Bullet-12. [b]RICHARD'S P0V[/b] Nagugulat ako sa mga nangyayari. Nahihibang na ba ako? [i]Si RAINE MAGPI-PIANO?![/i] Imposible. Ang sabi niya kay Martin nung isang araw, wala daw siyang kayang tugtugin na instrument. And now, she's here with me at the... Center of the stage. "R-Raine, are you sure tha-" I whispered. "Trust me." She whispered.. And [b]SMILED[/b]. Anu ba yan! I'm really speechless when she smiles, like my heart is beating very fast that I can't even breathe nor speak. Kainis. Ano bang nasa utak ko? Hindi dapat ito ang nasa utak ko ngayon. Kailangan kong malagpasan itong performance na ito. Bahala na si Batman. Tutugtog na ako. Sinenyasan ko si Raine. 1... 2... 3... [b][Vanilla Twilight – Owl City][/b] [i]The stars lean down to kiss you And I lie awake and miss you Pour me a heavy dose of atmosphere 'Cause I'll doze off safe and soundly But I'll miss your arms around me I'd send a postcard to you, dear 'Cause I wish you were here I'll watch the night turn light-blue But it's not the same without you Because it takes two to whisper quietly The silence isn't so bad 'Til I look at my hands and feel sad 'Cause the spaces between my fingers Are right where yours fit perfectly [/i] She's so amazing. Kahit hindi siya nagpractice kayang-kaya niya. She's also singing while playing the piano.. And that gives me a [b]SHOCK[/b]. Ako nagvi-violin lang. MALA-ANGHEL TALAGA ANG BOSES NYA. [i]I'll find repose in new ways Though I haven't slept in two days 'Cause cold nostalgia Chills me to the bone But drenched in vanilla twilight I'll sit on the front porch all night Waist-deep in thought because When I think of you I don't feel so alone I don't feel so alone, I don't feel so alone As many times as I blink I'll think of you tonight I'll think of you tonight When violet eyes get brighter And heavy wings grow lighter I'll taste the sky and feel alive again And I'll forget the world that I knew But I swear I won't forget you Oh, if my voice could reach Back through the past I'd whisper in your ear Oh darling, I wish you were here[/i] All the people watching in the auditorium stand at the end of the performance. Wow. Standing ovation ba ito? We take a bow and headed backstage. "I never knew that you play the piano. Hindi ba ang sabi mo kay Martin, wala kang alam tugtugin na instrument?" I asked. "But you trusted me." She said and then smiled. Umingay ung mga tao dun sa auditorium. "Huwag mo nga akong madaan-daan sa ngiti mo, it gives me a reason to fall for you... even more." Ano ba ang pinagsasabi ko?! Narinig nya yata! "Huh? Ano ulit? Ang ingay kasi nang mga tao sa labas." She said. Haay! Buti na lang hindi niya narinig. "Ang sabi ko, sa mga pinaggagawa mong ganyan... Dadami ang mga fans mo!" I said. "At kasali ka naman doon?" "Hindi ah. Meron nga akong sariling mga fans." "Eh bakit namumula ka?" "Hindi noh." I said sabay talikod. "Mukha ka namang guilty." "Sino namang nagsabing guilty ako? Baka nga ikaw yung maging fans ko. Ma-inlab ka pa sa akin." "Ang hangin naman dito. Babalik na lang ako sa classroom." Naglakad na siya papaalis. Hahabulin ko sana nang biglang... [b]RICHARD![/b] RICHARD! [i]RICHARD![/i] Sinasabi ko na nga ba, pagkakaguluhan nanaman ako ng mga babaing ito. Tsk. Dapat matakasan. Tumakbo ako papalayo. Pag tingin ko sa paligid, nasa tapat na pala ako nang faculty. Biglang lumabas si Sir Marco! Gusto kong malaman kung bakit niya pinagperform si Raine kasama ko kanina. Siguradong may nililihim ito. "Sir Marco, may gusto po akong itanong sa inyo." I said. "Ang galing nyo kanina ah! Pasalamat ka sa akin, hindi ka nag-solo kanina." "Ano po ba talaga ang binabalak nyo kanina?" "Don't worry kid, I'm helping you out. To make your life easier." "I can't understand you, Sir. Why would you make my life easier?" "Sabi nga ni Big Brother, malalaman mo rin yan sa TAKDANG PANAHON. It's for you to find out." Sir said and he walks away. Nagpunta na ako sa classroom. Ganoon pa rin, ordinary day. Lesson roon, lesson dito. Minsan, nakatitig ako kay Raine. Wala lang, trip lang. Nahuhuli naman nya ako pero ngingiti lang siya. Ano nga ba ang nasa ngiti niya at nagkakaganito ako. Hindi ko naman ito nararamdaman sa ibang babae noon. [b]NGAYON LANG.[/b] [i](4 : 30 pm.)[/i] Pumunta ako sa library. Kailangang mawala itong nararamdaman ko kay Raine, crush pa lang siguro ito. Hindi pa malala, tigilan na habang maaga pa dahil siguradong makaka-apekto ito sa akin bilang Agent. [b][sa library][/b] Kumuha ako ng libro. Umupo. Nang tignan ko yung title.. "KAPITAN SINO" ni Bob Ong. Nabasa ko na to, pero ngayon.. parang gusto ko pa ring basahin. Binasa ko na ulit, nasa kalagitnaan na ako. "Kung naging superhero pala ako, wala akong pagkakataon upang umibig at ibigin" I said. *sigh* Yun kasi ang nabasa ko sa libro. Sabagay, tama naman yun. "Hindi rin." Pagkatingin ko sa gilid...si... [b]RAINE.[/b] Anu ba naman yan. Ganda nya talaga. Hindi ko siya pinansin, ipinagpatuloy ko ang pagbabasa. "Alam mo, ayoko kay Rogelio." She said. Napatingin ako sa kanya. Hindi siya nakatingin sa akin. Nakatingin siya sa bintana. "Bakit ayaw mo sa kanya? Nagsakripisyo naman siya para sa mamamayan. Namatay siya dahil sa kabayanihan." [i]"Minsan, kahit gawin natin lahat, kung ayaw talaga, pabayaan mo na. Hindi naman masama sumuko. Akala lang ng marami yun. Pero kung matapang ka talaga, alam mo kung kailan ka [b]HIHINTO[/b]."[/i] "Hindi alam ni Rogelio ang limitasyon niya. Masyado siyang mabait. Kailangang malaman ng isang tao kung anu-ano ang mga bagay na dapat niyang pahalagahan liban sa mga taong nasa paligid niya." dugtong ni Raine. "Ang ibig mong sabihin, kailangan kong malaman yung limitasyon ko?" I asked. "Parang ganon na nga" [b]RING! RING![/b] Nagtinginan sa akin ung mga tao sa library. "Mr. Villacarlo, quiet!" the librarian said. "Sorry Ma'am." [b]Lumabas na kami sa library. 1 message received[/b] From: Martin [i] Richard, dalawin mo naman ako dito sa hospital. Magdala ka na rin pala ng pasalubong.[/i] "Hey Raine, sama ka sa hospital? Dalawin natin si Martin." "S-Sige." [b][sa hospital][/b] "Hey, Martin! Kumusta na?!" I said. "Hoy Dude, pasalubong ko?" He said. "Ito." sabay kong turo kay Raine. "Hi Martin! Musta na yung paa mo?" She asked. "Haaay, matatagalan pa bago maglakad." Raine's face, changed. He approached Martin and said.. "I'm very sorry." after that... [b]SHE KISSED MARTIN'S FOREHEAD[/b] "H-Hindi mo naman k-kailangamg mag-sorry. W-Wala ka namang g-ginawa sa akin at para naman s-saan yun?" He said and his face was RED. "Basta." She said. My hands are clenched. I don't know why, why I act this strange. Nakaramdam ako ng sakit. Selos ba ito?! I walk outside the room, bahala na kung saan ako makapunta. Basta malayo sa kwartong yon. The big question is... [i][b]DID I ALREADY FALL FOR HER?[/b][/i] [spoiler]sori po kung natagalan mag- updat.. tnx sa support. ^^[/spoiler]

Last edited by NoOneKnows (2010-12-10 22:49:43)