Jazz: Aww, thanks sa suggestion, haha. To other readers, don't be shy to give me suggestions. I'll do my very best just to add it up. Okiee? Thanks a lot~ [hr] [align=center][b]Chapter 003.1[/b][/align] Uwian na namin nun, at sa wakas, makakauwi na rin ako. Nasa clinic lang ako buong araw, kaya hindi ako nakapag-attend nung ibang classes. Nakakainis, paano na ang grades ko? Magagalit na naman si Mama sa akin niyan. Palakad-lakad ako dito sa may train station nang biglang medyo sumakit ang ulo ko. Naman, bakit ang sakit pa rin? Ang lakas talaga siguro nang pagkatama sa akin nung bola. Nakapasok na ako sa loob ng tren at umupo. Grabe, ang konti talaga ng tao dito, tatlo lang kami. Ako, si Renz at isang mamang tulog. Ayun, tapos nun, nakapatong lang yung ulo ko sa may bintana. Grabe, ang sakit ng ulo ko, nakakahilo. Kinuha ko na lang yung Ipod ko at nakinig ng music. At.. parang inaantok ako. Kaasar. At binuksan ang mga mata nang.. Nagulat na lang ako nang biglang may bumulaga sa aking halimaw. "Renz! Ano ba, nakakagulat ka. Ano ba yan." sabi ko, while turning off my Ipod. Tumawa-tawa siya dyan na parang demonyong baliw at tapos humarap ulit sa akin. "Ano, masarap ba yung pagkatama ko sa iyo kanina?" "Oo, in fact, I am quite enjoying it." sabi ko nang mahinahon. "Talaga lang ah? Pero mamaya umiyak ka pala sa sakit." Nakakainis na talaga 'tong mokong na ito ha. Naku, pag hindi ako nakapag-pigil, lagot sa akin ito, tignan natin kung makatawa pa 'to. "Oo nga pala, ano.. sinabi mo ba kay.. Sam?" "Yung ano?" "Edi yung.." "YUNG ANO NGA?!" I asked him with a loud voice. Ayaw pa ako deretsuhin eh. "Yung sinabi ko sa iyo kahapon, stupid." ABA. At tinawag pa akong stupid ngayon? Wala talagang respeto. "HINDI KO PO SINABI. MASAYA KA NA?" I said with gigil tone. Naiinis na talaga ako. "Good dog. Sige, layo na ulit ako sa iyo ha?" sabi niya, at lumipat na ng uupuan. Hay, sa wakas tahimik na. Babalik na sana ako sa pakikinig ng music nang biglang parang sumakit ulit ang ulo ko. Namaaaan. Ano bang nangyayari? Hay, ang sakit talaga, gusto kong matulog.. kaso, hindi naman pwede. Mahirap na, baka ma-miss ko pa yung stop ko. Kahit na sabihin pang I have 30 minutes pa.. hay. Humiga na lang ako dito sa may upuan and I am trying not to sleep. Sana, huwag. Huwag. Then suddenly, nasa harapan ko na naman itong mokong na ito, nakaluhod and he is just staring at me. Nakatitig lang din ako sa kanya. "Anong titingin-tingin mo diyan?" I asked. Grabe, ang lapit ng mukha niya sa akin, but it doesn't bother me that much naman. "Hmm, para kasing may problema sa iyo eh." "Ano na naman? Aasarin mo na naman ako? Ha?" "Hindi ah." he said with a serious tone. I don't know, but I blushed and sat up. "Masakit.. pa ba yung ulo mo? Dahil sa.. pagkakatama ko sa iyo?" he asked. I was startled. Nag-aalala ba siya? Or is he playing around with me again? Kahit na hindi ko ma point out, I know.. deep inside, parang seryoso talaga siya. "Hindi naman.." I said, looking away. "Owws? Masakit pa eh. Halata kaya." "Hindi na nga sabi! Ang kulit mo naman." sabi ko lang sa kanya, pinilit lakasan pero di nasigaw. "Sabi na eh. Tignan mo nga, ni hindi mo na nga kayang i-maximize yung volume ng boses mo." he said, standing up then sitting beside me. Umurong ako nang kaunti. "Gusto mo.. matulog ka na lang muna? Kaso, 15 minutes na lang at bababa na rin ako. Okay?" "Pero.." "Wala nang pero-pero." he stared at me, and I looked away. "Oo na po." I hold my bag and pressed it on my chest, and nakayuko lang. Ang hirap matulog, grabe. And then, Renz is laughing. Sabi na eh, pinag-tritripan niya lang ako. "Sabi na nga ba eh." "Dito ka nga sa balikat ko, para kang baliw diyan eh." sabi niya, and lumapit pa sa akin, and nilagay yung ulo ko sa balikat niya. I feel.. comfortable. Hindi na ako nakatanggi. Dahil sa pagod. Unti-unti ko na pinikit ang mga mata ko.. [hr] "Gising na, huyy, bilis gising na." a voice said, and he is shaking my shoulders. Minulat ko ang mata ko and, ayun. Nandito si Renz. "Naku! Ah.. grabe, nakatulog ako ah! Sige, nandyan na pala yung stop mo, okay, bye bye and thanks." "The next stop will be in Asuka Station. I repeat, the next stop will be in Asuka station." the announcer said. Asuka Station..? E lagpas na pala yung stop ni Renz eh! I stared at him, and he is just staring at me. "P-p-p-p-peroooo.." Nauutal kong sabi. Ano ba iyan, akala ko 15 minutes lang akong tulog. Yun pala, 25 minutes. Naman. "Halika na, hatid na kita." sabi ni Renz. "Pero.. nakakahiya na. Una, pinatulog mo ako diyan sa.. balikat mo. Tapos, nilagpasan mo yung stop mo. And ngayon hahatid mo pa ako sa amin? Sobra na iyon." "Okay lang. Wag ka nang maraming reklamo." Sabi niya, at hinawakan ang kamay ko and hinila ako palabas ng tren. Naku naman. "Sige na nga." I said. [hr] "Thank you talaga, Renz." I said nung nandito na kami sa may labas ng bahay namin. "Okay lang yun. Wow, ang laki pala ng bahay niyo ah." "Nang-aasar ka ba o ano?" I said, nire-ready ko na 'tong kamay ko. "Joke lang. Ikaw naman oh. Oo nga pala, since naman din ginawan kita ng pabor.. dapat lang may kapalit diba?" NAMAN. Kaya naman pala eh, may kapalit 'tong pagtulong niya sa akin. Hay, dapat kasi hindi ka aanga-anga Mia eh! "A-a-ano naman iyon?!" "Ito lang oh.." he leaned to me, and.. I lumalayo naman ako and.. HE KISSED ME ON MY FOREHEAD. "Mia? B-boyfriend mo..?" And as I turned, nandoon si Mama, staring at us.