Bullet-15. [b]RICHARD'S POV[/b] Lumabas na ako ng classroom at nakita ko si Raine na may kausap sa cellphone nya. Dumarami yata ang manliligaw niya. Bakit yung iba alam ang cellphone number niya? Pero ako na kaibigan niya... [b]HINDI KO ALAM[/b]. Tapos na niyang kausapin yung nasa phone habang papalapit ako sa kanya. "Sino yung kausap mo sa phone?" I asked. "Ahh..yun ba? Wala yun." "Richard! Bukas ha! Huwag kang aatras!" Enzo said. Nag-wink siya kay Raine saka umalis. "Anong gagawin nyo bukas?" She asked. "Ahh...yun rin ba? Wala rin yun." I said. Nag-pout siya. "Sabihin mo na kasi." "'Di ba, sabi ko sayo... Wala lang yun." "Edi sasama ako sayo bukas. Wala naman ako-" "[b]HINDI PWEDE.[/b]" putol ko. "Bakit ganyan ka magreact? Involve ba ako sa gagawin ninyo ni Enzo?" Natigilan ako. Ayokong sabihin na 00 at ayoko rin sabihin na HINDI. It's afternoon. Nakikita ko na ang sunset. Kulay orange na ang ilaw na nagre-reflect sa mga mukha namin. Ang ganda niya talaga. Ang sarap kunan ng picture. Kahit hindi i-edit ang background sa photoshop maganda pa rin. [i]MAGANDANG-MAGANDA.[/i] "Hey, natulala ka nanaman. Siguro involve talaga ako kaya ayaw mong sagutin." Hindi ko siya pinansin. Kinuha ko na lang yung camera sa bag ko at kinuhanan ko siya. [b]FLASH![/b] "Para saan yun? Anu ba naman kasi. Kinakausap kita ng matino tapos pinagtitripan mo lang yata ako." She said. "Ibebenta ko yung picture mo sa mga fans mo para kumita naman ako." Nag-iba na yung itsura niya. Mukha nang galit. Pero ang ganda niya talaga. "Joke lang! Huuy, tignan mo yung mukha mo.. Mukha nang jejemon." I said. "Kasi naman... ang gulo mong kausap. Diyan ka na nga." Naglakad na siya papalayo. Sasabihin ko ba sa kanya? Hindi na kailangan. Matatalo ko naman si Enzo bukas. Magagambala ko lang siya. Tumakbo na ako at hinabol siya. Inabot ko yung kaliwa niyang kamay saka sinabi : "HINDI ka involve sa gagawin nami ni Enzo, nagkaroon lang kami ng misunderstanding kanina kaya ganoon..." "Totoo ba yang sinasabi mo?" "At bakit ko naman sasayangin ang masasaya kong oras para makipag-away kay Enzo para sayo. Edi pabayaan ko na lang kayong dalawa." "Ang ibig mong sabihin, kahit maging kami ni Enzo... 0KAY lang sa iyo?" "Siyempre naman! Magkaibigan lang naman tayo." I said. Natahimik siya at mahinang sinabi na: "Sabi ko nga, magkaibigan lang tayo." Awts. Parang tinamaan ako ng bala sa mga pinagsasabi ko at sa mga pinagsasabi niya. I already lied 2 times and it's enough. Ayoko nang patuloy na niloloko ko ang sarili ko. "Sige, mauna na ako. I have something to do." She said while walking on the corridor. The orange light seems to fade away so quickly and darkness started to fall. Ayoko nang ganito. Nang nakikita siyang naglalakad palayo sa akin hanggang sa hindi ko na siya makita. [i](after 1 hour)[/i] I found myself sitting on a bench in a park. Looking directly at the sky, iniisip si Mom. I'm feeling so stupid na wala akong magawa para masagip si Mom. [b]RING! RING![/b] I check my phone and find out that the President of our company is calling me. "Hello Richard." "Where is Mom?" "Richard, you need to go to the headquarters first." "I'll be there in a minute." I rushed to the headquarters, wishing that Mom is all right and nothing bad happened to her. I change my clothes, that's what the President ordered me. I'm starting to feel that something strange will happen. I arrived at the headquarters and headed at the President's office. Pres.: "Richard, get your weapons now. Be sure that you get everything you need and after that, go to the meeting section." I get my sword and other stuffs and headed into the meeting section. Pres.: "Ms. DeathWish will be late." Me: "Good. I'm not expecting her to come." Pres.: *clears throat* "You will be attacking the rival company's headquarters together with our other men." After 1 hour, the President had told me the information that I needed to know and now I'm here in front of a big mansion. I heard gun fires. I needed to save Mom as soon as possible. We use the back door. It was completely dark. (seconds later) The lights turn on and I realize that I and our men were surrounded by the bad guys. Crap. It's impossible to beat this guys, they're too many. But I need to move now or else... [i]WE'LL BE DEAD[/i]. [b]BANG! SLASH! BANG! SLASH! SLASH![/b] It took me minutes to beat them. And now, I'm having only 3 agents left. We ride at the elevator and started to kill the other bad guys. [b]BANG! SLASH! SLASH! BANG! SLASH![/b] I thought it was endless. [i](minutes later...)[/i] I realize that I'm the only one left in our group, but I still have to save Mom. A man wearing a mask... [b]ATTACK ME[/b]. I need to defeat him. [b]SLASH! SLASH! CLANG![/b] Tinamaan ko siya sa left arm nya pero tumalsik yung sword ko. Tinutukan niya ako ng baril sa ulo. "Sorry, my friend." he said. [b]BANG![/b] Napapikit ako, pero hindi ako ang nabaril kundi siya. Nabaril siya ni... [i][b]"DEATHWISH."[/b][/i]