[quote]here is the fourth or third to the last chapter. Nagloloko talaga yung MS word namin eh so I tried rewriting it. Take note, writing as in handwriting kaya medyo nakakapagod...hehe.. [u][b]enjoy and comment po[/b][/u][/quote]
[u][b]CHAPTER 5[/b][/u]
"Josh? Anong ginagawa mo dito? I mean, di ba dapat nasa office ka pa ngayon?"

gulat na tanong ni Melody.
"Maagang natapos yung meeting eh. What are you doing here?"
"Naisipan ko kasing maglibot. Anyway, sinabi mo naman na.." Hindi na niya tinapos ang pagpapaliwanag.
Nanibago sya sa kilos ni Josh, his eyes showed sadness habang tinitingnan ang painting na kanyang hawak. Alam niyang naapektuhan ito sa pagkakakita sa portrait ni Jasmine.
"Kamukhang-kamukha mo siya. You should have known her. Mabait sya, maalalahanin at laging nakangiti. I`m sure magkakasundo kayo. Kaya lang patay na siya. And it`s all because of me." punung-puno ng guilt na sabi ni Josh. His eyes is still locked on the portrait.
"uhmm...magaling ka pala na painter." she said to change the topic. Ayaw niyang mag-self pity ito lalo na sa harapan niya.
"Bata palang ako hilig ko na ang mag-pinta, And besides, it`s in the genes. My lolo is a great painter. He was the one who taught me how to paint." sabi nito na nakatingin na sa kanya. Buti na lang at nagawa niyang mabago yung topic.
She tried to focus herself. This is it, nakakuha na siya ng tiyempo para magawa yung misyon niya. And she can`t afford to loose this chance. Now, all she had to do is to think of a way para makumbinsi itong mag pinta ulit. The something popped on her mind. Pero will that work? Who knows, she`ll just try eventhough maliit lang yung chances.
"Pwede bang i-paint mo ako?" she said, trying to act normal. Kahit hindi niya alam kung ano magiging reaction nito, and if he`ll agree...or not.
-----------------------------------
[b]Josh`s POV[/b]
Maagang natapos ang meeting niya with his client. Babalik pa sana siya sa kanyang office pero naisip niyang mag-relax na lang sa bahay. A cold tub and a bottle of wine will do the trick. Pagka-uwi nya sa bahay, he was surprised because Melody isn`t with yaya Marcy. But he didn`t bother to find her. Sabi naman niya dito na she could do whatever she want on the house.
Pupunta na sana sya sa kwarto niya when he saw the attic door open.
'[i]So dun pala nagpunta si Melody. Pero ano kayang ginagawa niya doon. Oh well, I`ll just mind my own business[/i]'He said to himself.
Pero hindi niya alam kung bakit dinala sya ng mga paa niya paakyat ng attic. Anyway, she wouldn`t mind at all. Bahay naman nya yun eh.
Nakita niya si Melody na may hawak na frame ng isang painting or something else. Magsasalita na sana siya when he saw Jasmine`s portrait.
"...magkamukhang-magkamukha nga kami." Melody said.
"Oo, you were like twins."
Nagulat si Melody nung nakita sya. She looked pale na parang batang nahuling may ginagawang kalokohan. Pero hindi niya pinansin iyon. He was looking at the portrait. Naalala pa niya when he was painting it, inspired na inspired siyang gumawa. It was his obra maestra. Binuhos niya lahat ng pawis niya doon, even his love.
"Josh? Anong ginagawa mo dito? I mean, di ba dapat nasa office ka pa ngayon?" gulat na tanong ni Melody.
"Maagang natapos yung meeting eh. What are you doing here?"
"Naisipan ko kasing maglibot. Anyway, sinabi mo naman na.."
Napansin siguro ni Melody na wala ang attention niya sa kanya kundi nasa painting kaya natigilan ito.
"Kamukhang-kamukha mo siya. You should have known her. Mabait sya, maalalahanin at laging nakangiti. I`m sure magkakasundo kayo. Kaya lang patay na siya. And it`s all because of me." he said. Naaalala na naman niyang yung accident which caused Jasmine`s death. Kung nakinig lang sana siya kay Jasmine na bagalan yung pagpapaandar ng kotse eh di sana she`s still with him.
"uhmm...magaling ka pala na painter." Siguro gusto nitong i-change yung topic para hindi ko na isipan pa si Jasmine. He hate to accept it pero alam niyang naaawa sa kanya si Melody and he hate it. Ayaw niyang kinakaawaan siya. Fine, if that`s what she like then I`ll let her change the topic.
"Bata palang ako hilig ko na ang mag-pinta, And besides, it`s in the genes. My lolo is a great painter. He was the one who taught me how to paint."
"Pwede bang i-paint mo ako?" Melody said. Ganun na ganon din ang sabi ni Jasmine noon. And without second thoughts, he gladly agreed with Jasmine. Pero iba na ang situation, hindi na si Jasmine ang nag-rerequest. And besides, wla na syang hilih sa pa pipinta, nalibing na ito kasama ng bangkay ni Jasmine.
"Sige" he said. Huli na para bawiin iyon. Why did he said that gayung "hindi" ang dapat na sasabihin niya. He tried searching for an answer, then found out who said yes, it was his heart.