Girl’s comfort room kasama yung isang kaibigan ko. Habang hinihintay ko yung kasama ko, tinawag ako ng isang guy. Pumunta kami sa likod ng CR, sabi niya may importante siyang sasabihin tungkol kay Chris, so pumayag ako na makipagusap sa kanya. [/i] *click* “Hey, why did you do that for? And what is the meaning of this?” “Your lips were so soft pala.” “Huh?! Eeeh, tangina mo pala eh.” “Tara na pare…” humahagilgil sa tawa. “Hoy, bumalik ka dito!” [i]And nakita ako ng kasama ko, at iba ang pagkaintindi niya. Kumalat yung pictures namin ng lalakeng iyon. Hindi ko na alam ang gagawin ko sa mga sandaling iyon. At ng nalaman ng sister ni Chris yung news tungkol sa akin, pinass niya yung picture sa kuya niya and the day before our first anniversary, we broke up. Parang unti unting natutunaw ang mundo ko sa mga panahong iyon. Everybody against me, yung mga 2nd year highschool na kaklase ng sister ni Chris, pinagtatawag akong, bitch, slut, whore… at kung ano ano pa. Si Chris lang ang tangi kong pinagkukuhanan ng lakas if I have a problem, ngayon pati siya nawala. And magmula noon, wala na akong narinig tungkol kay Chris, kinukulit ko pa nga kuya ko kung ano number niya, kung saan na ba siya nag-aaral ngayon, magkabatch and magkateam kasi sila noon sa basketball nung highschool.[/i] [i] Nalaman ko nalang nung April na yung lalake palang humalik sa akin, eeh yung binasted at pinaasa ko nung 2nd year high school pa lang ako. And siguro nagrevenge siya sa akin, kasi sinagot ko si Chris. Hindi ko siya nakilala, kasi napaka nerd kaya niya nung nanligaw siya sa akin. Well, talagang kasalanan ko lahat ang mga ngyari kung bakit kami nagbreak.[/i] ~~~~~~~~~~~~ “Tsk… Tsk…” tumayo si Raph at inakbayan ako. “Hayaan mo, meron naman ako eh. Nandito lang ako para sa iyo.” “At ako din.” Dagdag ni Nathalie. “Thanks guys.” ____________________ Home again. Ano kaya nangyari kay Chris, baka hindi na naman siya pumapasok sa mga class niya. Katulad noong first year pa lang siya, nung nag away kami kasi nagseselos siya sa partner ko sa singing, eh wala siyang magagawa, nag-graduate na siya eh . Hindi kaya dahil sa mga sinabi ko. Ang haba ng hair ko kung ganoon. Baka nga, or baka naman meron na siyang pinagtutuunan ng pansin ngayon bagamat sa studies niya. Meron na sigurong girlfriend iyon. Hay, akala ko ba magmomove on na ako, bakit hanggang ngayon siya pa rin ang nasa isip ko? Nakakaasar naman. Siya na lang ba talaga? [i]“Nandito lang ako para sa iyo.”[/i] [/spoiler] [b]CHAPTER3[/b] [spoiler][b]Chapter 3[/b]; Three for 1 Hais, sana nga nandito ka lang lagi sa tabi ko. Ay, anu ba iyang pinagiisip isip ko. Lokaret na talaga ako kahit kelan. Naku… [b]*toktok*[/b] Ay, baka nanjan na si Nath. Binuksan ko yung pinto, ayun nga, si Nath nga. Gagawa kasi kami ng PowerPoint presentation namin. Siyempre sa kabila noon, meron din kaming napapagusapan ibang bagay. “Ikaw huh?” “Ano?!” ano ba na naman itong nalalaman niya. “Wala lang…” “Hala, may ganun ba?” “May gusto ka kay Raph no?” “W-wala, m-meron, siguro… ay ewan.” “Nakuuu, tsk tsk…” “Wala, okay. Basta, siguro infatuation lang ito.” “Siguraduhin mo lang huh? Baka umasa ka pa.” “Oo naman, tsaka si Chris pa rin talaga. Ui, wag mu sabihin kay Raph na medyo crush ko siya huh? Baka kasi hindi na ako pansinin nun, mailang kung baga.” “May medyo pa talaga huh? Opo… ayan matatapos na.” ___________________________________________ [i]Friday[/i], lunch sa may canteen. “Wui, ano pagkain.” Sabi ni Raph sa amin, na bigla bigla na lang sumusulpot. Nakaakbay siya sa amin at nilapit pa niya mukha niya sa mukha ko. Nakuu, ito naman eh, kinikilig na naman ako. Hais, yung smile pa niya, nakakahimatay. Tinignan ko si Nath, iba ang tingin niya sa amin. At alam ko ng ibig sabihin non. “Ow, bakit ang tahimik niyo? Tsk… mga boylet niyo na naman iyan. Kasi dapat kung maghahanap kayo ng lalake, eh… yung kagaya ko na. Diba, hinding hindi ko kayo sasaktan.” Sabay tingin sa akin. ‘Kayo’ huh? Pero nakatingin siya sa akin, well baka naman talagang pinapatamaan niya lang ako kasi okay lang naman yung si Nath at yung boyfriend niya. Mayabang lang talaga itong si Raph. Umiwas na lang ako sa tingin niya at pinagpatuloy ko lang yung kinakain ko. “Ano kamusta presentation niyo para sa Monday?” Raph asked. “Natapos na namin.”Nath replied. “Eeh, bakit itong si Mags, hindi maipinta ang mukha? Ano ba problema mo?” “Huwag mo na lang akong pansinin.” “Yung ex mo na naman ba? Or ano?” “Ano ba ito? Q&A portion?” I packed my things and iniwan ko sila. “Concern lang naman ako, eh.” Hinawakan niya kamay ko, at pipigilan sana… Pero umalis pa rin ako… Lalo na lang ako naguguluhan, ano ba itong nangyayari sa akin. Pag nakikita ko siya, bumibilis tibok ng puso ko, pero si Chris pa rin eh. Nakuu naman, ang hirap, sana wala ng mas lalala pa dito. Pero meron… Pumunta ako ng tambayan namin sa may likod ng building ng DEA. Nakaupo lang ako sa isang bench doon, gusto ko nang umiyak dahil hindi ko na talaga alam kung ano ba talaga. I miss Chris, and deep inside siya pa rin talaga. Tumulo na luha ko, sinabayan ko ng yuko ang lumulubog na araw. May lumapit sa akin na guy. Medyo familiar ang face, ayun siya nga… “Hello.” Umupo siya sa tabi ko, siguro dumaan lang siya doon, at nakita niya lang ako. “Uhm, hi…” “Here…”Binigyan niya ako ng hanky at ang bango huh. “Do you still remember me?” “Yah, you’re Aaron? Yung sa canteen dati?” I sniffed “Yep, whats the problem?” “I don’t know, maybe its better na huwag na lang natin siyang pagusapan pa.” “O-kay…” Nakuu, nadisappoint ko ata siya. “So, you want ice cream? Libre ko…” at tumawang parang ewan. Ngumisi lang ako. At nag ice cream na kami. Feeling close huh, pero kahit papaano nakakatulong naman siya. Naalala ko tuloy si Chris, pag pinapaiyak niya ako, kukuha lang siyang ice cream, tapos bati na kami. Naglibotlibot lang kami dito sa building namin. “Anong department ka pala?” “Here, at ICSDept.” “Magkadepartment pala tayo eh.” “Bakit di kita nakikita dito?” I asked him sabay lick ng ice cream ko. “Nasa 7th floor kami, 3rd year.” “Ahh, may class kami sa 7th floor kaso pag Wednesday lang iyon eh.” Walang hiya ito, 3rd year na pala, pero ang bata niya tignan huh. “Free ka bukas?” Ang bilis? “Hindi yun yong iniisip mo huh? May program ata ang ICon dito eh. Punta ka?” Ang iCon, para din siyang student council, pero dito lang sila sa department namin. Siguro kasali si Aaron dun kaya niya ako iniinvite. Kilala niya daw mga members dun eh. “Wala naman akong kasama eh.” “Ako, I will not leave you, papakilala ko pa yung mga member nun.” “Ah, o sige.” “Hmm, ang cute cute mo talaga.” Sabay pisil sa pisngi ko. Ayun, napa smile na naman ako. Nakikita ko talaga sa kanya si Chris, ewan ko… Siguro naman hindi na siya dadagdag pa sa problema ko. Hinatid niya ako sa next class ko, nagsitinginan ang mga tao dun sa may corridor. Tinanong ako ng isang classmate ko pag pasok ko sa room. “Kilala mo siya?”tanong na may pagkaexcited. “Ah, oo…“ “Matagal na mo siyang kilala? Bakit di mo sinabi agad, crush na crush ko iyon, lakad mo naman ako.” Ang landing babaeng ito. “Ah, hindi ko alam kung magagawa ko iyon, kakakilala lang namin nung second day ng school, tapos ngayon lang kami ulit nagusap.” “Ay, ganun... ”dismayado “Banggitin mo naman ako minsan sa kanya kung magkikita kayo ulit huh?” “He-he-he, ah o-cge.” pilit na ngiti. Nilapitan ako ni Nath sa inuupuan ko. “Aaron? Bakit magkasama kayo? Okay ka na ba? Tanong ng tanong si Raph kanina tungkol sa iyo. Parang gusto ka din ata niya.” Ngumiti siya pagkatapos nun. “Nathalie naman eh, tama na okay. Naguguluhan na nga ako eh.” Pumasok si Raph. Tumingin lang ako sa kanya, tapos umiwas siya ng tingin sa akin. Alam ko na ito… hmmmm… “Nathalie?!” tinignan ko siya na parang alam niya na ang ibig kong sabihin. “Ano? Hindi ako ah, promise.” “Sinabi mo no?” “Hindi ah… (I keep staring at her) Okay, sinabi ko lang naman na, naguguluhan ka sa nararamdaman mo, siyempre sa ex mo at yung isa… sabi ko, yung malapit sa iyo.” Nagbuntong hininga na lang ako. *Riiiinnnggg* ___________________________________________ Saturday, School Nasa main gate na ako ng school namin, pero parang ayaw kong tumuloy. Nandun lang naman ang mga higher years, mga kilalang studyante dito sa school… at “Ako, I will not leave you…” Hays, ang cute niya… Someone put his hand in my face and tinakpan ang aking mga mata. Muntik na ako mapatalon dun, isa lang naman ang kilala kong ginagawa sa akin iyon. “Chris?” hinawakan ko yung kamay niya, unti unti ko itong inalis sa aking mga mata at tiningnan ko kung si Chris nga ba iyon. “No silly, it’s Aaron.” Sabay tanggal sa kanyang kamay. “Ah sorry, I thought you were my bo-uh… old friend.” Napahiya talaga ako doon, hindi na tuloy ako makatingin ng diretso sa kanya. “It’s okay, so… let’s go.” He grabs my hand and we went to the 5th floor of the ICS building. Pagdating namin doon, ang daming tao… juskopo! “It’s alright, diba nga sabi ko, I won’t leave you.” He just stares at me. Pinakilala niya ako sa mga member ng iCon, mababait naman sila. Pero yung mga ibang babae, parang gusto na nila akong kainin, pinagtitinginan kami ng mga tao dun. But I’m so glad, hindi talaga ako iniwan ni Aaron, magkahawak kami ng kamay kahit saan man siya magpunta. Tinitignan ko lang siya habang kinakausap ang mga tao doon, ang sweet niya, mabait, humble at napakagentleman. Iniisip ko, mayroon pa palang lalakeng ganoon sa mundo maliban kay Chris. Iniwan ko saglit si Aaron, papunta akong CR ng makita ko si Chris pababa. Bakit siya nandito? Nagmamadali siya, na parang may hinahabol. Susundan ko sana siya pero naisip ko na, inaway away ko siya tapos magpapakita ako ng ganun ganoon lang? Magmumukha lang akong tanga. Agh, bahala na nga. Hinabol ko si Chris, nung nasa baba na ako ng building napansin kong tumigil na siya at merong babaeng nasa harap niya, lumapit ako ng kaunti. Niyakap bigla ni Chris ang babae. Nang mga oras na iyon, tumigil ang mundo ko. Hindi ako makapaniwala na ganito ang mga nakikita ko, ang kinakatakutan kong makita noon pa ng mgbreak kami. Hindi ko na mapigilan ang mga luha ko, parang pinupunit punit ang puso ko ng pira piraso, umakyat ako ng building para hindi na ako mapansin ni Chris na nasaksihan ko ang mga nangyari. Patuloy pa rin lumuluha ang aking mga mata. Nasalubong ko si Aaron, hinahanap din siguro niya ako, ngunit umiwas ako sa kanya. Ayaw kong makita na naman niya akong umiiyak. Pinagpatuloy ko pa rin ang pag akyat ko ng building ng umabot na ako sa rooftop. Sumigaw ako ng malakas na malakas para ibuhos lahat ng nasa loob ko. “Ikaw kasi eh! Ang tanga mo talaga Margaret!” “Bakit mo pa kasi sinundan, nakakamove on ka na nga eh.” “Bakit mo pa kasi pinagsisiksikan ang sarili mo sa ibang tao na alam mo naman na hindi na nararapat maging sa iyo.” Sumigaw ulit ako, sumigaw ng sumigaw hanggang mawalan na ako ng boses. Iniyak ko na lang siya ng iniyak, wala akong pakialam kung may nakarinig man ng mga sinabi ko. Nagulat na lang ako ng may yumakap sa akin. Si Aaron. Humarap ako sa kanya, tinignan lang siya. Hinawakan niya ulo ko at pinunta sa kanyang balikat, pinabayaan ko na lang siya. Hindi siya nagtanong ng kahit ano, wala siyang sinabi tungkol sa nangyari. Inaya niya lang akong kumain at hinatid na sa bahay. Hindi ko alam, lagi na lang siya nandiyan pag kailangan, parang tinutulak siya lagi ng puso ko papalapit sa kanya. Nung niyakap niya ako, iba ang naramdaman ko, ang higpit ng pagkakayakap niya, ang init ng katawan niya. I felt comfort when he hugged me, bakit ganito… [i]Am I falling?[/i][/spoiler] [b]CHAPTER4[/b] [spoiler][b]Chapter 4[/b]; [i]Just Like Heaven[/i] Tatlong linggo na kami hindi nagkikibuan ni Raphael. Hindi ako sanay, dati pag dating sa first class, nangungulit agad. Uutang daw siya, eh… mas mayaman pa siya kaysa sa akin. Nakakamiss yung boses niya, minsan nahuhuli ko siyang nakatingin sa akin, tapos iiwas na lang siya. Baka nga mas mabuti na lang ito para mabawasbawasan feelings ko sa kanya. Pinagtutuunan ko na lang ng pansin ang mga bagay bagay na mas importante. “Hi!” “Ow… Saan next class mo?” tanong ko kay Aaron na nasalubong namin sa may hallway ng main hall. “Sa GET, G606.” “Ah, goodluck.” “Thanks, ingat ka.” At ngumiti siya. “Something’s fishy.” Nath asked with ‘what-is-going-on’ look. “Nothing.” I smiled. “Hmmm, ikaw huh? May tinatago ka na huh. Ano meron sa inyo?” “Nino?” “Si Aaron, sino pa nga ba?” Ngumingiti lang ako sa kanya. “Tsk, magingat ka diyan, hindi mo pa siya kilala masyado. Tsaka balita ko, chickboy daw iyan.” “Sino naman nagsabi sa iyo iyan?” “Pinsan ko, minsan kinwento niya sa akin about kay Aaron, wala daw siyang pinapalampas na mga magaganda at popular na babae dito sa school.” “Tsismis lang naman iyan, tsaka friends lang kami, wala naman akong panama sa mga chicks niya no. Tsaka sino ba siya para habulin ng mga kilalang babae dito.” “Sabi ng pinsan ko, mataas daw ang reputasyon niya dito, kaya maraming nakakakilala sa kanya, ewan… meron ata siyang kamag-anak dito na mataas ang rango.” “Wat d? Ano, presidente ba tatay niya?” “Malamang.” Nagtinginan lang kami ni Nathalie, seryoso ang tingin niya, parang nananakot talaga. Eh bakit? Masama bang maging kaibigan ang anak ng president dito sa school? Pagdating namin sa classroom, nakita ko si Raphael may kausap, yung isang kaklase ko. Tumingin siya sa akin, pero ako naman itong umiwas. Umupo na lang ako at tinignan ang nagvivibrate na cellphone. .... Magingat ka lagi. ^^ ??? Sino naman ito? Habang binabalik ko ang cp sa bag may nahanap ako sa bulsa ng bag ko. Tinignan ko ito, mukhang pamilyar ang bagay na ito. “Aaron.” I whispered “Ano?” sabi ng katabi ko. “Ah, wala. Sabi ko, m-meron ka bang paper? He-he.” Naalala ko, yung panyo pala ni Aaron, hindi ko pa ito nalalabhan, nakakahiya naman kung ibabalik ko agad. Inamoy ko siya, nandun parin ang bango niya. And bumalik na naman sa memorya ko ang pagkakayakap sa akin ni Aaron. May kahulugan ba ang lahat ng iyon, siguro naman wala. Baka naman lahat ng babaeng malapit sa kanya, eh … ganun din ang ginagawa niya. Tapos na ang class, direretso sana kami ni Nath sa may canteen. “Sandali, hintay.” Si Raph. “Pwedeng makisabay?” “Oo naman.” Sabi ni Nath. Kahit na magkasama kami ni Raph, wala pa rin kibo sa isa’t isa. Habang kumakain sa canteen, tahimik lang wala kang maririnig na ingay na nagmumula sa mga bibig naming tatlo. “Wui, magsalita naman kayo oh. Nakakabingi ang katahimikan niyong dalawa. Sandali nga, bibili lang ako ng maiinom. Magusap nga kayo, para kayong mga bata.” Sabi ni Nath na kanina pa niya kami pinagtitignan. Nagtinginan kami saglit ni Raph, pero ngayon pareho na kami umiwas sa isa’t isa. “Ah, kamusta?” he said in a soft voice. I smiled and said, ‘mabuti naman’. “Ah, eh… Sorry.” “For what?” “For not talking to you without any reason.” “No, its fine. Ako dapat mag sorry kasi nasigawan kita. Ito ka na nga na nagaalala sa akin, ganoon pa ang nakuha mong kapalit.” Hinawakan niya kamay ko. “Nagaalala lang talaga ako sa iyo.” “Yah, I know(tinanggal ko kamay ko sa kamay niya.) That’s what friends are for, nagmamalasakit sa isa’t isa.” “Right.” Tumango lang siya at pinagpatuloy ang kinakain niya. “Wui.” Nakkagulat naman talaga itong si Nath o. “Nakausap ko si Sir Harry, wala daw tayong pasok sa class niya mamaya. May meeting daw ang ICS faculty.” “So…” tinaas ko ang kilay ko. “Weh, ang taray mo huh. May papakita sana ako sa inyo.” At ano naman ito. Well, siguro maganda at kakaaya naman ang ipapakita niya no? Pumunta kami sa isang lugar na napakataas, ng makarating kami sa tuktok, merong malaking gate na sumalubong sa amin. “Ang ganda.” Raph said, na sabay tingin sa akin. Ningitian ko na lang siya. Ang ganda nga ng lugar na iyon. Halos isang talon mo na lang maaabot mo na ang mga ulap. Sariwang hangin, magagandang bulalaklak at sa gitna may malaking puno. Pumunta kami doon, humilatay na parang mga patay na nakapunta na sa langit. “Diba sabi ko sa inyo eh, magugustuhan niyo ito.” “Maraming salamat.” sabi ko kay Nath. “Walang anuman.” Nakahiga kami doon ng matagal, pinapakiramdam ang simoy ng hangin, pinapakinggan ang bulong ng mga bulaklak at ang karakas ng mga dahon ng puno. “Ang ganda talaga no?” “Oo, kasing ganda mo.” sabi ni Raph na lumapit sa akin at nilalapit pa niya lalo. Lumapit pa lalo yung mukha niya. “Boo!” sabay tawa. “Argh, asar ka talga!” sabay palo sa balikat niya. Pinalo niya din ako at nakipag habulan pa. Haiz parang bata, pero humahabol din naman ako. Nang napagod na siya kakatakbo, umupo na ulit kami sa tabi ng malaking puno, hinihintay si Nathalie na may pinuntuhan saglit. “Pwedeng humingi ng favor…” Tinaas ko kilay ko at sinabing “ano naman yun?” “May gusto kasi akong girl sa class. Pero parang iba ang gusto niya, kaya pwedeng patulong?... Please” at pinagdikit ang kanyang mga kamay, at nagmamaka awa sa harap ko. Haha, ang cute niya, ang ganda ng mata niya…. “Tumigil ka nga, ang pangit mo!” “Hehe, ano….? Tutulungan mo ba ako?” seryoso na siya. “O cge, pero sabihin mo muna kung sino iyon?” “Eeeeehhhh… Di pweeede, pero sasabihin ko sa iyo if napasagot ko siya.” “Ok, kung sino man niyan… dapat kasing ganda ko at kasing bait ko.” Sarcastic smile. “Er… kapal mo!” “Haha, ito naman di na mabiro…” *beep* “Wait, my message ako…” Tinignan ko yung message …. Maggie… This is Chris, can you meet me at the park in Laurel? 6pm sharp. [i]“Pls… I need you.”[/i][/spoiler] [b]CHAPTER5[/b] [spoiler][b]Chapter 5[/b]; [i]Laurel’s Park[/i] “Si Chris? ….. Si Chris!!!” “What?” sabi ni Raph na nagulat din. “Bakit daw?” “Gusto niyang makipag meet…” “Edi go… Yan naman ang matagal mong hinihintay diba?” Tinitigan ko lang yung message sa akin ni Chris… Tama si Raph, miss na miss ko na siya, pero bakit ganito ang nararamdaman ko. Parang may pumipigil sa akin na huwag na lang. Pero… “Halika na nga, hanapin natin si Nathalie, tapos puntahan mo si Chris.” He grabs my hand and leaves the place. Exactly 6 ng gabi, hinatid ako ni Raph sa may park ng Laurel, kung saan ko sinagot si Chris. Iniisip ko kung itutuloy ko pa ito, parang huwag na lang. Baka i-confirm lang sa akin ni Chris na he never loves me too like the things I said to him last time. Huwag naman sana… well, may karapatan naman siya. Tsaka may girlfriend na siya or sino man iyon. Ah! ito na nga… nakita ko na siya eh. “Chris…” hinawakan ko yung balikat niya. When he saw me, umimik lang siya at bago niya ako pinagsalita pa… he hugs me tight. Like ayaw niya na akong pakawalan. “Ingatan mo sarili mo huh?” he said while hugging me. “Huh?”… “Huwag kang magpapaloko basta basta sa Aaron na iyon huh?” still hugging me. “Anong pinagsasabi mo Chris… Hindi kami.” “Nakita ko kayo sa rooftop last Saturday, I saw you with him… hugging each other…”at last binitawan niya ako… “Paano?” hindi ako makatingin sa kanya dahil sa kahihiyan. “Nandun ka nung niyayakap ko si Jhane, hinabol kita para i-explain lahat.” Now, siya din ang hindi makatingin ng diretso. “Wala ka naman i-explain pa. We’re done, over… wala na tayo Chris. Hindi mo na ako mapapatawad pa, I know that.” Pinipigilan kong huwag umiyak, konti na lang bubuhos na talaga mga luha ko. “Never naman ako nagalit sa iyo, im just trying to be strong. Ako din naman may kasalanan, hinusgahan kita ng hindi ko pa nalalaman ang totoong ngyari, hindi ko man lang hiningi yung side mo…” then, he look at me, straight into the eye and held my hand. “Maggie… I still love you, do you still love me?” Hindi ko alam ang isasagot ko sa kanya, halo halo na sa isip ko ang mga nangyari sa akin this past few months. Si Aaron, si Raphael at siya. “Mags… uhhh… ” binitawan niya kamay ko at yumuko “Kung hindi na, naiintidihan kita…” he packs his things and trying to leave me. He take one more glance at me and iniwan niya na ako ng tuluyan. And… again… Im all alone… Nothing to hold on to. Umupo na lang ako sa bench na inupuan ni Chris kanina at umiyak. Bakit wala akong nasabi. Gusto kong bumalik, pero may pumipigil talaga sa akin. Kinuha ko yung panyo ni Aaron sa pocket ng bag and ginamit siya ulit. I don’t understand, I’ve tried to tell him ‘yes, I do love you still’ pero wala akong nagawa, hinayaan ko lang siyang umalis. Ano bang ngyayari sa akin… ganito ba talaga ang feelings na hindi mo na alam kung sino talaga gusto mo. God, pls… give me signs… Who is the right one? “Miss, are you okay?” sabi ng familiar voice. “Sniff-sniff.” Pinunasan ko yung luha ko at tinignan kung sino nga ba iyon. “Yah, im okay…” “Maggie?” “Aaron? What are you doing here?” Siya? Bakit andito na naman siya… lagi na lang. “We are having dinner at the Urban Hotel and pinasyal ko lang mga pamangkin ko dito.” “Who is she, tito? Is she your girlfriend?” “She’s just a friend Alexa.” “Ah, she’s pretty… I think she is the right one for you.” The kid smile. “Don’t say those words Alexa, youre to young to talk about it. Now, I want you to play with your brother there.” Then the kid went to her brother. “Sensya na huh?” “Para saan?” at inabot niya sa akin ang isang red rose. “Ano ito?” “For my gratitude.” “For what?” “Let’s just say, for not hating me.” “Bakit, may nagawa ka bang masama para ikagalit ko?” kinuha ko yung rose. “Ahh, wala naman… Kasi lagi na lang ako wrong timing pag nagpapakita sa iyo.” Tumawa lang ako. “What’s funny?” “You. ” “Why…? Tama naman ah… Lagi ka nalang humahagulgol pag nakikita kita bigla biglaan.” “Shut up.” Tumahimik kaming dalawa. “Ice cream?” “Na naman?” “Ayaw mo di huwag. ” Umalis siya sa inuupuan niya, pero pinigilan ko. “Eeehh… o cge na nga.” “Wooh, pakipot ka pa… gusto mo naman eh.” Pinalo ko siya sa balikat. Ayun, nilibre na naman niya ako ng ice cream. Masaya talaga siya kasama, alam niyang magpangiti ng isang tao. Alam niya lagi kung ano ang takbo ng isip ko. Or baka expert lang talaga siya sa mga babae. Habang nililibot namin ung park, hindi ko maiwasan na tumitig sa kanya. Magkahawak kami ng kamay at kumakain ng ice cream. “Ayan ka naman… Baka pati ako matunaw, kasama ng ice cream.” Na nakatingin pa rin sa malayo. Napapansin pala niya. Yumuko na lang ako, nakakahiya talaga. “Ow, haha… Joke lang, basta iwas ka lang sa akin… Baka ma-inlove ka ng hindi mo nalalaman.” “Ang kapal!” Sinubukan kong bitawan yung kamay niya but he didn’t let me. Wala akong nagawa. “Bakit? Totoo naman eh…” Hindi ko na talaga kaya ito… Mayabang siya… Talagang tinanggal ko na yung kamay ko sa pagkakahawak niya. At umalis. “Sandali…” he grabs my hand… again. Hinila niya ako papunta sa may hotel. Pumunta sa elevator at tumigil sa 25th floor. Then umakyat ulit ng isa pang floor. Pag dating sa floor na iyon, hinila niya ako papuntang terrace. Tumingin siya sa akin. “Maggie, will you be my girlfriend?” “What?!” Nagulat talaga ako sa kanya, alam ko isasali niya ako sa mga collection niya, pero hindi ko hahayaan iyon. “Do you think I’m that kind of girl? Well, you’re wrong… hindi ako ganoon. Sa tingin mo kahit may gusto ako sa iyo, ganun ganun mo lang ako makukuha? Iba ako, ngayon alam ko na kung bakit ganun trato mo sa akin. Pinagsisihan ko na nakilala kita, pareho lang kayo ng ex ko! Mga manloloko, wala na ba kayong nagagawa kundi magpaiyak ng babae? Huh!?...” Wala siyang nasabi. “Youre a ‘[b]joke[/b]’!” Kinuha ko yung panyo at binato sa kanya, wala na akong pake kung gaano kadumi iyon. Before leaving, nagsalita siya… “Yes, I admit it. Marami na akong niloko at pinaasang babae… Pero tama ka, iba ka nga sa lahat, you’re the only one who make my heart beats in a different way. You’re simple, smart, yet beautiful inside and out, you’re the girl for me, please don’t leave me… Give me a chance para magbago. I will change just for you… I will give you everything for you to stay happy everyday; I will always find a way para hindi na kita makita pang umiyak ulit. I don’t know, even if I’ve just known you in a short time, I know you’re different from the other at ayaw na kitang pakawalan pa.” “How can I make sure na totoo ang mga sinasabi mo?” “Lapit ka…” lumapit ako sa kanya sa terrace. May inabot siyang box, at sinuot sa akin. Isang silver necklace na may pendat na ruby with a ring around it. “What’s this?” hinawakan ko yung necklace. And may papalapit na 3 hot air balloons na sa mga balloon nila ay may nakalagay na …‘I’ ‘♥’ ‘u’… And may banner sila na may nakasulat na “Will you be my girlfriend?” “Tingin ka sa baba.” Tumingin ako sa field, sa likod kasi ng hotel ay may malaking sport field. There a bunch of girls na nakahawak ng “I Love You” signs, not bunch… I mean, a lot! “Am I dreaming?” “No your not…” And he held my right hand and pumunta sa gitna ng napakalawak na room. The lights were on, and may sounds pa. I can’t believe this. “Sana hindi na ako magising pa.” he just smiled and lumuhod sa harap ko. He kisses my right hand. “Will you dance with me?” Silence means yes… And we danced; it was like a dream came true. Sana nga hindi lang ito basta basta panaginip. Im so happy… Hindi ko masukat ang kaligayahan ko ngayon… He did a lot to me; I think totoo lahat ng sinabi niya… He deserves the acceptance for my love. Wala naman mangyayari kung hindi ko subukan, I will make him change. Ako lang sa kanya, wala ng iba… [i] “Thank you…”[/i][/spoiler]

Last edited by khuleht (2009-01-22 07:18:32)