[b]♥ 4.1 ♥[/b] “La, la, la.” I was reading some text books inside the SC room. Mag eexam na kasi agad. Amp. Dami dami pang projects. Dagdag pa yung mission namin ni Kent. “Ha? Ano ‘to?” I asked myself. Meron ako hindi maintindihan ah. PJ approached me. “Anong prob?” “Hindi ko ‘to maintidihan e.” “Pahiram.” He looked through it. “Ah madali lang.” Then he explained it to me. Nakatingin lang ako sakanya. “Nagets mo ba?” He asked. Umiling ako. “H-Hindi e…” Natawa kaming dalawa. “Medyo nasayang laway mo run ah.” “No, it’s okay. I’m willing to repeat it.” “Wag na, mahihirapan ka lang.” He smiled. “It’s okay, as long as it’s you.” . . . . ? Napangiti lang din ako. WHOA. I was shocked there for a second. Ewan ko, pero parang natigilan ako e. “Aha.. Aha..” I stammered. “Bakit?” He asked na nakangiti pa rin. Tumayo na lang ako. “W-Wala…” “Alright, pero kung kailangan mo ng tulong sa pag aaral mo, nandito lang ako.” “S-Salamat.” The door then opened, at pumasok nga si Kent. “Ches!” “Kent!” SAVED. I rushed to him, leaving PJ. “Bakit ka nandito?” “May ikwekwento ako.” “Ah ge.” Lumingon ako kay PJ. “Una na ‘ko, PJ. Sige.” “S-Sige.” Tapos umalis na nga kami ni Kent. “Anu ikwekwento mo?” I asked habang naglalakad kami papuntang rooftop. “Naaasar ako.” “Bakit?” “Kasi… Magkasama nga kami ni Chiles… Pero si PJ pa rin ang bukambibig niya.” I can see within his eyes that he is lonely, again. Aissh. “E di mag change topic ka, try being sweet.” Nakarating na kami sa rooftop, at dun nga, umupo kaming dalawa sa lapag uli. “Ewan ko, Ches, anhirap.” “Wag mo sabihing sumusuko ka na?” I asked. “Pfft. Hindi ako ganung klase ng tao, siyempre lalaban pa rin ako…” Napayuko siya. “Kaso… Ang sakit.” Napatitig ako sakanya, and deep within me, I’d like to comfort him. Ewan ko, pero gusto ko. I reached my hand out to him. “Huh?” Then I spanked him. Ewan ko kung bakit, hindi dapat yun yung gagawin ko, pero nakaugalian na ata. “A-Aray naman!” “Wag ka nga malungkot…” I muttered. “Hindi bagay…” I whispered. “Ang lupet mo mag comfort, Day.” Natawa ako bigla sa sarili ko. “Pero salamat… Bawat pananakit mo sakin nabubuhayan ako ng loob e.” Ngumiti ako. “Gusto mo pa ng isa?” “Ay wala, nabuhayan na ako e.” “Hindi e, mukhang gusto mo pa e, ano?” Umusog siya. “W-Wag na!” “Hindi halika!” Then he stood up, tumayo rin ako para habulin siya, and oo, naghabulan kami sa rooftop. Ewan ko, but I liked it. Spending time with this person. Ahaha. Ewan ko ba. Tapos nung napagod na kami, humilata kami sa lapag. “Tindi ng stamina mo Ches.” “Ako pa.” Hinihingal kaming dalawa, umupo ulit kami nang maayos. “Nakita mo uli yung reaksyon ni PJ?” He asked me. “Reaksyon niya?” I repeated. Tumingin siya sakin. “Nung umalis tayo.” “Ano ba?” “He looks a bit disappointed.” Natawa siya. “Hula ko talaga may gusto sayo yun e.” I scratched my head. “Wala nuh. Ano ka ba?” “Weehhh. Don’t you feel a little but strange around him, alam mo na, yung parang kinakabahan chorba.” “Chorba ka jan.” I said sabay hagikgik at iling. “Hindi talaga.” I scoffed. “Wala talagang malisya sakin ang mga lalaki.” “WEEEHHH.” I giggled. “Oo nga… Wala.” Tapos tumawa ulit ako, napansin ko na lang nakatingin siya sakin nun eh. “O bat ganyan ka makatingin?” He smiled at me. The smile… That I saw when he was looking at Chiles. Ewan ko, but I knew that my heart started thumping really loud with that. “Ganun ka na lang tumawa… Para magmukha kang babae.” Ang ganda na sana e! ”Ang yabang mo ah!” I yelled at him. “Ha ha! Pasalamat ka nga hindi na babae tingin ko sayo e, para wala ring malisya di ba, malay mo, magkagusto ako sayo, mahirap na dib a.” He chuckled. “Pero imposible naman yun kasi nga lalaki ka.” At humalakhak ulit siya. “Yabang mo talaga!” -- “WAAAAHHH!” I yelled. Hindi ko na talaga maintidihan ‘tong binabasa ko. GRRR. “Hey, Ches.” PJ approached me again. “PJ…” “Ano? Kaya pa?” I sighed for grief. “Hinddeeee. Suko na ako.” “Then would you like me to help you out?” He asked. Nagkamut ako ng ulo. “Libre ba yan?” I asked. Tumawa siya. “Oo naman, we’re friends right?” “Phew. Buti na lang pala kinaibigan kita.” Umupo siya sa tabi ko and we started reading stuffs. Napatingin ako sa relo ko. May usapan kasi kami uli ni Kent e. Palagi kasi siya may story-telling. “Bago pala matapos ang break alis na ko…” “Ha? Bakit?” “Magkikita kasi kami ni Kent.” I replied. Natigilan siya saglit. “Mukhang close talaga kayo ni insan ah…” “Ahaha. Oo, ngayun lang…” “Did he… Change because of you?” I got confused, nag isip isip ako. “Yung pagiging disente niya ba manumit tinutukoy mo?” I asked. He nodded. “Hmmm… Oo.” Natawa ako. “Pero kasi ano—” “I see.” “Ha?” Nginitian niya ako nang matipid tapos tumayo siya. “I’m going to the men’s room.” “S-Sige.” Then he left. WEW. [i][b]That was strange?[/b][/i]