wow. i like your introduction looks like its interesting!� update pls.�

[quote=Phynne06]wow. i like your introduction looks like its interesting!� update pls.�[/quote] Thanks, Phynne! I will update soon, don't worry. hehe.

[quote=nobodyknowsitbutme]Yap. Sila nga yun, sis. Yung bestfriend ni Harrow na si Mickey tapos si Dylan naman yung bestfriend ni Ruke. Isa sa member ng Thew. haha. Bagong story naman 'to. Tapos na kasi yung kina Harrow and Ruke, eh.[/quote] hmm.. uo sis.. continuation yan nun.. ahm.. sis.. sana me part 2 ung ke harrow at ke ruke.. please.. haha.. geh.. update muh na toh.. mkhang mgnda.. love triangle nan kambal.. haha..

haha.. could it be dennis or dylan.. haha.. ilabet..

[align=center][font=comic sans ms][b]CHAPTER 2[/b][/font] [color=red]"Waaahhhh--------------!!!" [/color] Hindi na ako nakahingi ng saklolo dahil tinakpan na ng multo ang bibig ko. Yung mga gamit ko nga, nahulog na lahat, eh. Bakit nga ba naman hindi, kung ikaw kaya nasa posisyon ko, di ka kaya kilabutan, ha? [color=blue]"I'll let go of you but promise me first that you wouldn't scream again." [/color] Huh? May multo bang foreigner? English yun, ha! At ang boses na yun... Kilala ko talaga ang nagmamay-ari nun, eh. Pamilyar siya at ngayon, siguradong-sigurado na akong totoong tao ang sumusunod sakin at hindi kung ano pa man. Tumango na lamang ako since hindi pa rin naman ako makakasagot kasi nakatakip pa rin ang kamay niya sa bibig ko. Ganun lang at binitiwan na niya kaagad ako. Hinarap ko naman agad siya para malaman kung sino siya. [color=red]"Dy-Dylan?" [/color] Nakita ko siyang nakayuko at pinupulot yung mga gamit ko. Ako naman, nakatunganga lang sa kanya. Hindi ako nagulat na hindi pala multo ang sumusunod sakin. Mas ikinagulat ko kung bakit si Dylan Lui-Hiwatari ang sumusunod sakin. Bata pa lamang ako, kilala ko na siya dahil magkakaibigan ang mga pamilya namin. Business-partner pa. Pero kahit ganun, hindi yun naging daan para maging malapit kami sa isa't isa. Ang totoo niyan, siya lang yata ang hindi ko ka-close sa kanilang pamilya, eh. Kadalasan, kapag nagkikita kami, either dito sa school man o sa party or any gatherings, even unexpected meetings, tinatanguan lang niya ako. Kapag naman may topak na lagi nalang ata nangyayari, deadma lang siya. Parang wala siyang pakialam sa mundo pati na rin sa mga nangyayari sa paligid niya. [color=blue]"Here." [/color] Medyo nagulat pa ako ng magsalita siya pero kinuha ko naman agad ang mga gamit ko baka magalit siya sakin. Sa lahat pa naman ng mga Thew, siya yung madaling mag-init ang ulo. Errr... Correction, palagi palang mainit ang ulo niya kasi nakasimangot kahit ang ganda-ganda ng panahon at wala namang dahilan para magalit siya sa mundo. [color=red]"Are you following me?" [/color] Bahala na. Hindi na talaga kasi ako makatiis na hindi magtanong, eh. Kaya eto, naglakas loob nalang ako. [color=blue]"No." [/color] Napakunot-noo na siya nun. [color=blue]"Why would I do that?"[/color] Tapos tiningnan niya ako na parang nasisiraan na ng bait. [color=red]"Eh bakit mo ako pinigilan sa pagtakbo kanina?" [/color] Tanong ko na naman. Sa curious ako, eh. Masama ba? Napasimangot muna siya. [color=blue]"Because I just wanted to."[/color] Ano naman kayang klaseng rason yun? Is he for real? Gagawa nalang siya ng palusot, yung sobrang kapanipaniwala pa talaga! Oo, as in! Ang kabaliktara nun! Tinaasan ko siya ng kilay. [color=red]"Eh di ibig sabihin, sinusundan mo nga ako?" [/color] [color=blue]"I said, I'm not following you!" [/color] Goodness gracious! Kailangan ba niyang sumigaw pa? Eh di hindi na kung hindi! Ikamamatay ko ba kung nagsasabi siya ng totoo, di ba? Hindi naman niya hawak buhay ko. Para nagtatanong lang ang tao, eh. [color=red]"Okay... Sabi mo yan, eh... Wala ka bang kailangan sakin?" [/color] Mahinahon ko pa ring tanong. Sumimangot na naman siya. Grabe! Totoo pala ang mga bali-balitang mas moody pa siya kaysa kay Ruke, ah. [color=blue]"None." [/color] Kumunot na naman ang noo niya. [color=blue]"What will I want from you?" [/color] Haaayyyy... Gwapo nga, ubod ng sungit naman. Tinanguan ko nalang siya at nag-umpisa na namang maglakad. Hindi pa nga ako nakakadalawang hakbang, hinawakan na naman niya ang braso ko. Malapit na tuloy akong masusob dahil sa gulat! Naiiritang hinarap ko ulit siya. [color=red]"What now? Akala ko ba wala kang kailangan sakin, ha?" [/color] [color=blue]"Wala nga." [/color] Mukhang naiirita na rin niyang sabi. Napataas-kilay ako. [color=red]"Eh bakit pinigilan mo na naman ako? Alam mo, Mr. Dylan Lui-Hiwatari, kung wala ka talagang kailangan sakin, pwede bang pauwiin mo na ako?" [/color] Mas lalo pa tuloy siyang sumimangaot ngayon. As in, todo simangot na siya. [color=blue]"You are being summoned to the office of Mr. Principal, okay? Wala akong kailangan sayo. Inutusan lang niya akong tawagin ka. Siya ang may kailangan sayo at hindi ako." [/color] Ay! Oo nga naman pala! Si Mr. Principal talaga ang may kailangan sakin. At inutusan lang pala siya! Infairness, ang galing-galing ng conclusion niya! Wow! Iba rin talagang mag-isip ang impaktong 'to! Buwisit! [color=red]"What does he want from me this time?" [/color] Out of nowhere na tanong ko. Hindi ko naman akalain na napalakas pala kaya mas lalo pa yatang nairita sakin ang impakto sa harap ko. [color=blue]"Why the hell are you asking me that? Like I said, I was not the one who need anything from you. How would I know the reason?" [/color] Diyos ko... Kailan ko kaya makikita ang impaktong ito na nakangiti kahit pilit man lang? At isa pa po, hindi naman po siya ang tinatanong ko nun, eh. Kailangan pa ba talaga niyang magalit agad? [color=red]"Haaayyyy...." [/color] Napapabuntung-hinanga ko nalang sabi. Hindi ko namalayang nakatitig na pala ako sa kanya. [color=blue]"What?! You're just going to sigh and sigh there?!" [/color] Pagsusungit na naman ng impakto. Hello?! Meron ka ba ngayon o menopausal period ka na? [color=blue]"Pumunta ka na nga sa office ni Mr. Principal. You know how he acts when he's mad." [/color] OMG. Concern siya sakin! Touch naman ako! At totoo yun. Halos lahat ng inis ko sa kanya, biglang nawala dahil may pagka-sweet din naman pala siyang tinatago kahit papano. [color=blue]"Besides, I don't to be scolded just because of you." [/color] Nagyayabang na tinanguan niya ako tapos tiningnan ako mula ulo hanggang paa at umismid pa! [color=blue]"Diyan ka na nga!" [/color] And he went away just like that. Ako naman, naiwang gigil na gigil. Kahit crush ko siya noon pa, parang gustung-gusto ko na siyang sakalin. Akala ko pa naman concern na talaga siya sakin. Yun pala, sarili pa rin niya ang iniisip niya! And correction, kung ikukumpara ko naman siya kay Mr. Principal, kahit pa nga kay Ruke, mas matindi pa rin siyang magalit, noh! Konting bagay lang, asar na asar na kaagad. And imagine, kahit walang dahilan, lagi nalang hindi maipinta ang mukha niya. Talagang malala na ang impaktong yun. Napailing na lang ako sa kawalan ng magawa. Then I made my way to the principal's office. Yeah... What a day! [/align]

[quote=megumi028]weh sis.. tlga bang mas mtindi si dylan ke ruke.. wata group.. thew.. kkaiba an mga members nla ha.. haha..[/quote] OO. Talagang mas grabe si Dylan. Siya kasi ang mako-consider na pinaka-masungit talaga sa group nila at biyolente. haha. Parang di mo tanggap, sis, ah.

waa. new storii. next chappie na po:D

[quote=*nicz.love]waa. new storii. next chappie na po:D[/quote] Thanks, sis! I'll update now. Just wait, okay?

woohh.. gnda n2.. just like the previous one.. nxt chap na sis.. labiit!

[align=center][b]CHAPTER 4[/b] [color=navy]"Tadan!!!" [/color] Parang magician si Dennis na nasa harap ko pa. At ang mga kamay niya, para bang katatapos palang niyang ipakita ang magic na nagawa niya. [color=brown]"Mickey???!!!" [/color] Parang gulat na gulat na sabi ng mga nandoon. Ako naman, dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin dahil nagtataka rin ako sa mga reaksyon nila ay nanahimik nalang. Dagdagan pa na para bang hindi rin makapaniwala si Dylan sa nangyayari. Nahulog pa niya ang librong binabasa ata niya bago ako pumasok, eh. [color=navy]"Yes. Mickey!" [/color] Pagpapasikat ulit ni Dennis pero parang napagaya lang naman siya sa sinabi ng lahat. Parang hindi pa rin na-absorb ng utak niya ang lahat. At mas lalong naging tama ang hinala ko ng mapatingin siya sakin, bigla siyang napaatras na akala mo nakakita ng multo. [color=navy]"Mickey?!" [/color] Hinila niya ako papasok sa loob tapos siya naman, pumunta sa bandang may pintuan at tumingin-tingin sa hallway. Silip dito, silip doon ang pinaggagagawa niya. Nang isara niya ang pinto at humarap samin, para siyang batang inaway dahil sa itsura niya. [color=navy]"Nasaan na si Jude?!"[/color] Nagpapadyak na dun si Dennis at parang naiiyak pa nga, eh. Ako naman, nakonsensya na ng tuluyan kahit hindi ko alam kung ano ba ang totoong nangyayari. Hindi ko nga alam kung paano aaluin si Dennis, eh. [color=navy]"Bakit ikaw yung nasa labas ng pinto kanina? Dapat hindi ikaw yun, eh! Nakakainis ka! Nakakainis si Jude! Nakakainis kayong pareho!"[/color] Napangiwi ako. Malay ko ba, di ba? [color=red]"Sorry..." [/color] Paghingi ko agad ng pasensiya kay Dennis dahil mukhang iiyak na talaga siya doon. [color=blue]"Dennis, stop acting like a child there. You are pissing me off! It's not Mickey's fault that she was the one you had been paired onto me. And that your bodyguard decided to backout from your stupid plan." [/color] Mukhang naiirita na nang tuluyan at napikon na si Dylan. Si Dennis naman, tumigil nga pero paang namamangha naman ngayon sa sinabi ni Dylan. Pati nga yung mga tao doon, mukhang hindi rin makapaniwala, eh. Lumapit pa talaga si Dennis kay Dylan. [color=navy]"Bro, is that really you?" [/color] Tinitigan pa talaga niya si Dylan. Yung iba naman, sabay-sabay na tumango na parang sinasang-ayunan rin ang tanong ni Dennis. [color=blue]"What the hell are you talking about?!" [/color] Mas lalong naiiritang tanong naman ni Dylan sa kanya. Naaasar siguro siya sa mga reaksyon ng mga tao doon. Naiintindihan ko kung bakit ganun sila. Kahit ako man, nagulat rin nang ipagtanggol niya ako kanina. Hindi niya ugali yun. Kung may isa man siyang ipinagtatanggol na tao maliban sa sarili niya, walang iba yun kundi si Shajana, ang girlfriend niya. Bago pa man makasagot ulit si Dennis, bigla na lamang bumukas ang pinto at pumasok mula doon si Eiji Macken. Ang isa pang napakakulit na member ng Thew. Siya ang kambal naman ni Fuji na nabanggit ko kanina. [color=limeGreen]"Hep-hep-hep! What do we have here?" [/color] Excited na tanong nito. Naku! Umiral na naman ang pagka-chismoso ng isang 'to! Nilapitan naman agad siya ni Dennis at binulungan. Kung masasabi mang bulong na yun. Narinig namin, eh! [color=navy]"Dylan's protecting Mickey. Isn't that something?" [/color] [color=limeGreen]"Huh? He what?! Mickey?" [/color] Parang wala sa sariling sabi ni Eiji tapos lumingun-lingon pa siya sa paligid. [color=limeGreen]"Oh, Mickey! You're here!" [/color] Lumapit siya sakin at inakbayan ako. [color=blue]"Obviously." [/color] Sabi naman ni Dylan na kung makatingin kay Eiji, parang balak na niyang patayin ito. [color=limeGreen]"Uh-oh. Alright! Alright! I woudn't touch her anymore." [/color] Agad siyang lumayo sakin habang nakataas ang mga kamay na parang sumusuko sa mga pulis. [color=limeGreen]"See? I'm too far away from her now." [/color] Dagdag pa niya. [color=blue]"Wha--What are you saying, idiot!" [/color] Depensa naman agad ni Dylan sa sarili. A typical one. Si Dennis naman, mas ginatungan pa ang pang-aasar kay Dylan. [color=navy]"Oh really, brother dear? Then, how can you explain the blushing in your face?" [/color] Tinaas-baba pa ni Dennis ang mga kilay. [color=brown]"Uyyy... Si Dylan, nagblu-blush..." [/color] Sabay-sabay na dagdag ng mga tao dun kaya naman mas lalo pa tuloy namula si Dylan. Halatang-halata pa naman dahil maputi siya. [color=blue]"Shut up!" [/color] Nag-umpisa na naman siyang magbasa ng libro pero halatang tuliro pa rin. [color=teal]"Halatang guilty siya, oh..." [/color] Hirit naman ni Tori. Natawa na tuloy ako ng tuluyan. Once in a lifetime lang yan magbigay ng comment si Tori pero talaga namang hindi mo mapipigilang matawa sa kanya at sa sinabi niya. Double joy ang makukuha mo kapag siya ang humirit. Ang weird kasi, eh. Kahit nang-aasar siya, blank-face pa rin. Ewan ko ba sa taong yan. Kung bakit naman kasi napaka-madhid masyado. Ipinaglihi ata sa robot ng mommy niya, eh. So yeah. Wrong move. Dahil sa pagtawa ko, nabaling tuloy ang atensyon ng lahat sakin. [color=navy]"So tell us, Mickey, why exactly are you here?" [/color] Todo-ngiting tanong ni Dennis sakin. Naku ha! Kinakabahan ako sa mukhang yan. [color=navy]"Siguro, binibisita mo kapatid ko, noh?" [/color] Tumpak! Kaya eto, ako naman ang namumula ngayon. [color=brown]"Uyyyy... Si Mickey, binibisita si Dylan." [/color] Sabihin niyo nga sakin, scripted ba 'to? Bakit parang alam na alam na nila ang mga sasabihin nila at sabay-sabay pa ang pagkakasabi! Napailing nalang ako dahil sa kalokohan nila. Ang kukulit, grabe! Nang mapansin kong hinihintay pala nila ang isasagot ko, napabuntung-hininga na lamang ako. [color=red]"I am your substitute teacher in Math for the day. Mr. Principal asked me to teach you which basically the only reason why all of you could see me standing here in front." [/color] Napatigil ako ng mapansing kakaiba ang tinging ibinibigay nila sakin. Nangunguna na dun sina Kulit1 at Kulit2------- Dennis at Eiji. [color=red]"What?" [/color] Natatawa ko nang sabi sa dalawa. Nakakatuwa kasi ang mga itsura nila, eh. [color=red]"Did I say something wrong?" [/color] [color=maroon]"In one way or another, Mickey, you had been too defensive which made those excuses of yours lame."[/color] We turned our heads to the one who just talked. It was Ruke. And take note, he seemed to be in different light today. I wonder what happened with the first encounter of him and Harrow as a part of the team. [color=navy]"Ruke, man!" [/color] Lumapit kaagad sa kanya si Dennis tapos kunwari nakipag-beso-beso pa. Natawa tuloy kaming lahat. Si Ruke pa naman, parang diring-diri talagang lumayo kay Dennis. [color=maroon]"I see. Nababakla ka na naman sa kagwapuhan ko." [/color] OMG. Talagang may nangyaring kakaiba sa araw na ito kay Ruke. First ever joke niya yun! [color=navy]"What the...??!! Masaya ka ata ngayon, ha?" [/color] He just shrugged. Tapos natulog na. Habit niya yun, eh. Masanay na kayo, okay? [color=navy]"I really wonder what's up with him?" [/color] Hindi pa rin makapaniwalang sabi na naman ni Dennis. [color=navy]"Anyway, Mickey, umamin ka na."[/color] [color=brown]"Amin na..." [/color] Pakantang pang-aasar na naman ng iba. Ang kukulit talaga! Natatawang napapailing nalang ako. Kawawa naman ang mga teacher ng mga kolokoys na 'to. Pressured masyado. Daig pa kasi nila ang mga bata sa pagka-hyper, eh. [color=red]"Che. Tigilan niyo na nga ako. Let's get started for------"[/color] Natigilan ako sa pagsasalita ng may mag-ring na celfon. Kay Dylan pala. [color=blue]"May I?" [/color] Tanong niya sakin na parang nanghihingi ng permission sa isang teacher. Tumango nalang ako. [color=red]"Sure." [/color] Yun lang at lumabas na siya ng classroom. Nang tingnan ko sina Dennis, hindi na maipinta ang mga mukha. [color=navy]"Badtrip." [/color] Parang asar na asar na sabi pa nito tapos umupo sa pwesto ni Dylan. [color=brown]"Yeah..." [/color] Sang-ayon naman ng iba. Bakit kaya biglang nagka-ganun ang mga reaksyon nila? Sino ba kasi ang tumawag na yun kay Dylan at mukhang kinaasaran nila ng todo? Hmmm.... There is only one way to find out![/align]

Last edited by nobodyknowsitbutme (2008-10-29 04:52:01)