[align=center][b]Chapter 003.2[/b][/align] "Ma-ma-ma-ma! Ano, wala 'to, hindi ko siya boyfriend or anything! Promise!" Lumapit si Mama sa akin and tinitigan niya si Renz. Naman, parang ma-sesermonan pa ako nito. Hay. "Mr. Boyfriend, gusto mong kumain na lang ng hapunan dito sa amin?" tanong ni Mama with a very wide smile. Akala ko naman galit 'to si Mama! [hr] "Sorry kung noodles lang ang mabibigay namin sa iyo ha?" sabi ni Mama at ngi-ngiti ngiti pa. Naman, this is really embarassing. Mamaya kung ano pang sabihin ni Renz niyan. "Uhm, salamat po sa pagkain." sabi ni Renz and kumuha ng chopsticks at ayun, kumain na. "Ano? Kamusta?" tanong ni Mama. Renz smiled. "Masarap po, Mrs. De Castro." Hay, sigurado pagtatawanan niya talaga ako tapos nito. "O sige, kain ka lang diyan ah?" sabi ni Mama, tapos hinila ako papunta doon sa may kusina. Ngumiti si Mama sa akin. Nakakakilabot. "Anak, hindi mo naman sinabi sa akin na after 16 years, nagka-boyfriend ka na rin." I groaned. "Ma, hindi ko siya boyfriend." "Grabe, magaling ka pumili ah. Matangkad, gwapo, maputi.. at mukang mayaman. May taste ka anak." "Ma? Hindi ka ba nakikinig sa akin?" Nakakainis talaga 'to si Mama. Akala niya pa, boyfriend ko yung mokong na iyon. Never mangyayari yun, kadiri talaga. Iniisip ko palang, tumatayo na ang balahibo ko. "At kapag kinasal na kayo.. yayaman na tayo!" sabi ni Mama. "MA! Hindi ka ba nakikinig sa akin? Hindi ko nga siya boyfriend." "Bahala ka dyan, in denial ka pa. Hay. Tignan mo siya oh, ang gwapo-gwapo." "Feeling bagets talaga 'to si Mama. Kung gusto mo, Ma, sa inyo na lang siya." sabi ko. Tinitigan ako ni Mama at ngumiti rin ako. "Joke lang." sabi ko. Bumalik kami doon kina Renz at naubos na ni Renz yung noodles. Binigyan siya ulit ni Mama. Hay. "Ate, ate," hinihila ni Ami yung blouse ko (suot ko pa uniform ko) at nilagay yung bibig niya sa tenga ko. "Boyfriend mo ba siya, ate?" tanong ni Ami at nag-blush ako. "Hindi, Ami. Never." sabi ko at hinarap si Renz. Ngumiti siya sa akin. "Ahem, Ami, alis muna tayo." sabi ni Mama at umalis sila ni Ami. "Sorry doon ah, makulit lang talaga si Mama. Ayun naman si Ami, little sister ko." Hinarap ako ni Renz, at tumingin-tingin sa paligid. "Ang ganda ng bahay niyo ha." "Nangaasar ka ba o ano?" sabi ko at tumawa lang siya. "Seryoso ako." he said, at humina ang boses niya. I guess.. he is saying the truth. "O sige, bilisan mo na kaya diyan at mahaba pa ang biyahe mo. Baka hinahanap ka na ng parents mo, sige ka." He smiled. "Hindi noh." I stared at him and I can see that he is very sad. Si Renz.. I guess, mabait naman siyang tao. [hr] "Thanks sa dinner ha." sabi ni Renz nang nandito na kami sa labas ng bahay. Pauwi na siya nun, at 9 o' clock na. "Sige, ingat ah?" I said and waved goodbye. He smiled. "Walang goodbye kiss?" "Goodbye kiss ka dyan." I said, readying my fist. Natawa lang siya. "Sige, bye Mia." and he turned at naglakad na papuntang train station. Hanggang sa, hindi ko na siya makita at tanging kadiliman na lang ang nakikita ko. He called me Mia for the first time since we met.