[b]CHAPTER 20[/b] [b]Yesh’s POV[/b] I ran away.. away from him.. bakit ganon? Ni hindi man lang niya sinabi na natanggap niya na yung scholarship grant from new york? “manong, hatid niyo na lang po ako sa bahay..” At ayun.. hinatid niya ako sa bahay namin.. Lalayo na lang muna ako.. kung yun lang ang paraan.. Para mabawasan yung sakit na nararamdaman ko.. Papatayin ko muna yung cellphone ko.. [i]Time Check: 3:23am[/i] Hindi pa din ako makatulog.. masama pakiramdam ko.. masakit ang loob ko.. Gawd. Ang hirap talagang tanggapin.. Tae cya. Tae.. Wala siyang karapatan na saktan ako.. masyado ko syang minahal pero iiwan din pala niya ako  [b]Drew’s POV[/b] Darn it! Kanina ko pa cya tinatawagan, unattended cp nya.. Nakakahiya naman na tumawag sa landline nila dahil anong oras na.. tsaka nakakahiya sa parents niya.. What should I do now?? I have to make her mind clear about the negative things she’s thinking right now.. Oh yesh, switch on your phone.. Gawd.. [b]Yesh’s POV[/b] I can merely sense na nagtetext cya or tumatawag sa phone ko.. I won’t switch my cellphone on.. bukas na.. Magpapalit na ako ng number, and I won’t tell him.. [i]Time Check: 03:46am Whenever You Call by Mariah Carey plays[/i] It really hurts.. so much pain that causes my heart to bleed, My eyes to cry, My knees to bend, And myself to give up.. Kelan ba ako sasaya?? Wala na ba akong karapatan na sumaya?? ang tae naman oh.. *cries* Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.. When I woke up, its almost 8:30am.. I ate my breakfast and nagpaalama ako na pupunta ako kina shey.. *knock*knock*knock* Shey opened her front door.. “friend!! I missed you!” she hugged me so tight.. “ano ka ba friend, nasasakal ako..” “ayy.. cenxa na namiss lang kasi talaga kita eh..” “okay.. okay.. baka naman gusto mo akong papasukin??” “hehehe, oo nga eh.. sige pasok na tayo..” She headed towards the kitchen, kumuha siya ng fresh orange juice para saken.. And fresh milk sa kanya.. “shey, bakit ka umiinom niyan??” “ah? Eh—ano.. kuwan, may.. andami kasi binili ni mama eh, saying naman kung hindi maiinom diba?? Hehehe” “huh??” mejo nagdududa na ako ha, may itinatago sa akin to.. “sabihin mo nga friend, may itinatago ka ba sa akin??” “ha?? Ano ka ba! Wala noh..” “sure?” “sure na sure!” “o teka teka, ano nga pala yung sasabihin mo sakin?” “ah? Oo nga pala! Eh ano eh.. kuwan yung ano..” “hoy friend! Ayusin mo nga..” “hehehe.. ano kasi, pupunta na ako ng states friend.. kinukuha na ako nina tita.. dun na daw ako mag-aaral..” “ha? Eh bakit pumayag ka? Sabi mo walang iwanan?” “ikaw naman friend, cyempre hindi naman kita makakalimutan eh.. susulatan kita weekly..” “ang daya moh..” “sorry friend, hope you understand me..” Then she hugged me.. “hay, cge na nga.. alam mo naman na hindi kita matitiis eh.. kelan alis mo?” “by next Sunday na cguro..” “ha?!?! Ganon kabilis??” “kelangan eh..” “hay,, naku naman..” “basta ingatan mo parati self mo ha?” “kaw din..” We both cried.. hayyy, ang lukaret na si shey, iiwan na ako pansamantala.. Mawawalan ng ingay ang mundo ko.. “shey, tulungan mo pala ako bumili ng simcard..” “ha? Aanhin mo?” “gusto ko lang magpalit ng number..” “ngek.. bakit? Nag-away kayo noh?” “hay,, ano pa nga ba?” “sabi ko na nga ba eh..” At kinwento ko ang lahat kay shey.. [i]--to be continued..�[/i]