[u][b]Chapter 7[/b][/u] '' Sorry.. " sabi ni karlo. Ewan ko ba kung sincere ba talaga siya or nanloloko na naman. I dont know if its true or just a fake action. I dont know if this is even real or not. All I know is, I like him. WAAAAAAAAAAH? I like him? noo. Hindi, hindi maaari. Hold it, hindi ako pwedeng magkagusto sa kagaya niya.. He's just.. uhh.. I think not too perfect for me. Ano ba, wala lang to. nadadala lang ako.. Darn it. "[i] Sorry na.. Hindi na mauulet. Swear. "[/i] he said while holding my hands. " bitawan mo na kamay ko.. " " Di ka na galit? " " Ewan. " " Sorry na oh? " " Whatever. " [b]Karlo's POV[/b] Danielli Jeise Cruz. The most beautiful girl for me. The reason why I transferred school. The reason why I transferred section. The girl I like, and the only girl I love. I was always following her from school and everytime na nakikita ko siya, ewan, pero bumibilis tibok ng puso ko. I've always had a crush on her since her freshmen days. Palagi ko na siyang sinusundan. Magkatapat lang halos ang school namin that's why palage ko siyang nakikita. I always wanted to get her number pero natatakot ako ng baka i-snob niya ako. Natatakot ako na baka di niya ako pansinin o baka naman matakot at magulat siya sa kin. Natatakot ako, kaya eto yung ginawa ko para mapalapit sa kanya. I fought with my brother, si Joshua para malipat sa ibang section. Tanga ko no? Eh, yun lang kasi naisip kong paraan that time, kaya ayun. Nagpapasalamat na rin ako sa kapatid ko kasi kung hndi dahil sa kanya, wala ako sa tabi ni Dani ngayon. Kung hindi dahil sa kanya, hindi ko sana hawak ang kamay niya ngayon. Everybody thought that Im a bad boy type, astig, mayabang, mahangin and all that, pero sa totoo lang, Hindi naman talaga. Hindi ko maintindihan kung bakit nauso yun, kung pwede lang sapakin nagpauso nun eh. Damn. " bitawan mo na kamay ko.. " " Di ka na galit? " I said while holding her soft hands. " Ewan. " " Sorry na oh? " " Whatever. " Lumapit ako sa kanya and then binuhat siya. Wala na akong pake kung magagalit pa siya sa kin dahil dito, ang alam ko, nahihirapan na siya kaya kailangan ko na siyang saluhin. Damn men. Ako ba to? " Ibaba mo na ako!! " " Ayoko. Hindi kita ibababa hangga't di mo ako pinapatawad. " " Nakakainis naman oh. Sisigaw ako dito!? ano!? " " Sige nga? Kaya mo? Gusto mo yata magka-VR? " bigla siyang natahimik. I felt a sudden change of mood. Damn, I hate seeing her like this, nahihirapan. Sana ako nalang yung nasugatan kanina para di siya nahihirapan ng ganito. " Ibaba mo na ako.. " She said in a low and serious voice. " Ayoko nga.. " " Ibaba mo na sabi eh. " Then napatitig ako sa kanya, and then.. she started crying.. Awts. '' Ibaba mo na ako oh, please? " Wala na akong nagawa kundi ibaba siya.. I feel like crying too, ewan ko ba. bat ba siya umiiyak. T_______________________T damn. Silence strikes. siguro mga 1 minute na walang nagsasalita sa amin. I really do believe in the saying, [i]Silence hurts more.[/i] Damn naman oh. Di pa rin siya tumitigil sa pag-iyak.. That's when I decided to hug her.. I really feel like hugging her that time, kaya ayun, niyakap ko siya. I hugged her so tight na parang ayoko na siyang pakawalan pa.. Then she started hugging me back and then cried. [i]" Tahan ka na oh,, please? Sorry.. "[/i]