[b]Chapter 02[/b] *Riiiiiiiiiiing* “okay students, goodbye for now. Don’t forget your project, last submission tomorrow.” Nagsilabasan lahat ang mga studyante at as usual ngpapahuli lagi kame ni Krizha. “Ano balita?” Krizha said na parang may nalaman siya. “wala naman” I said and was confused pa rin bat nia natanong iyon “owsss..” at sabay tinaas ang kilay niya. “wala nga” habang palabas na kami ng room. “bakit ba?” “kachat mo daw siya kagabi eh” Huh, anu kayang pinagsasabe nito. Hindi ko maintindihan. Si Akie ba tinutukoy niya? “huh, I don’t understand” “si Akie kachat mo daw siya, sabi niya sa akin kagabi.” Habang tnitignan ang kanyang uber gorgeous nails. “hindi ah, bakit niya sinabi yon” Bakit niya sinabe iyon kay Krizha, e hindi naman talaga. Baka interasado siya sa akin kaya niya nasabi iyon kay Krizha? “Ahh” she chukled. “joke lang! sayang kumuha muna sana ako ng salamin para tignan mu sarili mo kung anu itsura mu nun sinabi ko iyon.” “Hahahahahahaha!” “shut up, it was not funny” “ito naman, sorry na” habang kinikiliti ako sa bewang. “will you stop it.” “Ow, itago mo ako Isie!” “bakit?” Lumingon ako sa Canteen at iyon nga, si Gryzer. Ang uber loyal suitor nitong bestfriend ko. “Nareceive mo ba message ko kagabi Krizha!” Zeir said na papalapit palang sa amin “Nakita ka na..” I whispered to her na nagtatago sa likod ko “sigh, langya naman o” “ssh, baka marinig ka” “so?” “ui, Krizha.” “o, kaw pala Zeir. Hindi eh, nalobat cp ko kagabi, tinamad ako magcharge eh.” Sabi ni Krizha, pero sa totoo lang, magkatxt kami kagabi. Grabe talaga c Krizha, hindi ko alam kung anong sakit nito at ayaw niya talaga sa mga lalakeng nagkakagusto sa kanya. Mabait naman si Zeir, guwapo and mayaman din. Marami silang negosyo, 10 restau, 6 gas station and 7 pawnshops. Alam ko no, kasi family friend namin siya. Kaibigan ni dad ko ang mommy niya. Siya din ang S.K. dito sa town namin. Well, nasa dugo na nila ang politician. Hindi ko nga alam kung bakit siya nagtiyatiyaga sa hindi naman siya gusto. Magmula elementary kami, gusto na niya si Krizha. “ah ok lang iyon, gusto niyo libre ko na kayo sa Canteen?” nagaayayang sabi ni Zeir. “c-.” “hindi ok lang. may gagawin pa kasi kami ni Cristal.” Ang sabi ni Krizha na pinutol niya ang pagsang-ayon ko kay Zeir.” “Cge, bye.” Sabi ni Zeir na parang disappointed siya sa sinabi ni Krizha. “bakit? Anong gagawin natin?” “wala. Pero ngayon, meron na” she chuckled. Kinuha ni Krizha ang kamay ko at parang nagmamadali sa kanyang pupuntahan.

aw...bitin..! it's beautiful .. pls post the next chapter...i'm watiting for it ü

Last edited by sasha008 (2008-05-05 01:21:36)

[quote]tnx for reading my stories sasha and angel and for the replies na den, i really appreciate it. i lyk ur stories too and im reading it! [/quote] [b]Chapter 04[/b] [spoiler]Omagosh! Mods, pede ba mag double posting d2. Kung bawal, im so sorry! I will accept all your consequences.. [/spoiler] Oh, crap. Katabi ko si Cristal. My ultimate crush. Paano na ito. Kinakabahan ako. Ishake ko kaya ang mga hands ko. “hi.” Cristal said, then umupo sa tabi ko. “hi.” I smiled with a bit of nervous. Habang nagsasalita si Ms. Gonzaga tinititigan ko ang side ng mukha niya. Mas maganda pala siya sa malapitan. Waaaa. Ano bang pinagsasabi ko. May girlfriend na ako. Pero sa totoo lang hindi ko na mahal ang gf ko. Niligawan ko lang naman siya kasi nalaman kong may nagugustuhan na pala si Cristal . Natatandaan ko pa yun ngyari noong Junior highschool palang kami. ~FLASHBACK~ Naglalakad ako papuntang men’s comfort room ng may narinig akong pamilyar na boses na nagmumula sa Girl’s comfort room. Krizha: Hey Iss, nakuha ko na yung information na gusto mu. Cristal: o ano? Krizha: Clear na clear wala siyang girlfriend! Cristal: Yes! At nagtatalon sila sa saya. Noong una, akala ko ako yun. Kasi bago ko pa yun narinig. Tinanong ako ni Krizha kung wala akong girlfriend. Lahat naman ng secrets ko sinasabi ko sa kanya, kaya sinabi ko lang naman yung totoo. Tuwang tuwa ako noon, kasi balak ko na talagang ligawan si Cristal. Pero after 3 weeks noon, lunch break na namin. Nakita ko si Cristal, kausap niya si Carl. Lumapit ako konti para mapakinggan ang pinaguusapan nila. Ng bigla silang nag yakapan at hinalikan ni Cristal si Carl sa pisngi. Ang sakit talaga, umasa pa naman ako na ako yung nagugustuhan niya. Dahil lagi na akong tinatanong ni Krizha kung ano fav. Color ko etc. Waaaaaaa! Hanggang ngayon mahal ko pa rin siya. Gusto kong sabihin sa kanya ang nararamdaman ko ngunit ng malaman ko kay Carl na hindi pala sila, huli na, sinagot na ako ni Maggie. Mabait din naman si Maggie, mahal na mahal niya ako kaya ayaw ko siyang saktan, pipilitin ko siyang mahalin kahit si Cristal pa rin.

Last edited by khuleht (2008-05-06 14:04:14)

[quote]^no its not. maganda naman siya. promise. [/quote] [b]Chapter 05[/b] It’s the first time na pansinin niya ako. And katabi ko pa siya ngayon. Habang nagsasalita si Ms. Gonzaga, napatingin ako kay Krizha na nakatingin sa amin dalawa. Tinataastaas niya ang kanyang kilay na parang may ibang meaning siya sa nakikita niya. Aaaahh, grabe tong heart ko, beat ng beat ang bilis mag beat ng heart ko. “Ms. Talavera, pls come to me” “Ms. Talavera. Are you okay?” Ah, nasa planet Mars na naman kasi ako! “ah, yes mam?” “Did you hear what I said? “no, mam. Pakiulit naman po mam” “are you day dreaming again Ms. Talavera?” “no, mam. I was just thinking someone, ah, something.” napakagat ako ng labi kasi mali talaga nasabi ko. Aaaahh! Cristal, pls bumalik ka na sa Earth! “okay, katulad nga sa mga sinasabi ko kanina. Ikaw ang kakanta ng prayer naten. So ikaw ang unang production number na magpeperform.” “ah-” “Wait. Don’t say anything; I know what is in your mind. You cannot do it right?” “that’s why I called Mr. Valdez. But as you can see, his late again.” Ah? Naman c Carl pa magtuturo sa akin. Pede naman c Zandra or si Kristine. Yung mga magagaling kumanta. Ok, kung sa bagay magaling din kumanta si Carl. Ok, fine. May paparating sa room. Hinihingal siya. tumayo ako at nakita ko nga si Carl. “Sorry mam, Im late. I was just looking for something, something important.” Naku po. Baka yung journal ang hinahanap niya? Ibabalik ko nalang pagkatapos ng meeting na ito. “Mr. Valdez, I don’t even care the reason why are you late. Pls. sit down.” Pinagalitan pa siya, sinasabi niya lang naman ang totoo. Haiz, nakakaasar talga yang teacher na yan. Amp! Teka, bakit ako nagagalit sa ngyari, wala lang naman iyon para sa akin ayt? Aaahhh! Makinig na nga lang ako. “so, as I was saying earlier. You, Ms. Talavera will sing the Lead Me Lord for our first production number and Mr. Valdez will gonna teach you, how to sing it with confident, understand?.” “mam, diba panlalake iyon?” “Ms. Talavera, as far as I know Lead Me Lord is just a prayer,sino ka para tanungin sa akin iyan? You are not in a singing contest, Ms Talavera.” Tama nga naman siya. ah, nakakhiya. Pati si Akie tumawa, ano ba naman itong buhay kong ito o! “ok, nasabi ko na lahat ang mga dapat kong sabihin, pwede na kayong bumalik sa mga klase niyo” “adios” Salamat naman, nakawala na rin ako sa hell na meeting na ito! “ano? Okay ka lang?” tanung sa akin ni Krizha. Iniisip ko pa rin iyong production number ko. Si carl, kasama ko! Aaaaahh,gusto ko ng mamatay! Kunin niyo na ako Lord, pls. “Kung san san ka kasi napapadpad.” “hoy.” Sabay tapik sa akin sa balikat. “Ok ka lang ba?!” “bumalik ka nga muna sa Earth, nawawala ka na namn” “nandito ako, o!” nilapit ko mukha ko sa kanya. *Boogsh* “Ah, books ko.” Pinulot ko ang mga books ko, pati si Krizha tinulungan ako. “hindi kasi tinitignan ang dinadaanan.” “sorry ah.” Napalingon ako sa nabangga namin. Si Maggie, ang team captain ng volleyball. Ang tangkad niya, haiz. Bagay na bagay talaga sila ni Akie. Pero sa totoo lang medyo may pag ka mean si Maggie minsan. “nagtsitsimisan kasi sa gitna ng daan eh” Naku, heto na c Krizha. Alam ko naiinis na iyan. Pero bago pa niya gawin ang balak niya kay Maggie, pinigilan ko na siya. Sabi ko pabayaan na lang, baka ma-office pa kami pag nag-away sila dito. Nagsorry na lang ako ng marami kay Maggie. Ngunit ayaw parin pa-awat si Krizha. Hay naku, lunch break na. makikita ko na naman si Carl. Arrrgh, ang kulit kulit na naman niya. Ah, speaking of Carl yung journal pala niya, ibabalik ko sa kanya pag nakita ko.

[b]Chapter 06[/b] “Nakita mo si Carl?” ask ko kay Krizha habang umiinom ng softdrinks. “hindi bakit? Uyyyyy.. hinahanap niya si Carl” inasar na naman ako. “hindi ah, may kailangan lang akong ibigay.” “ano naman iyon?” “Ito o” pinakita ko yung journal. “ah, yung journal niya, kailangan mo talagang ibalik yan. Kanina pa na niya hinahanap. Nasa sa iyo pala.” “eeeh, nag memeeting tayo kanina eh, tas papunta na sana ako sa Canteen kaso tinawag ako bigla ni Ms. Gonzaga, epal talaga yang si Ms. Gonzaga.” “Uy, hindi ah. Mabait naman siya” Ah, kinampihan pa. amp. “hmp, basta ayaw ko sakanya. Tara hanapin na lang natin si Carl” “mabuti pa nga” Asan ka ba Carl? Magtitime na wala ka pa rin. Bakit kasi ang laki laki ng school namin eh. Arrrgh, ayoko na, bakit ba ako nagpapaka-effort para hanapin lang yung ungas na iyon. “mag-spread kaya tayong dalawa” “yah, good idea” I reply to Krizha Papunta akong basement ng main hall namin, then I saw a familiar face. Yun nga, si Carl nga. Finally. Nilapitan ko siya, parang ang lalim ng iniisip niya. Hmmm.. “Carl? Are you okay?” “Cristal? Uhh.. yah im okay!” Pero I look in his eyes, and nagsisinungaling siya. siguro meron siyang big problem na hinaharap ngayon. Yung journal ba? “Ah, Carl.. Nakita ko to sa may gilid ng hallway kanina. This is yours diba?” “Yah, kanina ko pa ito hinahanap. Thanks” “sige una na ako, baka hinahanap na ako ni Krizha.” Then I left. “wait, ah.. uhmm.” “what?” I turned back and see his face blushing. “may sasabahin ka?” “Ah, meron.. Ah, wala. Haha!” then he scratch his head and with the i-don’t-know-what-im-doin face. “ok, can I go now?” “Ahmm. Wait?!” Grabe ah, pinagtritripan na ata ako nito. Pero I try to be nice pa rin. Wheew! “Did you read this?” Pinakita niya yung journal sa akin. “nope, don’t worry.” “Thanks” Yun lang pala, nakakangarag naman ito. Mamaya magconfess siya sa akin, patay ako nito ano ng sasabhin ko sakanya. Hindi pa naman niya alam na alam ko na may gusto siya sa akin. “Wait lang Cristal. Meron pa.” “ano?!” Galit na talga ako. “Cge, cge. Wala yun.” Now he’s sweating. Ooh! I really love those guys who sweats in front of me. Aw! Waaaa. Ano ba yang nasa isip mo Cristal. “Wait saglit!” Kainis na to ah. I turned back again. “nakakainis ka na ah” He grabbed my arms and..

^maybe.. btw sis. thanks for reading my story, ur story is great too.. [b]Chapter 07[/b] Hugged me tight. “The first time I met you and the first time I started talking to you, gusto na talaga kita. And when we became closer, I was falling. But I knew then no one will gonna catch me. Kaya nasaktan ako habang sinasabi mo sa akin na you really really like Akie. At parang nadudurog naman puso ko habang kinwekwentuhan kita tungkol kay Akie. And your smile, I knew that it was not mine. But im so happy to see you smiling.You kiss me, I feel I was dreaming then but I realize that friendly kiss lang yun. And when narinig mo yung tungkol kay Akie and Maggie, umiyak ka sa harapan ko. And I feel so sorry for what happen to you, gusto kitang yakapin na mahigpit nun para matigil na iyak mo. But I couldn’t, nirerespect kita kaya hindi ko ginawa yun, baka masapak mo pa ako. “ Then he let go of me. “Noong mangyari yun inisip ko na ako na lang sana, ako na lang sana para hindi ka na nasaktan, para hindi ko na nakita yung taong mahal ko na umiiyak dahil sa ibang guy. Pero wala na akong magawa. Tinago ko nalang feelings ko sayo and stay with you as a friend or as a brother. Mas maganda na yun kesa nalaman mo at iwasan ako.” Gosh, hindi ako makapaniwala na ganito ka strong ang feelings niya sa akin, matagal na pala niya akong gusto, hindi ko alam. Naguiguilty ako. Pero habang niyayakap niya ako, I feel comfortable and protected. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong feeling. I feel like I was flying. I feel his sincerity in his words. Im so stupid hindi ko ito nramdaman noong una pa lang. I was fooled by one guy who always ignored me. Hindi ko akalain na may magmamahal sa akin ng ganito. “Ahh, Carl” “I know mahal po siya. nirerespect ko yun. I will be waiting for you to fall inlove with me. Pero hindi kita pipilitin na mahalin ako.” Then he left w/o letting me to tell my reaction sa ginawa niya. “wait carl!” pumunta ako sa harapan niya. Oh my, he’s crying! Seryoso talga siya. “you know Carl, your so special to me. You always there when I need you.” “But- I know there’s a “but” there. Im just like your big brother right? “ Yah, that’s what im tryin to say. But I cant explain my feelings right now. Im afraid to say it. Im afraid that you might hurt. And I cannot do that. Ano ng gagawin ko ngayon? Help me God. “Its not like that. You know, I cant explain my feelings right now. Please don’t go yet.” “I have to go, alam ko hindi mo naman talaga ako mahal eh. Si Akie pa rin mahal mo at.” *Blah.Blah* wala akong marinig. Parang tinutulak ako ng puso ko na gawin ito. Ito na gagawin ko na. Then yun nga, i kissed him, and wa stared each other for bout 5 second. Then he kisss me back and we started kissing. Ang sarap ng feeling, nafefeel ko talga right now, I was floating in the air. His lips was so soft. I can feel it. Then pagkatapus nun, I hugged him tight. “No, your more than a brother to me.”

gosh..its so [i]nakakabitin..[/i] i cant wait for the next chapter..!

waah...please post the next chapter SOON!

[b]Chapter 08[/b] “What do you mean?” Ah..Shocks! bakit ko sinabi yun? Ano ng ginawa ko? Para talga ako sinapian. Waaaaa! God, baba ka muna pls. Help me. “Ui Iss, nan dito ka lang pala?” Muntik na ako mapatalon dun ah. “ Tara na, nag start na ung klase natin, tutal nabigay mo naman na ata sakanya yung journal.” “ah, oo. Cge Carl, mauna na kami” Naku sana panaginip na lang yung nagyari kanina, bakit ko ginawa yun. Ahhh! “But, Cristal?” “Next time na lang tayo mag-usap.” Pero sa totoo lang ayaw ko na talaga siyang kausapin, paano ko ipapaliwanag yung mga ngyari? Buong hapon ako nakatulala at iniisip kung ano ng sasabihin ko sakanya. Si Akie pa rin. Ang hirap naman ito oh. Katulad nga ng sinabi ko sa kanya, spesyal lang siya sa akin. Ayaw ko din siya mawala sa akin katulad ni Akie. Mahal niya ako, ayaw ko siyang saktan, at si Akie? Hindi niya ako mahal. Hindi man lang niya ako mapansin, kahit kausap niya si Krizha at nasa tabi lang nila ako, hindi niya man lang ako kamustahin. Baka nga talaga manhid lang ako, hindi ko na malayan na may nasasaktan na ako, pati sarili ko sinasasaktan ko na rin. Tapos na klase, uuwi na din kami, makakapag-isip ako ng mabuti sa bahay at makakapaghinga na din ako. “Iss, ok ka lang?” “okay lang ako.” “bakit mo naman iyan natanong?” “Ano ka ba? Tulala ka kaya kanina? Para kang tulog pero gising?” “pwede ba naman yun?” “oo , nagawa mo na nga? Ano problema mo?” “wala, marami lang akong iniisip.” “Katulad ng?” Ayaw kong sabihin sa kanya, makakadagdag na naman ako sa mga iisipin niya, mabuti na lang na hindi ko na ibanggit ang mga ngyari kanina. “Wala, never mind na lang.” “Anjan na pala sundo ko, cge bye Krizha” “Bye. lablots!” Finally, im home. “Ma, im home. Kumain na kayo?” “hindi pa nak, sabay-sabay na tayo.” “Cge po. Punta lang po ako sa taas.” “Magbihis ka huh?” “opo.” I went to my room and humiga na lang basta. Nakatingin ako sa kisame, iniisip kung ano na kaya mangyayari sa akin. What if? Ituloy ko na lang, hindi naman siguro mahirap mahalin si Carl right? Then may nagvibrate sa bag ko. Its my cellphone. *2 message receive* Krizha Uhhmm, Iss? Are you sure your okay? Im worried kasi eh. I know may something. Just tell me okay? I reply to Krizha and said that, its okay. Ayaw ko na siyang istorbohin pa, baka mas marami pa siyang iniisip kaysa sa akin. Masyado na siyang busy sa school kaya ayaw ko na madagdagan pa iyon. Tinignan ko yung isa pang message. Carl Cristal, ako ito si Carl? Okay ka lng? Napansin ko kasi nung paglabas niyo ng room niyo, parang madami kang iniisip. Huwag mo ng isipin yun nangyari, alam ko pagod ka lang kaya nagawa mo yun. Baka napressure ka masyado sa mga school works mo this year, kasi alam ko hindi ka masyado sanay jan. Sorry na din sa ginawa ko, baka sabihin mo ngtake-advantage ako sayo. Im so sorry talaga. Ingatan mo palagi sarili mo. ^.~ “Baka nga medyo napagod lang ako. Haha!” ->SEND Ah?! Ang ikli naman. Tsaka parang lumalabas na wala akong pakialam sa nangyari. Aaah! Erase. Erase. Erase. Hmmm.. Bahala na nga. *Ring. Ring. Ring* Huh? Sino naman itoh? “Telephone!” “Ikaw na nak, may ginagawa ako! Pasagot mo nalang kay manang” “Hindi ma, ako nalang!” “Hello?” “Issy! Hi!” “Krizha, bakit ka tumawag?” “Kinakamusta ka ni.. ah ako pala! Haha!” “huh? Bakit parang ang saya mo?” “Ha-ha-ha-ha!” “hmmmm.. Alam ko yang tawang yan. Sabihin mo na kasi.” “Si Akie kasi, -ouch-!” “Bakit?” “Ah wala. Yung pusa kasi nila Akie pumunta dito sa kwarto ko, tapus kinalmot ako. Tama ba yun?” “Ah…….!” “Haiys, mana sa amo. –Aw!” “Ano, kinalmot ka na naman?” “Oo eh, sige bye na nga. Haha! Bukas na lang tayo mag-usap. May itatapon pa kasi akong pusa.” “Hahaha, sige. Bye!” Sigh, Krizha talaga. May pagka-weird minsan. *Tok.Tok.Tok* “Issy, ginamit mo ba iPod ko?” “Huh?” Lumapit ako sa pintuan at pinagbuksan ko si ate ng pinto. “Hindi ah, bakit nawawala?” “Oo, kanina ko pa kasi hinahanap eh.” “Ewan.” Nung nakita ko si ate, naisip ko agad yung problem ko. “Ah, ate. May sasabihin sana ako sayo.” “Ano naman yun?” Umupo kami sa kama ko at kinwento ko yung mga nangyari, tutal alam naman niya lahat na nangyayari sa buhay ko. “Si Carl?” She asked me. “U-huh.” “Eh bakit mo naman kasi ginwa yun?” “Eeeehh.. Yun na nga, ate naman eh.” “Just kidding, yah I understand kung bakit mo yun ginawa.” Sigh, that’s my ate. “Naaawa ka sakanya?” “Oo.” “Sigurado ka ba na awa lang talaga iyan? Precisely, what did you feel when you kiss him?” “When I kiss him? Uhmmm.” The truth, parang nasa place ako na sobrang ganda, and I was flying. huh? “You know sis, kung hanggang friend lang talaga ang turing mo sakanya you wouldn’t do that. And nafefeel ko sa ngayon, your not like my sister before.Yung teenager dati n sobrang kilig pag tinignan lang siya ng crush niya. Now, I think your falling.” “Am I?” Im so confused sa mga sinabi niya. Kanino naman? Si Carl ba? Pero si Akie. “Yah, and the truth is. Lagi mo siyang iniiwasan na mangyari, pero deep inside alam mong iba na talaga nararamdaman mo sakanya. Kinokontrol ka lagi ng isip mo, akala mo iba ang mahal mo pero hindi.” “I don’t understand. Si Akie ang gusto ko.” “I know that. Pero subukan mong pakinggan ito.” Hinawakan niya ang dibdib ko. Mahal ko nga ba siya? Hindi maaari iyon. Alam kong si Akie parin. Pero nasa isip ko pa rin yung nangyari kanina at lahat ng mga sinabi ni ate. Aaah.. “Kain na tayo, baba na kayo.” Nkakagulat naman si mama. Hindi pa kumatok. “Next time nalang kita kausapin huh.” Bulong sa akin ni ate. “Busog pa ko ma, tsaka may pupuntahan kami ni Robert at yung barkada. Baka next week pa kami makakarating.” “Saan na naman kayo pupunta? Kung saan saan na naman kayo niyan. Ang hirap ka na naman hagulapin niyan. Sus naman ang mga kabataan ngayon oh.” “Ma, hindi na ako bata. 26 na ako. Kaya ko na sarili ko. Tsaka baka magiging business trip din namin ito.” “Anong business-business trip yang pinagsasabi mo, baka naman monkey business trip lang iyan.” “Ma naman.” “Sinasabi ko sa iyo, Christine ah. Huwag ka nga sumama-sama diyan sa Robert na iyan.” “Bakit ma? Boyfriend ko siya!” “yun na nga- Habang pababa sila ate, naririnig ko parin yung pag-aaway nila. Pilit kong iniisip lahat ng sinabi ni ate sa akin. Hindi talaga maaaring mangyari iyon. Friend lang talaga turing ko sakanya. [i]“..kung hanggang friend lang talaga ang turing mo sakanya you wouldn’t do that.”[/i] Waaaaa. Tama nga naman si ate. Bakit ko ba talaga ginawa iyon? Bakit? Bakit? Sumigaw ako ng malakas na malakas na may takip na unan sa aking mukha. Ngunit narinig pa rin ito sa baba! “Cristal, anak? Ano na ang nangyayari sa iyo? Bumababa ka na dito ang kumain na!” “Opo ma!” Pagkatapos ko kumain at naligo, sinabi ko na lang sa isip ko na itulog ko na lang ito. Pero ang problema hindi ako makatulog dahil iniisip ko pa rin ang nangyari. At.. May nag-vibrate sa likuran ko. *4 messages receive* Puro lang naman GM. Pero meron message nanggaling kay Carl. Oh my! Oo nga, hindi ko siya nareplyan. *Carl* Tapos ka na kumain? Iniisip mo parin ba yun nangyari kanina sa may basement. Huwag mo ng isipin iyon. Matulog ka na! See you tomorrow. Ito naman, parang walang nangyari. Aaaah. Nakakaasar talaga. “Kakausapin na lang kita tomorrow, kung pwede? Cge gudnight!” i replied 11 na ako ng gabi natulog, inisip ko kung ano ang sasabihin ko sa kanya. Haha, natatawa na lang ako sa sarili ko kasi wala naman ako sasabihin sa kanya bakit ko tinext iyon? Sigh, nababaliw na talaga ako. Ni hindi ko nga nagalaw yung project ko. Tinitigan ko nalang magdamag, pero nagawa ko naman yun nga lang parang dinaanan ng malakas na bagyo. ----- Friday Pagpasok na pagpasok ko sa school, nakita ko si Carl. Tutal 7:30 pa ang klase namin and dumating ako ng 6:52 in my digital clock, this is my chance para sabihin ang mga dapat kong sabihin. Okay! This is it. Go Cristal kaya mo iyan! Lumapit ako kay Carl habang nag-sisign siya sa Log Book. “Hi, aga mo now huh?” Wala na talaga ako masabi, eh matagal naman na siyang maaga pag pumapasok. Aaah. Badtrip. “Uy, Cristal!” Ito na. nagbuntong-hininga na lang ako para mawala itong kabang nararamdaman ko. “Ahhm, pwede ba tayong mag-usap?” “O sige, tinext ko naman sa iyo kagabi na pwede eh.” “Ok, pero hindi ko yun nareceive. Nalobat kasi cp ko eh… tinamad na ako mag-charge” “Ah, ganoon ba. Sige dito na lang tayo.” Parang sasabog na talaga yung puso ko. Waaaaa.. parang ayaw ko ng ituloy ito. Pero heto na ako eh. “Sa nangyari kahapon, hindi ko talaga akalain na ginawa ko sa iyo yun. Im so sorry talaga, sana mapatawad mo ako, ayaw kitang paasahin. Alam ko masakit itong sasabihin ko, pero sana maintindihan mo na sasabihin ko sa iyo ito para hindi ka na masyadong masaktan pa. Ayaw na ayaw kong makita yung mga taong malapit sa akin na nasasaktan. Pero ayaw ko din naman lokohin sarili ko, at tanggapin na lang ang mga nangyari.” Hinawakan ko yung mga kamay niya at ramdam ko na may konting kaba din siya dahil napakalamig nito. This is it, kahit ako masakit ito pag ako ang pinagsabihan nito. Kung pwede lang pagkatpos nito, evrytime na makit ko siya, lagi ako magsosorry sakanya. ................................................................ “Im so sorry. Carl, I think [b]no one will ever catch you[/b].”

ouch...sakit nun...