Bullet- 10. [b]RAINE'S POV[/b] Geez, napre-presure na ako. Ganito ba talaga dito? "Just say and interpret what is written on the paper. Act it out. " Sir said. "0k Sir. I'll try my best." I scan the words written on the paper. (sigh) Here it goes... I Started.. (The atmosphere had changed.) [i]"Sometimes, not all we wanted is given to us..." (I stretch my arms, like I was to grab something while wearing a sad face.) "Like the ideal person to be with..." (My hands are above my chest and my eyes are closed. I let go of a big sigh.) "But at the end, you'll see that what you have..." (I'm staring down, at my hands which are widely open.) "IS BETTER THAN WHAT YOU WANTED." (I raise my head. Look straight at my club mates and... SMILED.)[/i] Hay, salmat! Tapos na rin! Mukha yata akong weird kanina. Hindi naman talaga kasi ako marunong umarte. [b]CLAP! CLAP! CLAP![/b] My club mates applauded, even Richard and Sir Marco. They all look surprised and happy at the same time. The girl at my back looks like this - - I can't imagine why and how did I act that way. " [b]Bravo! Bravo! [/b] I always knew that it [b][i]was[/i][/b] you." Ms. N said. Nakakagulat, lumitaw bigla! Umupo na ako. Madaming club mates ko ang kumakausap sa akin. Tinatanong kung umaarte na ako dati pa, kung artista ba daw ako sa Spain, saan ako nagta-train at kung anu-ano pa. "Naku! Naku! Ang iingay nanaman, kay bago bago pa lang ni Raine... Dinadaldal nyo na! Magsi-ayos nga kayo, nakakahiya!" Sir said. "Yeah, that's right." Ms. N said. "By the way, I'm now deciding on your roles for the play in the English Week. The hero and heroin will be Richard ang Raine. Any questions?" dugtong niya. "None Ma'am!" My clubmates said. [i](after so many hours.. LUNCH BREAK NA.)[/i] Lumabas na si Richard. Ako din, lumabas na sa room. Geez, wala akong kakilala dito. Kanino ako sasabay? "Raine, sabay na tayong mag-lunch." Richard said. "Sure." Mas mabuti nang kasama ko si Richard, kilala ko naman siya. [b][sa cafeteria][/b] Tumitingin ako sa paligid, baka makita ko si Martin at Pia. "Hindi ba natin makakasabay si Martin at Pia?" I asked. "Nope, iba ung sched. nila." He said. "Ahh.. ganon ba?" "Andito naman ako ha.. DI KITA PABABAYAAN." Ano bang pinagsasabi ng lalaking ito? "Tara na nga." I said. Kumain kami ni Richard ng mga 30 mins. Nakita ko yung mga nagkakandarapa kay Richard. "Hey Richard, fans mo ayun oh!" I said saka ko tinuro. "Oo nga, yung sayo rin.. Ayun!" Tinuro din niya. Nyek, hanggang dito pa pala, meron pa ring mga ganyan. Hala. Malapit na sila. "Tara, sama ka sa akin." He said. He hold my arm. I remember someone that I wish I had'nt remember at all... [i][b]-LANCE-[/b][/i] Tumakbo kami sa corridor hanggang nakarating kami sa garden. Umupo ako sa swing. Si Richard naman kumuha ng maliliit na bato. "Anong ginagawa mo?" I asked. "Kumukuha ng bato." "Weh.. Alam ko po. Pero bakit naman?" He started to throw the stones at the small pond. "Nililinis mo siguro itong garden?" I asked. "Bakit ko naman gagawin yun?" "Wala lang. Naisip ko lang." He [b]SMILED[/b] at me. "Bakit ka ba ngiti ng ngiti?" I asked. "Mas madaling ngumiti kahit hindi ka masaya, kaysa ipaliwanag kung bakit malungkot ka.." "Ano namang ibig sabihin nun?" "Ewan ko, nabasa ko lang." I laughed. Tumayo ako sa pagkakaupo sa swing. "Ang mga lalaking katulad niyo, ang hilig mag-lihim." I said. "Ganoon talaga kami, ayaw ipakita ang totoong nararamdaman namin." "Edi, EMO pala kayo?" "Hindi naman.." Tumingin siya sa paligid. "Sa tingin mo, kailangan ng maraming tao para makabuo ng isang mundo?" He asked. "Hmmm. Siguro.." "Sabi ni Bob Ong, hindi kailangan ng maraming tao para bumuo ng mundo. Minsan, isang tao lang ang kasama mo. Buo na ang mundong kailangan mo [i]HABAMBUHAY[/i]." "Wow. Inlove ka ba?" Minsan, gusto ko rin yung mga sinasabi nya. May sense. "Asa naman. Hindi ano." He replied. "Ikaw ba?" dugtong niya. "Matagal nang nawala sa akin yon.. Ang magmahal." "Huh? Bakit naman?!" "It's a secret." [b]KRIING! KRIING![/b] "Tapos na ang lunch break. Balik na tayo." He said. "0k." Bumalik na kami sa classroom. Pinag-uusapan namin kung paano yung mangyayari sa play. Pero ang nasa isip ko ay yung pinag-usapan namin ni Richard. Geez! Anu ba yan. Naalala ko yung mission ko mamaya. Kailangan kong magawa yun ng maayos, kung hindi... [b]MAWAWALA ANG LAHAT.[/b] [i](uwian na)[/i] "Richard, mauna na ako ha. Goodluck sa performance niyo sa Music bukas." I smiled and wave. "Sige, take care." Hindi ko man lang nakausap sila Pia at Martin ngayon, sana maganda ang performance nila bukas. [b][at my condo][/b] Time to be serious. I get my suit, yun yung usually kong sinusuot tuwing may mission. I wear my half mask, ung matatakpan yung mata pero yung bibig hindi. Sabagay, walang makakakilala sa akin sa suot kong ito. I get my guns with silencer and my big SNIPER RIFLE which I usually use. [i](after some minutes)[/i] Nakapuwesto na ako sa isang room, I made a hole. Doon ko tatamaan si Jack Montez. I calculated my every move. It's 7pm already. Dapat nandito na siya sa loob ng party. Ang raming guards. Kailangan kong mag-ingat. I'm located far away para hindi ako ma-notice ng mga guards niya. Dumating na si Jack Montez. It's the time I've been waiting for. Naka-lock na yung sniper ko sa kanya. [i]All I have to do is pull the trigger..[/i] Nang biglang... [b]BANG! BANG![/b] May bumabaril sa akin, and they are... [i][b]MARTIN AND RICHARD..[/b][/i]

Last edited by NoOneKnows (2010-12-10 22:41:55)