[spoiler]di ko makayang di ituloy. hahaha. sorry. basahin nyo nalng kung gusto niyo. [/spoiler] [align=center][b]Chapter 2- Friends[/b] "K!!!" Peste! Nagulat ako. Nagdadrama pa nga ang tao.I sighed. Lumingon ako sa direksyon na pinanggaligan ng sumigaw. Ay, si Nicka lang pala. Bestfriend ko since 1st year. We're inseparable. Well, except kung magsastart na ang klase. Di kasi kami classmates eh. "O ba't parang nagulat ka?" "Wala. May iniisip lang nang biglaan kang..... LUMUSOT!" kiniliti ko siya para di niya mapansin na malungkot ako. Makulit pa naman yun. "So, nakita mo na ba ang FB ni Maken??" Maken? Sino nga yun? Pamilyar yata di ko lang matandaan. "Uhmmm." "Wag mong sabihin na nakalimutan mo na naman?" lumaki ang mata ni nicka. "Okay." Sabi niya eh. Eh di hindi ko sasabihin. O diba. Pilosopa ako. "Naman! Karlyn Grazelle Oromeo!!! Si Maken Chester Loyola lang naman ang pinakagwapo at pinakamayaman na tao na makikilala mo!" over. ang exagerated naman nitong magsalita. "Bakit? Magkakilala ba kayo?" nakangisi kong sagot. Sumimangot siya. Naiinis na si Nicka. Ang saya. HAHA. ang sama kong kaibigan. "Haha. Sorry Nic! Nakakatuwa kasing makita kang naiinis. Promise, titingnan ko ang FB ng pinakagwapo at pinakamayaman na si Maken as soon as I get home." Ngumiti siya. Ang dali naman pangitiin ng bestfriend ko. -------KRIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIING------ Sign yan na magsastart na ang klase. Ibig-sabihin kailangan na naming maghiwalay ni Nicka. Niyakap ko siya at nagpaalam na. Ayokong malate. SUPER boring ng buhay ko. Walang love life(syempre di ko gusto baka matulad sa mommy ko. masakit yun.). Walang thrill. Walang excitement. Puro problema lang. mabuti pang di ko nalang isipin ang problema. Dagdag sakit sa ulo eh. Aral-Kain-Tulog-Kain lang ang routine ko araw-araw. Oo. Dalawa ang kain, anong magagawa ko, palagi akong gutom eh. Dismissal time na. I need to go home. Hinanap ko lang si Nicka at nagpaalam. When i reached home, naabutan ko si kuya na kinakain ang share ko sa biscuits. Aba! Ang walang-hiya!!! "Kuyaaaa!! Pagkain ko yan!!!!!! Di mo ba nakita na may pangalan ko to?!!" Oo, nilalagyan ko ng pangalan ang pagkain ko. What can I do? Matakaw si kuya. Di kumikilala ng ownership basta gutom. Magnanakaw pa. At ang nakakainis pa ay di ito tumataba! Grrr! Kainis. May abs pa! Ang buhay talaga, unfair. Pero at least maganda ako. O diba ang kapal ko. ) "Ha? Wala ah!" Nakangisi niyang sagot. Walang hiya talaga! "Akin yan eh!! Isusumbong talaga kita kay mommy!" and yes, palaban ako sa mommy. "Sumbong mo! Bleh!" batang isip talaga tong kuya ko. Isusumbong ko talaga! "Mooooooooooooooooommy!" "Di nalang kayo nahiya! nandito ang Tita Eve at Tito Leo niyo oh!" sita ni mommy. oooops. Di namin napansin. Waaaa! Nakakahiya. Si Tita Eve At Tito Leo ang close family friend namin. Roommate kasi ni mommy si Tita eve noong college pa sila. "A-ahh. Sorry tito, tita." naku! nakakahiya talaga. I glared at my brother. Na masayang kinakain ang biscuits ko. Grrrr. "Same as always talaga kayo ni Drew." natutuwang sabi ni tita eve. Tiningnan ko siya at napansin na mayroong siyang katabi. "Uuy! Karlyn!!!!!" sigaw ni Leone. [b]It's been a long time na. [/b] [/align]

Ate anexylem at ate yhen salamat sa pagbabasa. [quote=secrec;#3684028;1288825830]hindi naman boring, kakatuwa nga e_e more update. . .[/quote] Talaga? Haha. Kala ko boring eh. Thank you for reading. [u][b]Chapter 19[/b][/u] -kring kring kring— Grrr! Yoko pa gumising. Tagal ko natulog kagabi eh. Todo tawag ako kay Nicka. :cybaby: Di pa rin ako sinasagot. Sangkatutak na ng messages ang nasend ko sa kanya. Wala pa ring reply. ---kring kring ---- Asar! Ingay! Wait lang! Baka si Nicka! Maybe naisipan na niya kaong bigyan ng chance. Shit!! Asan ba ang cellphone? Sa drawer? Wala!! Sa ilalim ng kama? Wala!! “Kuya!!!! Cellphone ko, asan?!” likas na pakialamero kasi ang mokong yun. “Do you mean this?” Nakangising tanong ni kuya. Waaaaa! Nakita niya ang wallpaper! Nakakahiya! Asking why? Eh ginawa kong wallpaper ang mukha ni Maken eh. Shhhhh! Wag nyong sabihin kahit kanino. “Give that back!!! Can’t you see someone’s calling?” sarap talagang saksakin! “Uy! Sino muna to?” he raised the cellphone above his head. Kainis! Di ko maabot! Grrrr!! “Basta!!! Akin na!” “Si bunso may boyfriend. Uuuuuy!” kantiyaw niya. Kainis talaga! “Eh ano na man sayo?!! At least ako meron. Ikaw wala!” sabi ko habang trying to reach the cellphone. 3rd year college na si Kuya pero ever since wala talaga akong nakita na babae na dinala niya sa bahay. Di ko nga maintindihan si kuya eh. Guwapo naman siya, matalino. Baliw nga lang. Pero okay naman. “That’s what you think” Nakangisi niyang sagot. “Care ko naman sayo!!! Akin na nga yan eh!” tinapakan ko ang kanyang paa. Bleh! “Aray!!!” Buti nga sayo! Oops! Nabitawan niya ang cellphone. Syempre. Ninja ako eh. Nasalo ko agad ang cellphone bago nahulog sa sahig. “Nicka?!!” “U-uhm. Karlyn. Sorry pero di to si Nicka. Si Claire to.” Ay si Miss Pres pala. “Ay sorry. O bakit ka napatawag?” kinda disappointed. Nicka naman eh! “Karlyn.S- Sabi kasi ng cast na magkakaroon daw tayo ng outing.” Ba’t parang kinakabahan tong si Miss Pres. “Ahh. Sure. Salamat sa pagpapaalam.” “Di lang kasi yun.” “Ano pa pala?” “Sorry to tell you this pero ikaw ang maghahanap ng resort na tutuluyan natin for the outing.” “Ano?!!!” baliw ba sila?!! “Eh, Nasayang raw kasi ang nabook nila na reservation kasi di raw natuloy dahil sa nangyari sayo.” Aba! Di ko naman kasalanan na nag-away kami ni Nicka ah! Okaaaay. So maybe kasalanan ko nga. Pero di naman to tama. Buti sana kung may alam ako tungkol sa mga resorts. “Bakit ako?!! Wala akong ideya kung anong mga resorts ang cheap na maganda puntahan!” sigaw ko. “A-ah. S-sige. S-sasabihin ko nalang sa kanila.” Waaa. Natakot. “Ay naku. Sorry at nasigawan kita. Don’t worry. Ako maghahanap.” Wala na akong magawa eh. Kasalanan ko naman tlaga. “Talaga? Thank you Karlyn!” “Okay lang. Sige bye.” Binaba ko na ang aking cellphone. Asan ako makakahanap ng resort?!!! Pano ko mapapatuloy ang plano ko para magkbati kami ni Nicka kung may outing kami?!! *ding!* Ah! Alam ko na!! *beep**beep**beep* “Hello?” tinawagan ko ang classmate ko na kasali sa play. Kaibigan niya si Nicka. Baka ma-invite nya ito. Alam kong basta beach di yun tututol. “Talaga?! Thank you so much Mitch!!.......At please wag mong sabihin na ako ang nag-invite sa kanya……Thank you!” Yes!! Ang problema nalang ay ang resort. Alam ko na! Grabe, para akong call center. *beep**beep**beep* “Ano?!!” Aray! Sakit na man sa tenga. Bagong gising yata. Okay nalang. May request ako sa kanya eh. Kaya behave muna ako. “Uhm. Maken…” [b]Makens POV[/b] “What do you want?!” ang aga-aga tinatawag na ako ni karlyn. I’m not a morning person kasi eh. “Ah, meron ka bang nalalaman na beach resort na di gaano mahal pero maganda pa rin ang accommodations?” Ano ako information booth? “Nananaginip ka ba? Wala nang ganyan ngayon. Kung gusto mong maganda ang accommodations sa mamahalin lang meron.” Well, cheap for me. Pero for them I’m sure mahal. “Sure kang wala?” Parang gusto niya talagang pumunta. Matanong nga muna kung para sa ano. “Para san pala?” “Basta. Sasabihin ko kung meron kang masasuggest.” I grunted. Mahilig talaga tong mag compromise ang babaeng to. “It’s not a resort rather a rest house. We own it. You can stay there for free.” Since we’re rich. Marami kaming lots and properties. I remember this big house na palagi naming pinupuntahan when I was a kid. It was near the beach kaya favorite ko yun. “Waaaa! Really?! Yay!” lively na ang character niya. I guess she’s getting well. I tried calling her yesterday pero laging busy ang phone niya “Bait mo talga!” compliment niya. Only to you…. Ehem* What did I say? “It’s for what?” tanong ko. “Ay, para sa cast namin. It’s an outing. Tapos may plano din ako para magkabati na kami ni Nicka.” Oh, that’s good. Para pala nagkabati sila ni Nicka. Pero sandali lang. Cast? “So sino kasama mo?” “Si Nicka, Ang cast. Yun lang. Mga 9 or 12 lang siguro. Wait. Malaki ba ang rest house nyo?” “So by cast? Meaning nandun ang Renz na yun?” There’s just something bout that guy na ayaw ko talaga. Feeling ko may aagawin siya sa kin eh. “Ha? Oo. Syempre. Kami kaya dalawa ang bida. Remember?” Yeah. I remember. He’s the guy you were flirting with. I can’t let them be together. I don’t know why. But I just can’t. “Sama ako.” “Ano?!” She sounded like she didn’t believe me. “Sasama ako. Di ba puwede?” “P-pwede naman. It’s your rest house. Pero bakit?” Nalito yata. Kailangan kong umisip ng rason. “My friends are also having an outing. It would be nice kung we meet new people right?” “Riiiiight. So bukas tayo aalis. Ikaw maglead ha. We’ll meet in my school.” She believed it. Buti naman. “Yeah.” “Sige bye.” “Wait! Why?” she’s ending the call? “Anong why? Meron pa akong tatawagan.” “That can wait.” “Eh makakahintay ka rin naman eh.” “But….” “Suuus! Makakausap mo pa nga ako bukas. No need for Machie to miss me that much.” She giggled. What ?!!! It’s not because of that! She sounds like she’s talking to a dog “S-Shut up! Don’t call me that!” I heard her giggle. I regret telling her that. Binaba ko na ang phone. Asar. Asking why didn’t I want to end the call? [b]Maybe because I want to hear her voice a little more?[/b]

Last edited by keyrowl (2010-11-04 04:39:30)