They said promises are made to be broken… and yeah dats right… but then I’m still hoping for someone na tuparin niya ung promise niya sakin…still hoping na sana pagbalik niya ditto ako pa rin ung laman ng puso niya… pero naisip ko lang do I still have to hope… or just forget about that “PROMISE”… And now I don’t know if I’m still waiting for someone… ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ [b] Chapter 1 Broken Promises[/b] Casey tulala bebang ka na naman diyan….. sabi sakin ng kaibigan kong si anne, na nagpabalik sakin sa kasalukuyan. Nasa lobby ako noon habang nakatitig lang sa kawalan. Hindi kasi mawala sa isip ko ang isang alala na hindi ko alam kong dapat ko ng kalimutan. It’s been 10 years from now simula nung umalis siya dito samin… and now I’m already 21 years old samantalang siya 22 na… he’s 2 years older than me kasi… I still remember nung araw na nagpaalam siya sakin… FLASHBACK We were sitting on a bench at tanaw ang dagat… napakaganda talaga ng ambiance… ‘ang ganda dito noh… sabi koh.. Yeah pero mas maganda ka parin… he smiled sweetly Keso d bola ka talaga… nakangiting sabi ko sa kanya… sabay hampas sa braso niya.. Mamimis ko yan… Ang alin? Ang ngiti mong yan… ang paghampas mo sakin… seryosong sabi niya…. Habang nakatingin sa malayo… Ang seryoso natin ah… pabiro kong sabi sa kanya… Flight ko na bukas ng umaga… 10am to be exact… I was really surprise sa sinabi niya… akala ko nagdadrama lang siya or nagbibiro pero hindi ko man lang makita sa mukha niya na nagbibiro siya… Sa halip seryosong ekspresyon sa mukha ang makikita mo… Natulala na lang ako sa sinabi niya… Silence Then after a while binasag niya rin ung katahimikan… I promise to be back for you… And ikaw ung pakakasalan ko sa oras na un… I swear… nakangiting sabi niya sakin samantalang ung right hand niya e style na parang nagpapanatang makabayan… Sira kah talaga… Ang dami mong alam… un lang ung tanging nasabi ko sa kanya… pero deep inside ang bilis bilis ng tibok ng puso ko… at sobrang saya ko sa sinabi niya… pero may part din sa puso ko na nalulungkot dahil hindi ko na makakasama ang lalakeng kasama ko ngayon at narito sa tabi ko… End And now should I still hope? Un ang lagi kong tinatanong sa sarili ko sa halos 10 taon.Sabi nila the more na nag-eexpect ka… doble nun ang sakit… pero masama bang umasa na tuparin niya ung pangakong niyang iyon sakin? Na mag-hintay sa kanya ng 10 taon kahit na hindi ko alam kung anon a bang nangyayari sa kanya?kahit na hindi ko alam kung magkikita pa nga ba kami… kahit na parang nag-hihintay ako saw ala? Sigh… Hoy gurl kamuzta ka naman diyan? Sabay tapik sakin sa balikat ni anne… Huh… may sinasabi kaba? Ai naku ewan ko sayo, bahala ka na nga diyan… at nagsimula na siyang maglakad papalayo sakin habang sinasabi niyang, “kalimutan mo na siya alam mo namang promises are made to be broken.” Wag ka ng umasa masasaktan ka lang… “wag ka ng umasa masasaktan ka lang”…. “wag ka ng umasa masasaktan ka lang”…. “wag ka ng umasa masasaktan ka lang”…. Un ang paulit ulit na nag-eecho sa tainga ko. Siguro nga dapat ko na siyang kalimutan. Siguro nga..sigh I was on my way back to my unit nung may marinig akong isang pamilyar na boses galing sa likuran ko. Isang tao lang naman ang alam kong kaboses niya, isang taong hindi ko alam kung ikatutuwa ko na makitang muli. ------------------------------------------------------------------------ hope u like it.... churi man kung may mali...

Last edited by angel_in_tears08 (2008-05-06 08:05:10)