[b]Chapter 007.2[/b] Si Adrian. Adrian.. liked me all this time? "I like you Mia, simula nung bata pa tayo." Hindi ako makapagsalita. Speechless, at para bang hindi makagalaw. Is he.. actually confessing na he really, really liked me? Totoo ba 'to? "Adrian, stop joking na nga, ano ka ba." I said habang tumawa nang unti. But he didn't laughed. I guess.. seryoso pala talaga siya. But he is my best friend. Ang tingin ko lang sa kanya ay isang kapatid, hindi na tataas doon. Pero.. ayoko siyang saktan. At ayoko rin siyang paasahin. "Adrian. Ang totoo niyan kasi, may gusto na akong iba. I just realized na.. I like him pala." kahit mahirap sabihin, kaylangan ee. And Adrian smiled. He laughed, tapos tumingin sa akin. "Alam ko naman yun. Si Renz diba?" I nodded and he just smiled, went to me and patted my head. "Ang laki mo na, para talaga kitang little sister." he said. Kahit na mag-smile siya, alam kong malungkot siya. "Adrian.." "Pero, Mia. Kahit na i-reject mo ako nang ilang beses pa, lalaban pa rin ako. I like you very much, at madaya si Renz. Nauna ako eh. Simula ngayon, rival ko na siya!" he said happily, then tumalikod. "Sige, mag-uumpisa na ang klase." Umalis na siya at naiwan ako. I started to cried. Sorry, Adrian. [hr] Hindi ko rin nabigay ang regalo ko kay Adrian. Masyado kasi akong nahihiya eh. Pero kahit ni-reject ko siya, parang ganun pa rin kami ni Adrian. Kanina, after nang confession, he even helped me to solve our math problem. He treated me lunch and he said bye with a smile. Feeling ko tuloy, parang ang sama-sama kong tao. I sighed. Nasa kwarto lang ako, nasa kama ko and thinking. Kung si Adrian na lang sana ang nagustuhan ko, edi sana hindi na ako masasaktan. At least, alam kong gusto niya rin ako. Pero kay Renz.. imposible namang magustuhan niyan rin ako.. Hay. [hr] Nasa school na ako and parang ordinaryong araw lang. Ganun pa rin si Adrian. Kahit dala ko yung regalo ko para sa kanya, hindi ko pa rin yun nabibigay. Hay. At hindi rin alam nila Sam at Tammy ang tungkol dito. Siguro, kaylangan talaga matanggap 'to ni Adrian. Lunch time, at sa wakas, nakahanap na ako ng time. Sinabi ko sa kanya kung pwede kaming mag-usap sa rooftop and dala ko na yung regalo. He smiled, and I sighed. "Adrian.. belated happy birthday." I said and gave him his gift. Mukang nagulat siya. "Akala ko, nakalimutan mo na birthday ko kahapon." I shook my head. "Hindi ah. Dapat nga kahapon ko iyan bibigay kaso.." I stared at him and he nodded. "So.. nag-confess ka na kay Renz?" he asked. Nagulat ako. "Hindi pa.." "Ahh. Eh kelan?" "Hindi ko alam.." I said. "Hmm, pero mas maganda yung alam niya, Mia." sabi niya, "Kahit na i-reject ka pa niya, at least alam niya." "Sorry Adrian.." ang sabi ko lang. He went to me and gave me a friendly hug. "Sorry din, Mia." he whispered. [hr] Nasa tren na ako ngayon. As usual, katabi ko si Renz and nagkukuwentuhan kami. Pagka-uwi, naalala ko yung sinabi sa akin ni Adrian. Kung saka-sakaling mag-confess ako kay Renz.. anong reaksyon niya? Pati si Sam. Ayokong mawala sila pareho sa akin. [hr] [spoiler]Ayan lang na muna. Pero, eto ang sneak preview, haha XD [b]Preview[/b] "D-D-D-D-DATE? As in Date?!" tanong ko, baka naman kasi mali lang ang pagkarinig ko. He nodded. "Bingi ka ba? Sabi ko nga date diba? Just a friendly date. Walang masama doon." Renz said while blushing. "Oo nga naman.. pero bakit sobrang sudden naman?" "Wala lang, naisip ko lang. Boring kasi weekends ko eh." Napaisip ako. Kung ang isang lalaki inaaya ang babae sa isang date, ano bang iisipin mo? Diba para bang.. may gusto siya sa iyo? Ayokong isipin yun, pero yun talaga ang pumapasok sa akin ee. "Ano, libre ka ba sa Sabado? O ano? WAG NA NGA LANG!" "Hindi, hindi. Libreng-libre ako." "Osige, Sabado, 3pm, sa Furukawa Amusement Park, okay?" sabi niya at tumayo na, palabas ng tren dahil stop niya na. My frist official date with Renz. Official, as in official, aa![/spoiler]