ouch kent. si cheska kc eh deny pa haha next!

[quote=gossipgirl03;#3540459;1272102592]Thanks! [/quote] my pleasure.

[b]♥ 6.2 ♥ [/b] Bumagyo nang napakalakas the next days, kaya nawalan ng pasok. YES. Great timing. Oo, nakakabagot sa bahay, pero ayoko ring makita si Kent. Ewan ko ba, nahihiya ako. Hindi ko rin siya tinetext. Nag g gm ako sakanya, pero pag nag ‘hi’ siya, hindi ko rin narereplyan. Natatanga na ako sa sarili ko. I’m so sick of my attitude like this. Ngayun lang ako naging ganito sa buong buhay ko, and I dislike it. It gives me chest pains. Then suddenly my phone rang, tinamad ako tingnan kung sino, kaya sinagot ko. “Hello?” “Finally you picked up.” Napaupo ako bigla, nag panic. “A-Ah s-sorry—” “Don’t hung up, please, Ches!” I gulped. Tae naman o. “B-Bakit ka napatawag…?” “Gusto ko lang kamustahin ka. Parang iniiwasan mo kasi ako.” “H-Hindi ah.” I replied. Natahimik siya bigla. “Ches, bakit ba?” I gulped once again. “W-Wala naman…” “I heard everything from that day.” “A-Ah… Oo nga…” Ano kayang reaksyon niya? “Wala naman yun sayo di ba… He he.” “I was kinda hurt.” Nagulat ako sa sinabi niya. “B-Bakit naman?” “Sabi mo kasi hindi mo ‘ko type e, pwede mo namang sabihing ‘tibo’ kasi ako.” Sabay halakhak. Nakakapikon na ah. “Tigilan mo nga ako! Kung tinawagan mo ako para sabihan ng walang tigil na ‘tibo’ maghanap ka na lang ng ibang kausap! Goodbye!” And I ended the call. Paano ako magiging tibo… E parang gusto ko na nga siya! Kaaasar! -- Lalo pang lumalakas yung ulan. Wew. 2 days na kaming walang pasok. Naku naman. Tsk. Nakadungaw lang ako sa bintana, nag iinuman yung mga kuya ko. Wala rin silang pasok e. Swerte ano. “Shot ka, Cheska.” I showed them my fist sabay ngiti. “Woo. Tapang.” Kuya Kennedy. “Wag mo nang pansinin, baka LQ sila nung Kent.” I glared at them. “Pwede niyo akong tantanan!” I yelled. Nagtawanan sila. Kakabwisit. Nang aasar pa e. Then suddenly, biglang nag ring yung pepon ko. “Ano?” “Ches tulong naman, nandito ako sa pinakamalapit na sari-sari store sa inyo, wala akong payong.” Kent. “Ano naman pakielam ko? Bahala ka mastranded diyan—” “Antayin kita.” Then he hung up. Pfft. E di mag antay ka. 1 min. 2 mins. 3 mins. ERR. Napatayo ako, kumuha ng payong at lumabas na. Bakit ba hindi ko matanggihan yung lalaking yun?! “Chesss!” He called me. I stopped in front of the sari-sari store, sa ilalim ng payong. “Bakit ka nandito? Ang lakas lakas ng ulan.” I told him na nakasimangot. “Namimiss na kita e.” Dammit. He smiled at me tapos tumakbo siya papunta sakin. Inabutan ko siya ng payong. “Eto yung sayo.” “Share na lang tayo.” Inabot ko ulit sakanya. “Eto nga yung sayo!” “Hati na.” He said tapos hinawakan niya yung payong. Tae, ano dadalhin ko nanaman siya sa bahay?! -- “Bakit nandito ka?” Tanung ni Kuya Jerald. “He was stranded in Aling Mhea’s sari-sari store.” Explain ko. “Dito na muna siya habang umuulan.” I said. Kumaway si Kent. “Hello po.” “Feeling close?” I muttered. Tapos naglakad na ako paalis para itago yung payong. Napadaan ako sa kusina, tumakbo sakin si Mama na may dalang kape. “Bigyan mo nito si Kent, mukhang nilalamig.” “Ma, hindi mo siya kailangang asikasuhin. Siya nga yung nakakaabala diyan e.” Oo na, masungit na kung masungit, basta asar pa rin ako sakanya sa pagtawag sakin ng tibo. “Basta ibigay mo na lang ‘to.” I clicked my tongue. “Kainis.” Bumalik akong sala tapos naabutan kong kasama na sa inuman si Kent. “Hey Ches.” “Hoy, bakit ka nakikiinom kela kuya?” I asked him. “Kuya, ano ba? Wag niyo nga siyang impluwensyahan.” I took the can of beer from Kent. “Anung inumpluwensyahan? Hindi rin, niyaya lang naming siya e.” “Kaya nga! E di ganun na rin yun!” Dinuro ko si Kent. “At ikaw, bakit ka naman pumayag?” Ngumiti siya. “Para hindi KJ.” Tapos inagaw niya sakin yung can of beer sabay inom. “Kent!” “Yan ang maganda! Tagay!” Hirit ni Kuya Kennedy. Err. Kainis! I walked back to my room. Nakakainis. I rolled over my bed. Siguro naman kaya niyag makipag inuman di ba? Tae naman kasi sila Kuya. B.I. masyado. Kamusta naman kaya sila? I peeked through the door, nagtatawanan sila. I went out para tingnan. “Kent!” Naku naman, nakatulog na. “Ang hina naman pala nitong manliligaw mo. Dalawang shot pa lang ng red horse tumba na.” Sabay tawa si Kuya Jerald. “FYI, hindi ko siya manliligaw! Hala, panu na ‘to? Kayu kasi e!” “Ches—” “Kent!” Napamulat si Kent. “Okay ka lang?” I asked. Hindi siya sumagot, kinuha niya yung phone niya tapos may tinawagan. “Hello, PJ.” PJ? “H-Hindi… Ako uuwi.” Nanlaki yung mata ko, tapos naglalag yung phone niya sa upuan namin. A-Ano raw? Tapos nakatulog. Nagtatawanan pa rin yung mga Kuya ko. I took his phone, dang, lowbat! Panic. Panic. “Kuya anong gagawin natin?!” I asked. “Malay namin sayo. Gisingin mo kaya.” Tapos tawa. GRR. Ano ba ‘to?! Winagwag ko siya. “Kent! Huy, gising! Iinom inom kasi hindi naman pala kaya!” Hanggang gabi, ginigising ko siya. Napailing ako. Wag na nga ako mag alala. Maya-maya may susundo na rin dito. Kinontak ko na rin si PJ, kaso baka mahirapan yun bago makapunta dito. Tapos na rin sila kuya mag inuman, malakas pa rin ang ulan. I nodded. Napatingin ako sa labas. Kaso sobrang lakas naman ng ulan. Parang pag lumabas ka liliparin ka e. Napatitig lang ako sa mukha ni Kent. He looks like a kid habang natutulog. Hay, sana lagi na lang siyang tulog. Hinawi ko yung buhok niya sa mukha niya. Then I suddenly had chest pains. Bakit ko nga ba ‘to ginagawa? Naiinis ako sa sarili ko. It’s Chiles… Whom he likes. Hindi ako dapat nagiging ganito. I told myself that I’d never fall in love. I don’t want to be hurt, at ayokong makadagdag pa sa problema ni Kent. He only sees me as his friend, at hanggang dun na lang yun. I can only look at him from afar. Makita ko lang na masaya na siya kay Chiles, it’s okay with me. I won’t expect anything anymore. “Huh?” Then suddenly tears kept coming out from my eyes. “Sh*t, bakit ako naiiyak?” I wiped it away, pero ayaw tumigil. Sumisikip ang dibdib ko. In my mind, nakikita ko si Kent and Chiles, and it gives me this strange feeling. “C-Ches?” He muttered. Tinalikuran ko agad siya at inayus ko yung pagmumukha ko. Tae, baka makita ako. “Cheska? Umiiyak ka ba?” Umupo siya tapos pinaharap niya ako sakanya. “Cheska, bakit ka umiiyak?” “Wala. Walang dahilan.” He looked worried about me, pero ayokong matuwa. ‘Cause it’s just a worry because he’s my friend. Tama na. “Umiiyak ka ba dahil sinabihan kitang tibo? Yun ba? Sorry na, hindi ko na uulitin.” Tapos winagwag niya ako. “Hindi yun, wag mo na akong pansinin.” “Pero… You’ve been avoiding me gradually. Napapansin ko. Bakit ba?” Umiling ako. “Basta wala. Okay? Wag mo na akong pansinin.” Tatayo na sana ako, when he suddenly pulled me back and higged me tight. “K-Kent! Ano ka ba makita tayo nila—” “Please don’t cry… Ayokong nakikitang malungkot ka, Ches. Please tell me kung may problema ka, and we can work something about it.” “S-Stop it. It’s not like you care.” “I care.” I was startled, kinakabahan ako. “I know that I’ve only known you for a short time, but you have been the one who can always cheer me up. You’re special to me, Ches. I know na hindi ko man napaparamdam sayo, but at least, I want you to know.” “K-Kent.” “Cheska… Kent.” I was suddenly startled at natulak ko si Kent. [i][b]And there was PJ.[/b][/i]

aw! PJ! patay nakita!! nice nice haha si Kent at Ches nalang kc

tsk. selos si pj. wahaha. next naaa.

Naku, kinikilig na nga ako sa pagbabasa nang biglang— NAMAN! Haha. Nice update. Grabeeee kilig na kilig akoooo. Haha, lagot, ayan na si PJ. Sige, update~

awwww,., PJ panira moment e

waaaaaaa hihi. majejelly nyan si PJ:) wahahahahahaha ; nx na

weeeee update na poh!!!

hahaha.. a luubbb it.. go KENT ang CHESKA!!! weee...!!! mooorrreee!

Last edited by greenice07_iAmTheEnmity (2010-04-25 07:21:21)