[spoiler]NOTE: Guys I need your comments and suggestions.. If you want me to continue posting and writing please tell me.. If this story sucks then tell me.. I don't know a lot from FEU.. so if may mali sa mga sinabi qh about the building, course etc. I'm sorry I'm still a High School student.. hihihi..wala akong masyadong alam sa mga universities.. yes, sorry for using Japanese.. Na carried away kasi akoh sa paglearn ko nga Jap.. hihi.. [/spoiler] Sitwasyon; Rika Gomez. Isang pangkaraniwang babaeng may pangarap at nagmamahal sa isang lalaki na si Maeda Koichi (Koichi Maeda) isang Hapon. Isa itong Journal Entry ni Rika sa kanyang Diary. Na tinala ang mga nangyari sa buhay niya kasama si Koichi. Ang pagmamahal ay di basta-basta nawawala, magkalayo man. Kalimutan ang nakaraan at pagtuunan ang kasalukuyan. Mga kahulugan [spoiler]“Kare wa nate-kun desu” – Siya si Nate “Aishteru ne”- Mahal kita “Ja ne”- Paalam “Itsumo”- Always “Kyotsukete”- Ingat ka “OJT”- On Job Training “Ohayou”- Magandang umaga “Arigatou”- Salamat “Doushite”- Bakit? “Onegaishimasu”- Sige na naman “Uchi – bahay/house[/spoiler] [b]Unang Tagpuan[/b] December 15, 2015 Bago pa natapos ang klase namin ni Tricia, kaming dalawa ay nagmamadali pababa ng Nicanor Reyes Building ng Far Eastern University. “Bad Trip! Ang lakas ng ulan!Tricia, Recto ka ba patungo? Mauna na ako ah? Maghahanap pa ako ng sasakyan patungong Balik=balik.” “Oo, text mo si Koichi, pahatid ka sa inyo. Be safe Rika!” “Itext si Koichi,” nasabi ko sa sarili ko. “Koichi-kun! sAn kA nA b?” Nakilala ko si Koichi Maeda, dalawang taon na ang nakalipas. First day of school eh, tagaprobinsya, wala pa akong mga kakilala. Magkaklase kami at Linguistics ang kurso namin. Pure Japanese siya at nakatira ngayon sa Pilipinas. Pareho kami ng passion sa language eh. Isang araw ay nagkabangga kami sa hall, naging mgbestfriends kami since then at ngayon siya na ang pinakamamahal ko. “Rika-chan! Nandito na ako, halika.. hatid na kita sa inyo,” sambit ni koichi. Nag-aalala daw siya sakin kasi umuulan. Akala niya kasi sabay kami ni Tricia na umuwi, buti tinext ko siya. “Taxi!” Nagusapan kami about sa OJT namin sa darating na November. “Rika, alam mo ba saan tayo mag OJT?” “Hindi, saan ba?” “Sa Dumaguete, sa Silliman University! exciting no?” Silliman University. Noong High school pa ako sinumpa ko na hinding-hindi ako papasok sa eskuwelahang iyon! Ang malas ko! “Silliman? Wala na bang ibang eskuwelahan? [i]“Uuwi ka na? Baka hinahanap ka na ng parents mo? “Hindi ok lang! Tinataboy mo ba ako? “Hindi ah! Sige umuwi ka na...mahal kita Nate”[/i] “Hoy Rika! Natulala ka?” “Ah! Oo, Silliman ba?ok” Nakakahiya, Ano yon? Bigla ko nalang naisip yung nangyari 5 years ago under the mahogany tree. [i]“Ang romatic nun!” [/i] “Ha? Romantic?” “Ah.. kasi naisip ko lang yung nangyari sa atin 1 year ago! yung nagpicnic tayo sa park? Ang saya nun!” Napatulala ako ulit. Ano ba itong iniisip ko? 5 years ago? Mahogany tree? Iyon na ang huling pagkikita namin ni Nate. Hindi rin naman ako nagsisisi at nangyari iyon sa amin. Pero..[i] “Ayaw ko siyang makita!” [/i] “Rika? Ok ka lang ba talaga? May lagnat ka ba o ano?” “Wala Nat.. ay Koichi. Malapit na uchi namin! Ingat ka Koichi ko! Ja ne koichi-kun! [i]Itsumo kyotsokete, aishteru ne!” [/i] Ano bang nagyayari sa akin? Haay, Silliman, bakit doon pa? Hindi ko p aba makakalimutan si Nate? Naman! 5 years! Ngayon pa lang eh I have to make a decision. Ayokong masaktan si Koichi dahil sa kanya. Simula ngayon I have to slowly forget Nate and to pasayahin si Koichi. [i][b]to be continued..[/b][/i]

Last edited by jhaine_lyka (2008-12-01 10:20:10)