Pages: 12
Last edited by sasha008 (2008-05-05 02:23:44)
.... ahmfff ehehehe pwd sakin nlng c josh... nyahaha juZ kidd'n
ahmmff nice intro... eheheh may next pa?[/i]
Last edited by sasha008 (2008-05-05 05:16:13)

gulat na tanong ni Melody.
"Maagang natapos yung meeting eh. What are you doing here?"
"Naisipan ko kasing maglibot. Anyway, sinabi mo naman na.." Hindi na niya tinapos ang pagpapaliwanag.
Nanibago sya sa kilos ni Josh, his eyes showed sadness habang tinitingnan ang painting na kanyang hawak. Alam niyang naapektuhan ito sa pagkakakita sa portrait ni Jasmine.
"Kamukhang-kamukha mo siya. You should have known her. Mabait sya, maalalahanin at laging nakangiti. I`m sure magkakasundo kayo. Kaya lang patay na siya. And it`s all because of me." punung-puno ng guilt na sabi ni Josh. His eyes is still locked on the portrait.
"uhmm...magaling ka pala na painter." she said to change the topic. Ayaw niyang mag-self pity ito lalo na sa harapan niya.
"Bata palang ako hilig ko na ang mag-pinta, And besides, it`s in the genes. My lolo is a great painter. He was the one who taught me how to paint." sabi nito na nakatingin na sa kanya. Buti na lang at nagawa niyang mabago yung topic.
She tried to focus herself. This is it, nakakuha na siya ng tiyempo para magawa yung misyon niya. And she can`t afford to loose this chance. Now, all she had to do is to think of a way para makumbinsi itong mag pinta ulit. The something popped on her mind. Pero will that work? Who knows, she`ll just try eventhough maliit lang yung chances.
"Pwede bang i-paint mo ako?" she said, trying to act normal. Kahit hindi niya alam kung ano magiging reaction nito, and if he`ll agree...or not.
-----------------------------------
[b]Josh`s POV[/b]
Maagang natapos ang meeting niya with his client. Babalik pa sana siya sa kanyang office pero naisip niyang mag-relax na lang sa bahay. A cold tub and a bottle of wine will do the trick. Pagka-uwi nya sa bahay, he was surprised because Melody isn`t with yaya Marcy. But he didn`t bother to find her. Sabi naman niya dito na she could do whatever she want on the house.
Pupunta na sana sya sa kwarto niya when he saw the attic door open.
'[i]So dun pala nagpunta si Melody. Pero ano kayang ginagawa niya doon. Oh well, I`ll just mind my own business[/i]'He said to himself.
Pero hindi niya alam kung bakit dinala sya ng mga paa niya paakyat ng attic. Anyway, she wouldn`t mind at all. Bahay naman nya yun eh.
Nakita niya si Melody na may hawak na frame ng isang painting or something else. Magsasalita na sana siya when he saw Jasmine`s portrait.
"...magkamukhang-magkamukha nga kami." Melody said.
"Oo, you were like twins."
Nagulat si Melody nung nakita sya. She looked pale na parang batang nahuling may ginagawang kalokohan. Pero hindi niya pinansin iyon. He was looking at the portrait. Naalala pa niya when he was painting it, inspired na inspired siyang gumawa. It was his obra maestra. Binuhos niya lahat ng pawis niya doon, even his love.
"Josh? Anong ginagawa mo dito? I mean, di ba dapat nasa office ka pa ngayon?" gulat na tanong ni Melody.
"Maagang natapos yung meeting eh. What are you doing here?"
"Naisipan ko kasing maglibot. Anyway, sinabi mo naman na.."
Napansin siguro ni Melody na wala ang attention niya sa kanya kundi nasa painting kaya natigilan ito.
"Kamukhang-kamukha mo siya. You should have known her. Mabait sya, maalalahanin at laging nakangiti. I`m sure magkakasundo kayo. Kaya lang patay na siya. And it`s all because of me." he said. Naaalala na naman niyang yung accident which caused Jasmine`s death. Kung nakinig lang sana siya kay Jasmine na bagalan yung pagpapaandar ng kotse eh di sana she`s still with him.
"uhmm...magaling ka pala na painter." Siguro gusto nitong i-change yung topic para hindi ko na isipan pa si Jasmine. He hate to accept it pero alam niyang naaawa sa kanya si Melody and he hate it. Ayaw niyang kinakaawaan siya. Fine, if that`s what she like then I`ll let her change the topic.
"Bata palang ako hilig ko na ang mag-pinta, And besides, it`s in the genes. My lolo is a great painter. He was the one who taught me how to paint."
"Pwede bang i-paint mo ako?" Melody said. Ganun na ganon din ang sabi ni Jasmine noon. And without second thoughts, he gladly agreed with Jasmine. Pero iba na ang situation, hindi na si Jasmine ang nag-rerequest. And besides, wla na syang hilih sa pa pipinta, nalibing na ito kasama ng bangkay ni Jasmine.
"Sige" he said. Huli na para bawiin iyon. Why did he said that gayung "hindi" ang dapat na sasabihin niya. He tried searching for an answer, then found out who said yes, it was his heart.

here`s chapter 6 .. sana lang hindi mawala yung iniisip kong gawin dito kasi i`m writing two story .. Gosh .. sana lang makaya ko hehe[/quote]
[u][b]CHAPTER 6[/b][/u]
Josh agreed? Hindi sya makapaniwal. Akala pa naman niya he`ll say no. pero teka, bakit ba niya kaylangang kontrahin pa yon. Yun na yung pagkakataon niya, no need to ask questions.
[i]"Itulog mo na lang yan, Melody. Maaga ka pang gigising bukas."[/i] sabi niya sa sarili.
She tried to put herself to sleep pero hindi pa din sya makatulog. She can`t sleep because she`s excited for tomorrow. After an hour, sumuko na din yung katawan niya at nakatulog din sya. Then she dream of something. She dream about Josh, nag pipicnic silang dalawa sa labas ng bahay ni Josh sa tabi ng isang matandang puno. Napakasaya nila nun. Then she woke up.
[i]"Ano ka ba, Melody, it`s only a dream[/i]."sabi niya. But somehow a part of her says it looked so real.
--------------------------------
"You`ll stand up while you`re gazing at the sky." turo sa kanyang pose ni Josh. "Medyo nakakangalay sa una pero you`ll get used to it."
At tama nga ito. Nakakangalay nga pero masaya naman. And dahil dun, naging mas lalo pa silang close ni Josh. They were chatting while his painting. Many sort of topics. At syempre kapag napupunta kay Jasmine ang usapan, iniiwas niya agad ito.
Until, weeks had passed. Malapit nang matapos yung painting. Just a few retouches and then it`s done.
"Patingin na kasi ng painting. Eversince na nag start ka hindi ko man lang nakita yan eh kahit isang sulyap man lang."
"Papakita ko na sayo, later. It`s almost done. Wag kang magalaw."
"Okay." she said. Pero bigla syang natigilan when a raindrop touched her forehead. Oh no
"Wag ka sinabing magalaw eh." He said. Pero bigla nang umulan ng malakas. Josh is under a tree kaya hindi sya naulanan. While Melody, ayun basang-basa.
"Punta ka dito para makasilong ka."
But instead of listening to Josh tumakbo pa siya sa damuhan. Her arms are wide spread. Ang sarap sa pakiramdam ng ulan. Nakakatanggal ng stress.
"Halika. Join me" aya niya kay Josh.
"No way. Baka magka sakit pa tayo." he said. But she grabbed his arm paalis ng puno hanggang sa totally mabasa na si Josh. Nagulat sya nang hindi umimik ito. Naku, nagalit yata.
"Sino nagsabi sayo na dalhin ako dito?" sabi ni Josh, his head is lowered kaya hindi niya makita ang mukha nito.
"Sorry" yun na lang ang nasabi niya.
"Ah ganon ha." sabi ni Josh na tumingin sa kanya. His face is smiling at her. Hinabol sya nito. Then they played in the rain. Para silang mga bata nun.
--------------------------------
After nilang magpa ulan, nagpunta sila sa kani-kanilang kwarto. She`s so tired but happy. Hindi niya namalayan na nakatulog na pala sya. Then again, she dream. A really weird dream na nag sabi sa tunay niyang pagkatao.
[i]"Miss, nahulog yung panyo mo." sabi sa kanya ng isang lalaki na tumakbo pa yata para habulin sya. Nasa gilid sya ng isang kalye sa Makati nun. She`s waiting for a bus para makauwi na sya.
"Thank you." sabi niya, smiling. Deep inside kinikiliga sya. Bakit ba hindi, this man is a hunk. May taglay ito charisma that could make every girl fall for his charms.
"I`m Joshua Harris" pakilala nito.
Magsasalita pa sana siya ng biglang may humintong bus. Wrong timing naman oh.
"Nice meeting you, Joshua. Sige, I got to go." she said saka tumalikod kay Joshua at nagpunta na sa pintuan ng bus.
"Miss." tawag ni Joshua. "May I know your name? Please"
Lumingon sya, then smiled. "I`m Jasmine"[/i]
[/quote]
[u][b]CHAPTER 8[/b][/u]
Nagising si Melody sa kanyang panaginip. Now she klnows the truth. She`s .. she`s .. Oh no! Josh! She had to find him before "that" happends.
She hurriedly stood up then went outside the room. Pinuntahan niya si Josh sa kwarto nito. But his room is empty. The portrait stood at the center of the room and it`s already finished.
Lumabas siya ng kwarto at hinanap si Josh sa buong bahay. Wala ito sa kung saan. She have to hurry. Time is running out. Then naalala niya yung old tree. Baka andun sya. Tumakbo siya papunta dun. At tama sya, andun nga si Josh.
"Josh! Josh!" tawag niya nung malapit na siya dito. Tumayo naman ito at nilapitan sya.
"Gising ka na pala"
"I got to tell you something."
"Ako din. Ako muna mauuna." He said. Magkalapit na magkalapit sila while looking into each others eyes. "The moment I first saw you-"
"-Josh, I`m-" singit nya.
"Let me finish first. The moment I first saw you I thought Jasmine had risen from the dead. I let you stay here para malaman ko kung sino ka talaga or if you`re somewhat connected to Jasmine. Every time I see you, you make me think of Jasmie. You were very alike in many things. But now I`m letting Jasmine go. Magkapareho man kayo, inside and out at hindi mo man alam kung sino ka, it doesn`t matter anymore. I love you Melody."
His words touched her heart. She remained speechless. Nakalimutan na niya yung dapat niyang sabihin dito. Her heart was saying something.
"I love you, too" she said with full of emotions. Then she felt his lips touching hers. They remained like that in a few seconds hanggang sa biglang nagliwanag ang buong katawan niya.
Unti-unting nag-form sa liwanag ang isang pakpak, an angel`s wings. Her mission is over. She had to tell Josh.
"What`s the meaning of this?"
"Josh, this is what I`m trying to tell you. I`m Jasmine. At first hindi ko alam pero unti-unti kong natatandaan ang lahat, our first date, our first meeting and our memories. It all came to me, piece by piece. I was sent here para makapag-paint ka ulit. And now, my mission is over. I`ve got to come home" she said as tears are forming on her eyes.
"But this is your home, Jazz. Your home is with me."
"No, Josh. I don`t belong here anymore. Siguro ako ang pinadala dito para magkaroon din ako ng chance para makapag goodbye sayo."
He stood there, motionless and speechless.
"Jasmine, it`s time." sabi ng isang boses sa itaas.
"I have to go now. Josh, alisin mo na yung guilt sa puso mo. What happened was an accident. Hindi ikaw ang may kasalanan, walang may kasalanan sa pagkamatay ko. Goodbye. And always remember that I love you so much. Pero this is our fate. Your fate is with another girl. Find her and you`ll be happy." she said then she flew away.
Hindi na niya narinig ang sabi ni Josh na I love you too.
--------------------------
It`s been a month since Melody or Jasmine flew away, away from him. Nakarecover din naman sya. He started painting again. At ngayon nga ay nagbukas siya ng kanyang sariling gallery.
Nag-ikot sya, remembering how he got his inspiration in each painting. Hanggang sa makita niya ang painting ni Melody. Ito yung second time na nakita niya ito. He didn`t dare to see it again when Melody left. Si yaya Marcy na ang nag tago nito at nag-pack papunta sa gallery.
And he was shocked at what he saw. The painting was a bit different.
"The girl looked like an angel." comment ng girl sa tabi niya. The girl is pretty and looked nice.
Yes, she is." sabi niya. "I`m Joshua Harris."
"I`m Nicole Guia"
Then they chatted. May sense kasi kausap ito.
"So, what`s the title of the painting?"sabi ni Nicole.
"The Angel." he said while looking at the girl in the painting. Yes, it`s a bit different. Hindi niya matandaan na may nilagay syang ganun but it suites Melody well. He tried to describe it. The hills, the clear blue sky, the fields, the innocent face of Melody, her sweet smile, her eyes gazing at the sky, her slim and slender body, and her "wings" na hindi nya alam kung pano nagkaroon ito nun.
good work!!