[b]CHAPTER 18[/b] I heard footsteps na paparating so agad kong sinara yung kotse and nagtago ako sa may puno.. “cake..” Oh he’s calling me.. So pumasok na siya.. I wiped my tears then pumasok na din ako.. “san ka galing??” tanong niya. “uhh—sa tindahan.. bumili lang ako..” “ows??” “oo nga..” “what happened? Bakit parang umiyak ka yata??” “no. bakit naman ako iiyak??” “tignan mo nga mga mata mo..” “napuwing lang ako kanina.. bwisit kasing tricycle un eh.. dumaan sa tabi ko kaya yun..” “ok.. ok.. naniniwala na ako..” He hugged me.. yung hug na para bang ayaw na niya akong bitawan.. “feel better now??” “yeah.. thanks..” Nagpaalam na siya.. mag-aayos pa kasi kaming dalawa para sa date namin mamayang gabi.. Umakyat na ako sa kwarto ko.. dala-dala ko pa din yung letter na yun.. Shey called me up.. “hey girl!” she said. “oh friend? Bakit?” ”nothing. Just wanna check out if you are okay..” “aww.. how sweet of you of course I’m okay..” “that’s great.. may lakad ka ba bukas??” “uhh—di pa ako sure eh.. why?” “punta ka naman dito.. I wanna tell you something..” “oh.. bakit hindi na lang ngayon?” “no.. basta text me if pwede ka tomorrow..” “oh. Ok..” “ok.. ingat friend.. love you.. bye..” “ok kaw din… love you more. Bye” At ayun.. I opened up the letter again.. It says: [quote]To: Mr. Andrew Villegas. Greetings! We, the officials of the University of New York grants your scholarship for the sake of your future. We are expecting you to come over here immediately for your final interview. Please see Mr. Goldenburg for more questions or details about your scholarship. Thank You. Respectfully Yours, Mrs. Victoria Smith[/quote] Matagal na tong letter na to sa car niya pero bakit hindi man lang niya sinabi sa akin?! Kelan ba niya balak sabihin ha?? Nasasaktan na ako.. wala ba siyang pakielam? *cries* Kakausapin ko siya mamaya.. I freshened up.. malapit na yung oras ng date namin so I fix myself.. may binili si mama sa mall kahapon na dress for me.. so yun ung sinuot ko.. tube dress na color dark blue w/ silver.. Tinawag na ako ni mama, nasa baba na daw si drew.. Bumaba na ako.. nagpaalam na kami and ayun.. umalis na kami.. Walang kibuan sa kotse.. Ni hindi man lang niya ikwento ung tungkol dun sa letter. Pagbaba namin.. nasa isang garden kami.. “hope you like it..” he said.. Hindi ako kumibo.. masama pa din ang loob ko sa kanya.. Dumating na yung food namin.. isa palang resto yun.. kaso VIP area yung samin.. yung garden.. Kumakain kami.. walang kibo.. then he finally broke the silence.. “may problema ba?” My tears started to fall again.. Hindi ako kumikibo.. nakatingin pa din sa plato ko.. “cake.. what’s the problem?” Hindi ko na natiis.. “tinatanong mo kung ano ang problema ha??” He was shocked to see that I’m crying. I opened my bag and pinakita ko yung letter.. “look at this!” And I slapped his face. “kelan mo ba balak sabihin sa akin to ha? Pag ba aalis ka na?? ang tagal na nito sa kotse mo!” “wait.. wait.. let me explain..” habang hawak niya yung part ng face niya na sinampal ko.. “no need for explanations Mr. Villegas..” Tumayo na ako and lumabas na ako.. saktong may taxi na dumaan kaya nagpahatid na ako sa bahay.. [i]--to be continued..[/i]