• ARCHIVES 
  • » Chapter 1: Alas-onse na ng gabi. Hindi pa rin ako makatulog. Hindi ko alam pero parang may kung anong mabigat na bagay na nakadagan sa dibdib ko. [b]Emptiness[/b]. That word did sound a bell. And it

Pages: 1

Chapter 1: Alas-onse na ng gabi. Hindi pa rin ako makatulog. Hindi ko alam pero parang may kung anong mabigat na bagay na nakadagan sa dibdib ko. [b]Emptiness[/b]. That word did sound a bell. And it

ironic
» n00b
FTalk Level: zero
2
0
1969-12-31

Chapter 1: Alas-onse na ng gabi. Hindi pa rin ako makatulog. Hindi ko alam pero parang may kung anong mabigat na bagay na nakadagan sa dibdib ko. [b]Emptiness[/b]. That word did sound a bell. And it

Chapter 1: Alas-onse na ng gabi. Hindi pa rin ako makatulog. Hindi ko alam pero parang may kung anong mabigat na bagay na nakadagan sa dibdib ko. [b]Emptiness[/b]. That word did sound a bell. And it really hurts like hell. Hindi ko alam na magiging ganon pala yon kasakit. Ilang beses ko na yong naramdaman. These past few months. It’s like someone dug a deep hole in my heart. Sobrang laking butas. Parang kinain na nga ang buong puso ko. [i] Charles Matthew Agustin[/i] Ikaw ang may kasalanan ng lahat. And probably, hindi mo pa siguro yon alam. Marinig ko pa lang ang pangalan mo, parang sasabog na ang dibdib ko sa kaba. You never fail to make my heart pump out all the blood. Kaya para lumakas ang cardiovascular activity ko, para kong adik na gustong gustong marinig o mabasa ang pangalan mo. Gustong-gusto kong ini-stalk ang profiles mo: Friendster, facebook, twitter. Name it. Mabasa ko lang ang mga activities mo, feeling ko ang saya-saya ko na. Because that’s the only way I could let my feelings react in such a way that you would not notice it. Tropa ka kasi. At sa tropa, dapat walang talu-talo. “VALERIA!! Aba’y dis-oras na ng gabi, nagcocomputer ka pa rin?!”. Nagulat ako ng biglang bumungad si Lola sa tabi ng monitor. Nagpupuyos ang loob sa galit. Mukha na nga siyang umuusok na toro, sa isip-isip ko. “Anu ka ba Lola? Nagising lang ako tas di na po ako makatulog kaya yun. Naisip kong gawin na lang ung project namin na ipapasa next week”, palusot ko with matching batting eyelashes pa. “Ahh. Ganun ba? Akala ko kasi naglalaro ka na naman nung.. ano nga bang tawag doon?.. Ah ung DOTA. Oi tigil-tigilan mo na iyon at nagdadalaga ka na. Hindi maganda yang nag-aasal lalake ka.” Aba si Lola. Alam yong DOTA. San niya kaya napulot yon? Hindi nga ko marunong maglaro non. Eh Farmville nga lang ang nilalaro ko. Hindi man ako finesse kumilos tulad ng mga magagandang babae sa school, hindi naman ako tomboy noh? Eto talagang si Lola. “Opo la. Matutulog na din po ako. Saka La, wag nio naman akong tawaging Valeria. Pwede namang Val na lang. Ambantot e, parang matandang kontrabida sa telenovela. Nakakainis. Saka wag kayong masyadong highblood ha. Ang kyut kyut nio pa naman pag lagi kayong nakangiti..”, ani ko sabay halik sa kanyang noo. “Ikaw talagang bata ka. Binola mo pa ako. Nga pala, tumawag iyong kaibigan mong si Caloy. Iyon bagang gwapong bata. Nakalimutan kong sabihin sayo. Ibinilin na tumawag ka daw at may sasabihin daw siyang importante”. Kumabog ang dibdib ko sa narinig. Gusto akong kausapin ni Charles? Anu kayang sasabihin niya. Parang nagliparan na naman yata ang mga paru-paro sa tiyan ko. Naku po! Wag kayong masyadong malikot dyan at baka masagi ang atay at balun-balunan ko. “Oh, ba’t bigla kang namula apo? May sakit ka ba? Magpahinga ka na kasi at huwag ka nang magpuyat. Bukas mo na lang tawagan iyong kaibigan mo at baka natutulog na iyon. Siya sige ako ay matutulog na”. Tumalikod na si Lola at isinara ang pintuan ng kwarto ko. Langya kasi. Stalk ako ng stalk ng profile. Nasermonan tuloy ako. Pero wala din naman kasing magawa. Kakaisip sa kanya, napupuyat tuloy ako. Speaking of which, ano kaya sasabihin non saken? Kinakabahan ako. I don’t have any idea. Tumingin ako sa orasan na nasa bedside table ko. 11:15pm. Gising pa kaya yon? Ma-text nga. Nilog-out ko yung mga social networks na pinagkakaabalahan ko kanina at pinatay na rin ang computer maya-maya. Umupo ako sa kama at nagsimulang tumipa sa keypad ng cellphone ko. “e0uw pfh0uwz.. wahaha.. Lol.. Hoi Caloy! 2mawag ka dw d2 sa bhay sbi ni Lola. My ssbhn k dw? Sori l8 reply. Ngaun lng cnbi e. XD” Message Sent. After what seemed to be an eternity… [i]*1 message received*[/i] [b]--To be Continued--[/b] [spoiler][b]A/N: Ok. I know the title was kind of lousy. Haha. Can't think of any good title right now. :facepalm: Sana po magustuhan niyo.. Nag-try lng.. It'll be my first time to write na hindi one-shots.. whew.. sana mapanindigan ko mg-update.. haha.. :3[/b][/spoiler]

Last edited by ironic (2010-08-03 03:30:01)

i really love TEN
» n00b
FTalk Level: zero
73
0
1969-12-31

Re: Chapter 1: Alas-onse na ng gabi. Hindi pa rin ako makatulog. Hindi ko alam pero parang may kung anong mabigat na bagay na nakadagan sa dibdib ko. [b]Emptiness[/b]. That word did sound a bell. And it

[b][i]okay first.. gonna read it first.. Ü =)=)=) [/i][/b] [align=center]♥.P.♥.R.♥.I.♥.N.♥.C.♥.E.♥.S.♥.S.♥[/align] [spoiler][quote]Emptiness. That word did sound a bell. And it really hurts like hell. Hindi ko alam na magiging ganon pala yon kasakit. Ilang beses ko na yong naramdaman. These past few months. It’s like someone dug a deep hole in my heart. Sobrang laking butas. Parang kinain na nga ang buong puso ko.[/quote] [quote]Ikaw ang may kasalanan ng lahat. And probably, hindi mo pa siguro yon alam. Marinig ko pa lang ang pangalan mo, parang sasabog na ang dibdib ko sa kaba. You never fail to make my heart pump out all the blood. Kaya para lumakas ang cardiovascular activity ko, para kong adik na gustong gustong marinig o mabasa ang pangalan mo. Gustong-gusto kong ini-stalk ang profiles mo: Friendster, facebook, twitter. Name it. Mabasa ko lang ang mga activities mo, feeling ko ang saya-saya ko na. Because that’s the only way I could let my feelings react in such a way that you would not notice it. Tropa ka kasi. At sa tropa, dapat walang talu-talo.[/quote] [quote]Langya kasi. Stalk ako ng stalk ng profile. Nasermonan tuloy ako. Pero wala din naman kasing magawa. Kakaisip sa kanya, napupuyat tuloy ako.[/quote] [/spoiler] [b][i]--wee.. ang ganda.. :thumbsup::thumbsup: nakakarelate ako.. hahahaha.. :heart::heart::heart: nakakatuwa etong storii mu.. :dance::dance: update kana.. gonna wait for it.. :woohoo::woohoo::woohoo: [/i][/b]

Last edited by i really love TEN (2010-08-03 05:42:04)

ironic
» n00b
FTalk Level: zero
2
0
1969-12-31

Re: Chapter 1: Alas-onse na ng gabi. Hindi pa rin ako makatulog. Hindi ko alam pero parang may kung anong mabigat na bagay na nakadagan sa dibdib ko. [b]Emptiness[/b]. That word did sound a bell. And it

[spoiler]Eto na po ung karugtong.. Tnx po sa pagbabasa.. sana magustuhan mo tong update ko.. :)[/spoiler] Chapter 2 *1 message received* “Aswang k ba? Magp2log ka nga. Kala ko p nman kng cnong magandang babae ung nagtxt. Ikw lng pla. So disappointing -_-” Aba’t loko loko nga naman talagang lalaki yon. Akala mo kung sinong gwapo. Well, actually hindi naman siya gwapo, except for that arrogant aura which complemented his face features. He has like square jaws, that’s why I always see Spongebob whenever I recall how he looks like. His eyes are not that big but it gets so cute whenever he smiles. His eyebrows look like knitted ones, and when he gets angry it shapes like that of a letter V. And I always find it funny, whenever he looks like that. He reminds me of Shia LaBeouf, though I think that actor looks a lot hotter than him. Funny, but until now, hindi ko pa rin alam kung bakit nahulog ang loob ko sa kanya. My other friends say that it’s his personality. Ano bang klaseng personality meron ang lalaking yon? Why do I ended up falling for a friend? Nagsimula ulit akong magtipa sa keyboard nang biglang *blink* *blink* *BATTERY EMPTY* “Okay. So destiny interrupts this time”. I sighed. Alam ko masama daw bumuntong-hininga but what can I do? I wanted to text him so bad just for us to be able to engage in a little conversation. Kahit lagi ko siyang nakikita sa school. Parang ang layo layo niya pa rin. We’re just friends. Just friends. 11:30pm. Okay, so nothing to gain from fussing over an empty battery. I put the cellphone on charge and got out of the window. Sleep seemed to have evaded me that night. Masyadong maalinsangan ang gabing iyon. Lumabas ako at umakyat sa bubong. Nakakainis. Kinailangan ko pang mag tiptoe para hindi ulit magising si Lola. Mababaw pa naman matulog yon. Baka masermunan ulit ako. Pagkalabas, kinailangan ko pang sumabit sa puno para makatungtong sa bubong. Humiga ako at tumigin sa kalangitan. Stars. Andami na namang stars ngayon. Buti na lang maganda na ang panahon. Umulan kasi ng malakas kahapon kaya hindi ko inaasahang makikita ko ngayon ang mga bituin. Stars. They always make me a little melodramatic. I looked at my favorite star – the one on the left that seems to shine so bright. I don’t know anything about Astronomy pero I know that that star belongs to me. I know I’m hopeless romantic and I believe in so-called destiny kaya naniniwala din ako sa power ng stars. And this night, I’ll be wishing upon my star for like the nth time. “Sana maging masaya siya”. That’s what I’ve always wished for since the day I met him. Hinding hindi ko makakalimutan ang araw na iyon. Almost two years na rin ang nakalipas. ------------------------------------------------------------------ “Val, may problema tayo. Sir Anthony told me we need to present a dance presentation for the dean’s 60th birthday. Sabi pa nga niya it should be like a cotillion de honor”, bungad ni Paula sakin pagdating ko sa Student Government Office nang araw na iyon. Second year na kami ni Paula, ang bestfriend ko mula pa elementary. Siya ang secretary ko. Unang taon ko pa lang iyon sa pagiging president ng student council ng Our Lady of Grace University. And so far, okay naman ang naging pamamalakad ko. Nakakaya ko pa rin pagsabayin ang studies with extra-curricular activities. I need to strive hard para makakuha ng scholarship. Single parent lang kasi si Mama. BS Accountancy nga ang napili kong course dahil iyon ang gusto niya. Dati pa man hindi ko na ginustong bigyan pa siya ng sakit ng ulo kaya sinunod ko na lamang siya. Pinili niyang maging isang OFW para matustusan ang pag-aaral naming limang magkakapatid mula nang magloko si Papa at sumama sa ikalawa niyang pamilya. “Oh sige. Contact all the members and say that there will be an emergency meeting at 3 o’ clock this afternoon. I want everybody to be present.”, sabi ko matapos ilapag ang lahat ng gamit ko sa table. [i]Later that day…[/i] “We’ll only need at least five pairs for the presentation. And since I think most of you know how to dance, I don’t think this will be a difficult task. I already have names in mind earlier this day before I conducted the meeting. And they already agreed, so we’ll have the following pairs: Paula and Ian, Belle and Meinard, Lee Anne and Shane, and me. Any more volunteers? We only have 3 spots left for two guys and one girl.”, sabi ko habang matamang nakikinig ang bawat isa sa kanila. “I don’t think I’ll be able to join Val. You know I am the head of the program committee so I don’t think I’ll be able to practice”, ani ni Kurt, ang aming vice-president. “I think I can join. Kahit di ako masyadong marunong sumayaw, maasahan mo ako Val”, sabi ni Francis sabay kindat sa akin. Pinigilan kong mapairap sa ginawa niya. Obviously he’s flirting with me again. Nakakairita. Bukod kasi sa pagiging medyo boyish, hindi rin ako mahilig makipag-mingle sa mga lalaki. I don’t even know what the heck did they found in me that makes them they could flirt with me. “Okay, so Francis is in. Who else?”. Wala nang nag-volunteer nang magtanong ako ulit. Just as when I’m about to open my mouth, Paula interrupted. “Val, I think we can get a substitute. Naiintindihan ko rin kasi na medyo busy ung iba dahil na rin sa naunang assignments and yung iba sa kanila nahihiya. I know some friends dun sa class ko sa PE 3 who knows how to dance. Siguro naman maiintindihan ni Sir kung kumuha tayo ng hindi officer” “I think that will be a good idea. Okay, I want you to contact your friends. We’ll be meeting up tomorrow at 9am at the gymnasium for the practice. I’ll see you there. This meeting is adjourned”. At ti-nap ko na ang gavel bilang hudyat ng pagtatapos ng meeting. [i]Kinabukasan[/i] “Paula, ano ba yan? Di ba I told you 9am ang practice? Where is this friend of yours? Kumpleto na tayong lahat. Siya na lang ang inaantay ah.” Nag-iinit na ang ulo ko. Ang ayaw ko pa naman sa lahat ay ang nale-late. Alam nilang ugali kong gawing perfect ang lahat. “I’m so sorry Val. Kanina ko pa siya tinetext. On the way na daw siya dito.” “What’s his name again? I’ll make sure na makakarating to kay Sir—”. I was interrupted by heavy footsteps coming from the door. There I saw a guy a little taller than me. Nagtama ang mata namin pero umiwas ako agad. He was wearing a navy blue polo shirt tucked inside a black jacket. And he was folding that pink umbrella. What the! Pink umbrella. “Sorry talaga. I got stuck up in traffic. Maulan kasi tapos may ginagawa pang daan doon sa may malapit sa amin. Nasiraan pa—”. I barged in na bago pa siya makagawa ng sari-saring excuses. Naiinis ako sa kanya. Nakadagdag pa sa inis ko yung dala niyang payong. I hate pink! Its so girly. “You know what. Mr. Whoever-you-are. I won’t tolerate your damn excuses. You made us wait for you for 2 hours. I swear Sir will know about this. Let’s start the practice now. Places!” sabi ko sabay talikod para pumunta sa kinaroroonan ng cd player. “Ang galing ah. I’m doing your group a favor and this is what I get”, malakas na parinig niya sakin. Humarap ako sa kanya and gave him a deadly glare. Kung nakamamatay lang ang masamang titig, siguradong bumulagta na siya sa loob ng gym. “And by the way, My name is Charles Matthew Augustin. I’m not Mr. Whoever-you-are. Nice meeting you Ms. President”. And gave me the smirk. Yeah. The smirk that made me all red dahil sa sobrang inis. How arrogant. I swear. I’ll never forget this day. I curse Mr. Charles Matthew Agustin. Oh well. Whoever he is. --To Be Continued--
i really love TEN
» n00b
FTalk Level: zero
73
0
1969-12-31

Re: Chapter 1: Alas-onse na ng gabi. Hindi pa rin ako makatulog. Hindi ko alam pero parang may kung anong mabigat na bagay na nakadagan sa dibdib ko. [b]Emptiness[/b]. That word did sound a bell. And it

[b][i]wee.. =) updated na pla toh.. hahahaha.. :heart2::heart2:[/i][/b] [spoiler][quote]“Aswang k ba? Magp2log ka nga. Kala ko p nman kng cnong magandang babae ung nagtxt. Ikw lng pla. So disappointing -_-”[/quote] [b][i]--napatawa ako dito ehh.. hahahaha.. :lol3::lol3::lol3:[/i][/b] [quote]*BATTERY EMPTY*[/quote] [b][i]--i hate battery empty.. err.. :scared::scared:[/i][/b] [quote]Stars. They always make me a little melodramatic. I looked at my favorite star – the one on the left that seems to shine so bright. I don’t know anything about Astronomy pero I know that that star belongs to me. I know I’m hopeless romantic and I believe in so-called destiny kaya naniniwala din ako sa power ng stars. And this night, I’ll be wishing upon my star for like the nth time.[/quote] [b][i]--parehas tayo.. wenks.. i really love this superr duperr bright star.. :heart::heart:[/i][/b][/spoiler] [b][i]btw.. :d kakakilig talaga.. :thumbsup::thumbsup: update na po ulit :excited2::excited2:[/i][/b]
egcute008
» n00b
FTalk Level: zero
6
0
1969-12-31

Re: Chapter 1: Alas-onse na ng gabi. Hindi pa rin ako makatulog. Hindi ko alam pero parang may kung anong mabigat na bagay na nakadagan sa dibdib ko. [b]Emptiness[/b]. That word did sound a bell. And it

wwoooo ansaya :D :run2::run2::run2: haha =) i will waittoo :giggle:
  • ARCHIVES 
  • » Chapter 1: Alas-onse na ng gabi. Hindi pa rin ako makatulog. Hindi ko alam pero parang may kung anong mabigat na bagay na nakadagan sa dibdib ko. [b]Emptiness[/b]. That word did sound a bell. And it

Pages: 1

Board footer

© 2025 F Talk

Current time is 23:34

[ 10 queries - 0.009 second ]
Privacy Policy