Here's the prologue guys. Alam ko super biten toh, ganun talaga. Jk. Wala pang much thrill dito, but you know.. *Insert spolier* . JOKE. [b]* PROLOGUE[/b] “DETTTTTEEEE!!” I heard a scream. Napaupo ako kagad. In state of shock. Anung nangyayari?! “A-ANO?! MAY SUNOG?!” I yelled. Then I saw the most annoying face in front of me. I was still wearing my loose shirt na bigay ng taong nasa harapan ko as a gift last Christmas. Super loose talaga. Nakasulat “Matipunong lalaki”. May panis na laway pa ako, oo. Bad breath. Malamang di ba, baka naman bagong gising ako? At ginising ako ng lalaking nasa harapan ko. “Ano nanaman Christopher Karl Magno?!” I asked him na pagalit. Peste. Ginising nanaman ako. “Nakascore ako.” He replied, na pangisi ngisi pa. Nakakaasar tuloy lalo. I’m Bernadette. Bernadette Evangelista. Graduate in designing. 21 na ako, pero eto, jobless pa. Etong lalaki sa harapan ko ay ang aking best friend na si Topher. Since 5 years old magkasama na kami, at himalang hanggang nayun e natagalan ko siya. Siya: Gwapo. Makulit. Mayaman. CHICKBOY. Ako: Lalaki manumit. Lalaki magsalita. Lalaki.. Basta. Lalaki. Ewan ko ba, nasanay na rin ako. Nakakagulat nga na designing ang nakuha kong kurso, inaasar nga nila ako, baka naman daw idesign ko e panlalaki din. “Ah. Kanino? Kay Maricris?” I asked sabay higa ulit at pumikit. “Hindi noh, tapos na ako run di ba. Kay Jen.” “Ha? Tapos ka nap ala kay Maricris. Sorry, di updated.” Dumapa ako. “Yun lang ba sasabihin mo? Makakaalis ka na.” Bigla niya akong winagwag. “Ano ka ba Dette? Dapat masaya tayo. Crush ko kaya yun si Maricris, tapos saglit lang nakiss ko na siya agad.” “EEW.” I said tapos tinulak ko. “Wag mong guluhin ang tulog ko. Layas.” “Sus, eew ka diyan. Palibhasa kasi walang hahalik sayo.” Umupo ako tapos tinitigan ko siya nang masama. “I don’t care. Wala akong balak makipaghalikan sa kahit na kanino lang diyan sa tabi tabi. Hindi katulad mo. Kalalaking tao, ang landi. Tsk. Kahit ata poste basta lagyan mo ng palda magugustuhan mo.” I told him. Mean ba? “Taray. Tsk.” He said tapos tumayo na siya. “Makaalis na nga dito. Dang sunget ng isa diyan e. Kasira ng mood.” “O talaga umalis ka.” I told him tapos humiga ulit. “Pakisarado ng pintuan.” Inirapan niya ako sabay alis. “YUNG PINTUAAAAN!!” -- Humihikab hikab ako habang nanunuod ng TV. I’ll be looking for a job siguro maya-maya na. Nakakatamad pa e. Umupo si Mama bigla sa tabi ko. Medyo nagulat ako kasi hindi naman siya mahilig manuod e. “Hi Ma.” I greeted. “Hi, anak.” Silence, nanunuod ako, pero napapansin ko na tinitngnan ako ng nanay ko. Na medyo nakakailang naman. Jusko, ano kayang nagawa ko? “Anak, hindi ka ba nahihirapan sa suot mo? Medyo maluwag sayo e.” “Hindi po.” I replied, pero tutok pa rin sa TV. “E anak, yang jogging pants mo, mainit. Dapat mag short ka na lang.” Napatingin ako kay Mama. “Ma, di ba matagal nanaman akong ganito manamit? Ganito umupo. Nakataas paa, nakataas pa kamay. O? Ano pong meron?” I asked, medyo nawiwirdohan kasi ako. Hindi naman dati pinakikielaman ni Mama to e. “E kasi anak, ano eh.” “Ano po?” She took a deep breath. “Dette.. Tibo ka ba?” Bigla akong napaubo. Nagulat. Grabe. Tibo. “MA!!” “E kasi anak, hindi ka pa nagkakaboyfriend kahit isa. Palagi na lang si Topher ang kasama mo, tapos wala ka ring kaibigang babae. Kakaunti lang, hindi mo pa ganun close. Kung kumilos ka lalaki.. Anak, kinakabahan ako sayo.” Natawa ako. “Ma, kasama na kita for 21 years. Hindi ka ba nasanay?” “Kaya nga tinatanong kita.. Kasi ano eh..” Umiling ako. “Hay nako Ma, wag mo ako intindihin.” Kung alam nyo lang. Kung alam nyo lang kung ano itong tinatago ko sa isip at puso ko. Kung sino ang sinisigaw nito. Yeah. I’m in love with Christopher Karl Magno. My best friend. Unrequited love, yeah. He never knew at hinding hindi na niya malalaman ‘cause I’ll be keeping it as a secret forever. Kaya nga ganito ako eh. I dress and move like a guy. Para walang malisya. Para hindi siya lalayo. Cool. Kahit masakit pag may pinapakilala siya sakin. Kahit na napakaraming nakapalibot at napakarami niyang minamahal. Basta ang mahalaga, nandito lang ako sa tabi niya. Martir. Alam ko, pero anung magagawa ko? [i]He’ll never see me the way I see him. [/i] [align=center]I don't know if I'll be able to update the story every day like before, baka every 2 days or 3 na lang. Busy talaga kasi eh. But I promise that I'll do my best. PROMISE.[/align]