- ARCHIVES
- » hi guys! Been a long time :) Ngayon lang ako nakapag-PC. Ngayon lang ginanahan :D Anyway, I cannot update just yet. Well, hintay muna akong mga replies. :D TY! :)
hi guys! Been a long time :) Ngayon lang ako nakapag-PC. Ngayon lang ginanahan :D Anyway, I cannot update just yet. Well, hintay muna akong mga replies. :D TY! :)
- yhentot
- » FTalkGeek
1146
0
1969-12-31
Re: hi guys! Been a long time :) Ngayon lang ako nakapag-PC. Ngayon lang ginanahan :D Anyway, I cannot update just yet. Well, hintay muna akong mga replies. :D TY! :)
wait.
basa ko muna
--
haha. bopols mo Blake. suntukin daw ba ung pader 
ooohh well..
nawala nga si Tyler pero dumating ang isang Kester
UPDATE na po!
ooohh well..
nawala nga si Tyler pero dumating ang isang Kester
UPDATE na po!
Last edited by yhentot (2010-05-16 23:38:54)
 |
- dianajanebobadilla
- » n00b
- 9
- 0
- 1969-12-31
Re: hi guys! Been a long time :) Ngayon lang ako nakapag-PC. Ngayon lang ginanahan :D Anyway, I cannot update just yet. Well, hintay muna akong mga replies. :D TY! :)
nC update po....
UPDATE na!!
|
- kate_21
- » n00b
- 59
- 0
- 1969-12-31
Re: hi guys! Been a long time :) Ngayon lang ako nakapag-PC. Ngayon lang ginanahan :D Anyway, I cannot update just yet. Well, hintay muna akong mga replies. :D TY! :)
may nawala may dmating, ayaw talaga sa kanila ng tadhana,
sana si kester at si mish nalang 
)
update!
)
update!
|
- xXlynethXx
- » FTalkWhiz
- 2899
- 0
- 1969-12-31
Re: hi guys! Been a long time :) Ngayon lang ako nakapag-PC. Ngayon lang ginanahan :D Anyway, I cannot update just yet. Well, hintay muna akong mga replies. :D TY! :)
Ang gnda. Daming heart breaks. Joke. Hihi 
next na 
next na
|
- maj14
- » n00b
- 9
- 0
- 1969-12-31
Re: hi guys! Been a long time :) Ngayon lang ako nakapag-PC. Ngayon lang ginanahan :D Anyway, I cannot update just yet. Well, hintay muna akong mga replies. :D TY! :)
kawawa nmn sina Blake at Mischa..
new reader here. haha.
Nice one, Micah! .gif)
__________________________________
ok, tinapos ko na until chapter 8.
nkakakilig ung 10-second hug nila. 
__________________________________
ok, tinapos ko na until chapter 8.
nkakakilig ung 10-second hug nila.
Last edited by maj14 (2010-05-17 06:58:42)
|
- micahgarcia
- » n00b
- 32
- 0
- 1969-12-31
Re: hi guys! Been a long time :) Ngayon lang ako nakapag-PC. Ngayon lang ginanahan :D Anyway, I cannot update just yet. Well, hintay muna akong mga replies. :D TY! :)
[b]CHAPTER NINE[/b]
[b]MISCHA'S POV[/b]
"What's benchmarking?" I asked Kester. Nasa classroom kame. Tapos na kasi ang classes. At balak yatang mag-overtime nitong si Kester sa pagtetrain sa kin. Bummer. 
"It's when you rate your company's product, services, and practices against those of the front-runners in the industry." He answered. Woah, he's really smart. Kahit pa I'm running as a valedictorian at sanay na kong nakiksalamuha sa mga matatalinong tao, iba pa rin talaga ung actual na mag-show off sila ng katalinuhan nila noh?
I was taking it down, pero dahil ambilis niyang magsalita, hanggang sa 'company's product' lng naquote ko.
"Anu nga ule? It's when you rate your company's product?"
He snatched the notebook where I was writing and looked me straight in the eye.
"You're supposed to listen intently, not write every single word I say, don't you get that?"
Woah. Nagsasawa na yata si Prof ahh.
"S-sorry.."
He sighed heavily. "No, I'm sorry. Masyado lang kasi akong nape-pressure. Let's continue."
He was about to lecture me again when a BRILLIANT idea popped into my BRILLIANT head.
"Hey, why don't we do this next time. Meanwhile," He raised his eyebrow. "Let's go!" I said and took my bag and pulled him out of the room.
[hr]
"What are we doing in a mall?" Kester asked.
Nasa MOA kasi kami. Dito ko siya tinangay. Pero hindi naman kami talaga sa mall pupunta. Sa likod kame, sa may baywalk. :]
"Sinong nagsabing magmo-mall tayo? Dun tayo sa baywalk noh."
P-in-ark niya yung car niya sa likod ng mall. Bumaba na kami then nilakad na lang namin yung konting pagitan ng mall at baywalk.
May playground kasi dun, at dun ako dumiretso. Tinakbo ko pa nga eh. ;D
"What are we doing here?" He asked habang naglalaro ako.
Ok, madaming tao. Madaming bata. Pero and so?
"Loosen up." I said tapos hinarap ko siya para alisin yung tie niya. While I was doing that, nagkatinginan kami. Medyo nahiya ako kaya binilisan ko tapos nilagay ko sa pocket ng coat niya yung tie niya.
"Anu naman ngang gagawin natin dito?" Nakakunot na yung noo niya, Oh no, Oh no.
"Ayaw mo sa playground?" I pouted.
"Look, hindi na ako bata."
"Then I'm gonna bring out the child in you!" I pulled him dun sa nagtitinda ng hotdogs.
"Two please." I smiled dun sa vendor. Agad naman niyang binigay yung hotdogs. Magbabayad na sana ako pero naunahan ako ni Kester.
"I don't let women pay for me." He said tapos kinagat niya yung hotdog niya tapos naglakad papunta sa kung saan.
Natulala naman ako gentleness na pinakita niya. WOAH. 
"Miss, eto yung sukli." Nun lang ako nagising.
"Thank you." I smiled dun sa vendor.
"Hoy! Sukli mo!" I ran to him. He was still eating the hotdog. Haha, cute. I couldn't help but smile. "Sukli mo." I handed him the money. Madami-dami din kase kaya nahihiya nman akong ibulsa. Hahaha. )
"Sa'yo na." He said - without making any expression on his handsome face. :<
"I don't take people's money. I have mine." I pouted. Tapos nakita ko yung nagtitinda ng mga bubbles! And I had another brilliant idea!
"Tara!" I pulled him to the vendor. "Kuya, dalawa pong bubbles."
Binigyan niya ako then nagbayad ako gamit yung sukli ni Kester. "Thank you po!"
Sinabit ko sa leeg ni Kester yung isang bubbles. Tas sinabit ko sa leeg ko yung isa.
"You don't take people's money pala ha." He smirked.
"E you gave me no choice e." I pouted. "Ay! May papakilala ako sa'yo!"
Pumunta kami dun sa harap ng isang restaurant.
Do'n kasi sa harap ng restaurant na yun, nandun si Robi.
"Hello, Robi! - Kester, I want you to meet Robi. Robi, this is Kester."
Tumaas ang kilay ni Kester. You see, Robi is a Statue Man. Alam niyo yung mga yun? Yung tao sila pero they act like statues? That's what they do for a living. Alam niyo yung mga yun??
"Say hello naman." Sabi ko kay Kester.
"H-hello." Kester smiled awkwardly.
Gumalaw naman si Robi tapos he smiled and waved like a robot. "O diba, ang bait niya?"
Naglagay ako ng P100 sa maliit na box na nasa harap ni Robi which is really intended for that. He started to dance. In-on pa niya yung player na nasa tabi niya and started dancing to the beat of the music.
:]
NP: Nothin' On You
[i]Beautiful girls.. All over the world.
I could be chasing but my time would be wasted.
They got nothin' on you, baby. Nothin' on you, baby..[/i]
"i love this song!" i squealed.
"i hate this song!" he said.
At nagkasabay pa kami ah. And I had a great idea. Sinabayan ko sa pagsayaw si Robi.
"Hey! Mischa, what are you doing?" Kester said.
"Getting a life. You should get one, too!" Hinila ko siya paakyta dun sa ministage ni Robi tapos nagsasayaw kami dun na parang mga tanga. Hahaha. Si Kester nung una, ayaw niya talaga. But he gave in anyway. ang cute nga yata naming tingnang tatlo eh. Mukha kaming mga mgkakapatid na robot. Yun nga lang, kami ni Kester, mga trying hard. Bwahahaha. )
May mga ibang tao na ngang sumali eh. Naglagay din sila ng pera dun sa box. Nagmuka tuloy dancing club yung part na yun ng baywalk. Pero at least kumita si Robi.
At natutuwa ako kase sa lahat nun ng pagkakataon na napaptingin ako kay Kester, nakasmile siya. Yung sincere na smile. Hindi yung pilit o matipid. Hayy.. Ang sarap ng feeling.
Nung napagod na ako, tinawag ko na si Kester tapos kinaladkad ko siya papunta dun sa tabi ng bay. Nakaupo kami dun, nakamasid sa dagat. Na-amaze pa rin talaga ako hanggang ngayon sa mga yacht dito eh. Ang dami dami kasing lights. ![;]](img/smilies/wink.gif)
Naalala ko yung bubbles ko. Kaya nagsimula akong magbubbles, sayang naman kase noh!
Biglang nagsalita si Kester. "Pano mo nakilala si Robi? Friend mo?"
"Well, nung first time ko kasing pumunta dito-"
Bigla kong naalala yung moment na yun..
[i][quote][b]FROM:[/b] Blake Martinez
Mish, pnta kng baywalk, sa likod ng MOA. ngaun na. hntayn kta dun.[/quote]
Nagreply nman ako.
[quote][b]TO:[/b] Blake Martinez
Bkt?[/quote]
Agad namang tumunog yung phone ko ulit.
[quote][b]FROM:[/b] Blake Martinez
My ssbhn ako.[/quote]
Hmm? Anu naman kayang sasabihin nun?
[quote][b]TO:[/b] Blake Martinez
Cge, hntayn mko.[/quote]
Nagpahatid ako kay Manong Gerry dun. Gabi na kasi nun eh.
Pagdating ko dun, di ko naman siya makita. Kaya umupo ako sa isang concrete bench. Weird nga eh. Kase dun sa bench na yun, may statue.
I was about to text Blake. Pero nahagis ko yung phone ko kase biglang gumalaw yung statue! Nag-wave siya sa kin! Syempre, initial reaction ko, uber shocked ako. Pero dahil nakakatuwa siya, napa-smile na lang ako at nag-wave back sa kanya.
"Hello, anung pangalan mo?" I asked the Statue Man.
He didn't answer. Instead, he pointed a small metallic box lying on the concrete bench. Of course, I I didn't get what that meant.
"Huh? Sabi ko, anung pangalan mo?" Hindi pa din siya sumasagot. I pouted and sat down again beside him.
"Tss.. Sige, gagawan na lang kita ng pangalan.. Simula ngayon, ikaw na si.. Robi!" I smiled big. Robot kasi yung costume niya. Well, he's painted silver all over.
"Bigyan mo siya ng pera." Someone whispered to my ear. I turned around.
"Blake!"
"Kanina ka pa?"
"Hindi naman masyado."
Biglang gumalaw ulit si Robi. Kumuha ako ng P100 sa wallet ko at binigay kay Robi. "O ayan na ah! Friends na tayo. Bbye!" I waved goodbye. He waved goodbye as well. :]
Naglakad na kami ni Blake. "O, anung sasabihin mo?" I asked.
"Mish.. I'm just gonna say it right out, ok?" He stopped walking and held me on both arms and looked me DIRECTLY in the eye.
"S-sure."
"Mish.." He knelt down. "Will you be my girl?" He opened a little box. It's a ring!
"W-what's the ring for?"
"Just answer the question, please.."
"Well, yes." I smiled. He smiled really big too.
"Forever?"
"Forever." I smiled. Tapos bigla niya akong binuhat. At nagsisigaw sigaw siya dun.
"Ang saya saya ko, Mishh! I LOVE YOU!!!"
"Hey, wait. Put me down. Yung singsing." Nakakatawa siya, grabe!
"Ay, oo nga pala." Tapos binuksan niya ulit yung box na sumara dahil sa pagbuhat niya sa kin. Tapos sinuot niya sa kin. The moment I wore it, fireworks spread across the moonlit sky.
I smiled. "I love you, too, Blake."
"I love you more." he said and kissed me on the lips. It was really quick. But it was enough to me that it defined the word "forever".[/i]
"Mish?"
Oh crap! Natulala pala ako! "H-ha?"
"Pano nga kayo nagkakilala ni Robi?"
I smiled then told him the story kung paano kami nagkakilala ni Robi. Of course, minus the part where Blake proposed to me.
"Uy, yung bubbles mo, sayang." Sabi ko then blew another bubble. Nagulat naman ako kase he opened the bottle and started blowing bubbles. I smiled.
"Uy, wait. Picture naman tayo. Minsan lang 'to, baka di na 'to maulit." Ou nga pala, dapat ang mga ganitong moments, cinacapture at tinetreasure. Dahil I'm quite sure na wala na 'tong part two.
Kinuha ko yung phone ko tapos lumapit ako sa kanya.
"Say cheese!" I said and smiled really big. *CLICK!*
Tiningnan ko yung picture. Hindi man lang naka-smile ang panget! Ay, gwapo pala.
"Uy, mag-smile ka naman. Pumapangit ka tuloy o." I said. Kinunot niya yung noo niya. "Pwede bang wag ka nang magreklamo? Just this once. Smile. Like this." I smiled big. Then I heard him chuckle.
HInampas ko nga. Grabe manlait eh. "Game na kase!"
"Sige na nga." He surrendered. Galing ko talaga.
"One, two, three, SMILEEE!" *CLICK!*
At yun, maganda naman yung picture. Naka-smile na siya. "Phone mo?" I said.
"Baket?"
"Basta, amin na." He gave it to me tapos s-in-end ko sa kanya yung pictures naman. Dalawa lang naman yun eh. Yep, pati yung hindi siya naka-smile s-in-end ko.
"O." I gave it back to him tapos naglaro na ako ng bubbles. At siya din, nag-bubbles na lang. After ilang minutes, I yawned. Gabi na kasi diba? SO inaantok na ako. Maaga kaya akong natutulog. Tapos ang hangin pa dito, pano ka ba namang hindi aantukin? Itong si Kester lang ata ang kayang pumigil ng antok niya eh. :< HIndi ko yung kaya noh.
Suddenly, hinubad niya yung coat niya tas kinumot niya sa kin. "You can lean on me." He said tapos ni-lean niya yung ulo ko sa uber strong shoulders niya. Hahaha. Antigas kaya. Siguradong fully-developed na mga muscles neto.
I smiled. "Thank you." I whispered.
"Ngayon lang noh." Naku, nagtaray na naman. 
Wasn't it perfect? I mean, kung lovers kame ni Kester, it is perfect. Pero hindi naman kami lovers eh. Pero KUNG lang ha, I mean, it's really perfect kase, ako. leaning on him. under the moonlit sky. with all the stars. and him, playing the bubbles. Haha, natawa ako dun ah.
[b]But really, it feels so perfect. I feel so perfect around this guy. [/b]
"It's when you rate your company's product, services, and practices against those of the front-runners in the industry." He answered. Woah, he's really smart. Kahit pa I'm running as a valedictorian at sanay na kong nakiksalamuha sa mga matatalinong tao, iba pa rin talaga ung actual na mag-show off sila ng katalinuhan nila noh?
I was taking it down, pero dahil ambilis niyang magsalita, hanggang sa 'company's product' lng naquote ko.
"Anu nga ule? It's when you rate your company's product?"
He snatched the notebook where I was writing and looked me straight in the eye.
"You're supposed to listen intently, not write every single word I say, don't you get that?"
Woah. Nagsasawa na yata si Prof ahh.
"S-sorry.."
He sighed heavily. "No, I'm sorry. Masyado lang kasi akong nape-pressure. Let's continue."
He was about to lecture me again when a BRILLIANT idea popped into my BRILLIANT head.
"Hey, why don't we do this next time. Meanwhile," He raised his eyebrow. "Let's go!" I said and took my bag and pulled him out of the room.
[hr]
"What are we doing in a mall?" Kester asked.
Nasa MOA kasi kami. Dito ko siya tinangay. Pero hindi naman kami talaga sa mall pupunta. Sa likod kame, sa may baywalk. :]
"Sinong nagsabing magmo-mall tayo? Dun tayo sa baywalk noh."
P-in-ark niya yung car niya sa likod ng mall. Bumaba na kami then nilakad na lang namin yung konting pagitan ng mall at baywalk.
May playground kasi dun, at dun ako dumiretso. Tinakbo ko pa nga eh. ;D
"What are we doing here?" He asked habang naglalaro ako.
Ok, madaming tao. Madaming bata. Pero and so?
"Loosen up." I said tapos hinarap ko siya para alisin yung tie niya. While I was doing that, nagkatinginan kami. Medyo nahiya ako kaya binilisan ko tapos nilagay ko sa pocket ng coat niya yung tie niya.
"Anu naman ngang gagawin natin dito?" Nakakunot na yung noo niya, Oh no, Oh no.
"Ayaw mo sa playground?" I pouted.
"Look, hindi na ako bata."
"Then I'm gonna bring out the child in you!" I pulled him dun sa nagtitinda ng hotdogs.
"Two please." I smiled dun sa vendor. Agad naman niyang binigay yung hotdogs. Magbabayad na sana ako pero naunahan ako ni Kester.
"I don't let women pay for me." He said tapos kinagat niya yung hotdog niya tapos naglakad papunta sa kung saan.
Natulala naman ako gentleness na pinakita niya. WOAH.
"Miss, eto yung sukli." Nun lang ako nagising.
"Thank you." I smiled dun sa vendor.
"Hoy! Sukli mo!" I ran to him. He was still eating the hotdog. Haha, cute. I couldn't help but smile. "Sukli mo." I handed him the money. Madami-dami din kase kaya nahihiya nman akong ibulsa. Hahaha. )
"Sa'yo na." He said - without making any expression on his handsome face. :<
"I don't take people's money. I have mine." I pouted. Tapos nakita ko yung nagtitinda ng mga bubbles! And I had another brilliant idea!
"Tara!" I pulled him to the vendor. "Kuya, dalawa pong bubbles."
Binigyan niya ako then nagbayad ako gamit yung sukli ni Kester. "Thank you po!"
Sinabit ko sa leeg ni Kester yung isang bubbles. Tas sinabit ko sa leeg ko yung isa.
"You don't take people's money pala ha." He smirked.
"E you gave me no choice e." I pouted. "Ay! May papakilala ako sa'yo!"
Pumunta kami dun sa harap ng isang restaurant.
Do'n kasi sa harap ng restaurant na yun, nandun si Robi.
"Hello, Robi! - Kester, I want you to meet Robi. Robi, this is Kester."
Tumaas ang kilay ni Kester. You see, Robi is a Statue Man. Alam niyo yung mga yun? Yung tao sila pero they act like statues? That's what they do for a living. Alam niyo yung mga yun??
"Say hello naman." Sabi ko kay Kester.
"H-hello." Kester smiled awkwardly.
Gumalaw naman si Robi tapos he smiled and waved like a robot. "O diba, ang bait niya?"
Naglagay ako ng P100 sa maliit na box na nasa harap ni Robi which is really intended for that. He started to dance. In-on pa niya yung player na nasa tabi niya and started dancing to the beat of the music.
:]
NP: Nothin' On You
[i]Beautiful girls.. All over the world.
I could be chasing but my time would be wasted.
They got nothin' on you, baby. Nothin' on you, baby..[/i]
"i love this song!" i squealed.
"i hate this song!" he said.
At nagkasabay pa kami ah. And I had a great idea. Sinabayan ko sa pagsayaw si Robi.
"Hey! Mischa, what are you doing?" Kester said.
"Getting a life. You should get one, too!" Hinila ko siya paakyta dun sa ministage ni Robi tapos nagsasayaw kami dun na parang mga tanga. Hahaha. Si Kester nung una, ayaw niya talaga. But he gave in anyway. ang cute nga yata naming tingnang tatlo eh. Mukha kaming mga mgkakapatid na robot. Yun nga lang, kami ni Kester, mga trying hard. Bwahahaha. )
May mga ibang tao na ngang sumali eh. Naglagay din sila ng pera dun sa box. Nagmuka tuloy dancing club yung part na yun ng baywalk. Pero at least kumita si Robi.
At natutuwa ako kase sa lahat nun ng pagkakataon na napaptingin ako kay Kester, nakasmile siya. Yung sincere na smile. Hindi yung pilit o matipid. Hayy.. Ang sarap ng feeling.
Nung napagod na ako, tinawag ko na si Kester tapos kinaladkad ko siya papunta dun sa tabi ng bay. Nakaupo kami dun, nakamasid sa dagat. Na-amaze pa rin talaga ako hanggang ngayon sa mga yacht dito eh. Ang dami dami kasing lights.
Naalala ko yung bubbles ko. Kaya nagsimula akong magbubbles, sayang naman kase noh!
Biglang nagsalita si Kester. "Pano mo nakilala si Robi? Friend mo?"
"Well, nung first time ko kasing pumunta dito-"
Bigla kong naalala yung moment na yun..
[i][quote][b]FROM:[/b] Blake Martinez
Mish, pnta kng baywalk, sa likod ng MOA. ngaun na. hntayn kta dun.[/quote]
Nagreply nman ako.
[quote][b]TO:[/b] Blake Martinez
Bkt?[/quote]
Agad namang tumunog yung phone ko ulit.
[quote][b]FROM:[/b] Blake Martinez
My ssbhn ako.[/quote]
Hmm? Anu naman kayang sasabihin nun?
[quote][b]TO:[/b] Blake Martinez
Cge, hntayn mko.[/quote]
Nagpahatid ako kay Manong Gerry dun. Gabi na kasi nun eh.
Pagdating ko dun, di ko naman siya makita. Kaya umupo ako sa isang concrete bench. Weird nga eh. Kase dun sa bench na yun, may statue.
I was about to text Blake. Pero nahagis ko yung phone ko kase biglang gumalaw yung statue! Nag-wave siya sa kin! Syempre, initial reaction ko, uber shocked ako. Pero dahil nakakatuwa siya, napa-smile na lang ako at nag-wave back sa kanya.
"Hello, anung pangalan mo?" I asked the Statue Man.
He didn't answer. Instead, he pointed a small metallic box lying on the concrete bench. Of course, I I didn't get what that meant.
"Huh? Sabi ko, anung pangalan mo?" Hindi pa din siya sumasagot. I pouted and sat down again beside him.
"Tss.. Sige, gagawan na lang kita ng pangalan.. Simula ngayon, ikaw na si.. Robi!" I smiled big. Robot kasi yung costume niya. Well, he's painted silver all over.
"Bigyan mo siya ng pera." Someone whispered to my ear. I turned around.
"Blake!"
"Kanina ka pa?"
"Hindi naman masyado."
Biglang gumalaw ulit si Robi. Kumuha ako ng P100 sa wallet ko at binigay kay Robi. "O ayan na ah! Friends na tayo. Bbye!" I waved goodbye. He waved goodbye as well. :]
Naglakad na kami ni Blake. "O, anung sasabihin mo?" I asked.
"Mish.. I'm just gonna say it right out, ok?" He stopped walking and held me on both arms and looked me DIRECTLY in the eye.
"S-sure."
"Mish.." He knelt down. "Will you be my girl?" He opened a little box. It's a ring!
"W-what's the ring for?"
"Just answer the question, please.."
"Well, yes." I smiled. He smiled really big too.
"Forever?"
"Forever." I smiled. Tapos bigla niya akong binuhat. At nagsisigaw sigaw siya dun.
"Ang saya saya ko, Mishh! I LOVE YOU!!!"
"Hey, wait. Put me down. Yung singsing." Nakakatawa siya, grabe!
"Ay, oo nga pala." Tapos binuksan niya ulit yung box na sumara dahil sa pagbuhat niya sa kin. Tapos sinuot niya sa kin. The moment I wore it, fireworks spread across the moonlit sky.
I smiled. "I love you, too, Blake."
"I love you more." he said and kissed me on the lips. It was really quick. But it was enough to me that it defined the word "forever".[/i]
"Mish?"
Oh crap! Natulala pala ako! "H-ha?"
"Pano nga kayo nagkakilala ni Robi?"
I smiled then told him the story kung paano kami nagkakilala ni Robi. Of course, minus the part where Blake proposed to me.
"Uy, yung bubbles mo, sayang." Sabi ko then blew another bubble. Nagulat naman ako kase he opened the bottle and started blowing bubbles. I smiled.
"Uy, wait. Picture naman tayo. Minsan lang 'to, baka di na 'to maulit." Ou nga pala, dapat ang mga ganitong moments, cinacapture at tinetreasure. Dahil I'm quite sure na wala na 'tong part two.
Kinuha ko yung phone ko tapos lumapit ako sa kanya.
"Say cheese!" I said and smiled really big. *CLICK!*
Tiningnan ko yung picture. Hindi man lang naka-smile ang panget! Ay, gwapo pala.
"Uy, mag-smile ka naman. Pumapangit ka tuloy o." I said. Kinunot niya yung noo niya. "Pwede bang wag ka nang magreklamo? Just this once. Smile. Like this." I smiled big. Then I heard him chuckle.
HInampas ko nga. Grabe manlait eh. "Game na kase!"
"Sige na nga." He surrendered. Galing ko talaga.
"One, two, three, SMILEEE!" *CLICK!*
At yun, maganda naman yung picture. Naka-smile na siya. "Phone mo?" I said.
"Baket?"
"Basta, amin na." He gave it to me tapos s-in-end ko sa kanya yung pictures naman. Dalawa lang naman yun eh. Yep, pati yung hindi siya naka-smile s-in-end ko.
"O." I gave it back to him tapos naglaro na ako ng bubbles. At siya din, nag-bubbles na lang. After ilang minutes, I yawned. Gabi na kasi diba? SO inaantok na ako. Maaga kaya akong natutulog. Tapos ang hangin pa dito, pano ka ba namang hindi aantukin? Itong si Kester lang ata ang kayang pumigil ng antok niya eh. :< HIndi ko yung kaya noh.
Suddenly, hinubad niya yung coat niya tas kinumot niya sa kin. "You can lean on me." He said tapos ni-lean niya yung ulo ko sa uber strong shoulders niya. Hahaha. Antigas kaya. Siguradong fully-developed na mga muscles neto.
I smiled. "Thank you." I whispered.
"Ngayon lang noh." Naku, nagtaray na naman.
Wasn't it perfect? I mean, kung lovers kame ni Kester, it is perfect. Pero hindi naman kami lovers eh. Pero KUNG lang ha, I mean, it's really perfect kase, ako. leaning on him. under the moonlit sky. with all the stars. and him, playing the bubbles. Haha, natawa ako dun ah.
[b]But really, it feels so perfect. I feel so perfect around this guy. [/b]
Last edited by micahgarcia (2010-05-18 08:43:51)
|
- maj14
- » n00b
- 9
- 0
- 1969-12-31
Re: hi guys! Been a long time :) Ngayon lang ako nakapag-PC. Ngayon lang ginanahan :D Anyway, I cannot update just yet. Well, hintay muna akong mga replies. :D TY! :)
first.. basahin ko muna. aha.
________________________
another guy. daming lalaki ni Mish ha. hahaha.
Last edited by maj14 (2010-05-18 09:21:03)
|
- micahgarcia
- » n00b
- 32
- 0
- 1969-12-31
Re: hi guys! Been a long time :) Ngayon lang ako nakapag-PC. Ngayon lang ginanahan :D Anyway, I cannot update just yet. Well, hintay muna akong mga replies. :D TY! :)
[b]banner added.[/b] Credits to my bestfriend, [b]Lei[/b]. :]
^ the guy was purposely unnamed due to uncertainties and some difficulties on the editing itself.. Haha. Anu daw? Basta po, hindi pa kase sure kung sino talaga makakatuluyan ni Mischa. So, at the end of the story, dun pa lang malalaman kung cno ung guy na un. Hehehe.
[b]REGINA[/b]. sorry, sorry. wala ksi kmeng mhanap ng mgandang pic ni Liam Hemsworth kaya siya na lang kinuha nmen. Gwapo din nman eh. XD
So, at the end of the story, dun pa lang malalaman kung cno ung guy na un. Hehehe.
[b]REGINA[/b]. sorry, sorry. wala ksi kmeng mhanap ng mgandang pic ni Liam Hemsworth kaya siya na lang kinuha nmen. Gwapo din nman eh. XD
Last edited by micahgarcia (2010-05-19 10:49:47)
|
- micahgarcia
- » n00b
- 32
- 0
- 1969-12-31
Re: hi guys! Been a long time :) Ngayon lang ako nakapag-PC. Ngayon lang ginanahan :D Anyway, I cannot update just yet. Well, hintay muna akong mga replies. :D TY! :)
[b]REALLY SHORT UPDATE.[/b]
[b]CHAPTER TEN[/b]
Pagkamulat ko ng mata ko, nasa kwarto ko na ako! Napatingin ako sa digital clock sa side table ko, 5:30 AM pa lang.
HUH?
May nakita akong note sa sidetable ko. Kinuha ko agad tapos binasa ko.
[quote][align=center]Sa susunod, wag kang magyayaya sa labas kung tutulugan mo lang pala ako.[/align][/quote]
TSS. Suplado talaga 'tong lalakeng 'to. Kailangan pa bang isipin nang pagkatagal-tagal kung sino 'tong antipatikong lalakeng 'to? Sino pa ba? EDI SI KESTER!
Napansin kong may nakasulat pa dun sa likod nung papel. So I flipped it to the other side.
[quote][align=right]But I enjoyed your company, really. Thank you.
-Kester[/align][/quote]
WEH? Is that some kind of a joke or what?
I smiled to myself, unintentionally. Feeling ko kase may nagawa akong napakaganda. Hahaha.
Naku! Nagising na ang katawang lupa ko! Hindi na ako makakatulog neto. And so, I stood up and went to the CR to prepare for the day na. At all smiles pa ako ah.
[hr]
Dala-dala ko pa rin hanggang sa school ang napakatamis kong ngiti.
Ewan ko ba, natuwa talaga ako na napasaya ko si Prof Kester. Hehe.
Oo nga pala, may dalawa akong bitbit na bodyguards. Haha. Si Dad kase, sinermunan ba naman ako kninang umaga dahil hndi daw ako nagpaalam kagabe. Well, di naman siya nagtanung ah. Tska nakakahiya daw kay Kester yung ginawa ko, nagpahatid pa daw ako. Ayan tuloy, no more libot na niyan ang drama ko. :[ Pero masaya pa din.
Suddenly, Col came rushing to me. Literally, RUSHING.
"O Col? What's the rush?"
"S-Si.." Hinihingal siya, uber!
"Hey, Col. Calm down. Sino? Anong nangyare?"
"Si-Si.. Si Blake." She stammered.
Oh my God, what happened to Blake?!
"Anong nangyari sa kanya?!" Medyo nataasan ko na yung tono ko kase I'm worried. Sa expression ni Col, I know it's NOT good.
"Nasa ospital siya." She finally spilled out.
"What?! Anong nangyari sa kanya?!"
"Naaksidente siya kanina habang papunta dito sa school. Sakay siya ng kotse niya, with his driver, of course. Pero nabunggo sila ng isang truck kase-- EWAN KO! Pumunta ka na lang dun, ok? He needs you!"
Nagpanic na ako. HIndi na ako nakasagot.
Bigla na lang.. May humila sa kin.
"I'll take you there." Kester!
He stopped for a while and faced Coleen. "Coleen right? Can you take us to that hospital?" Coleen nodded. Pero nag-protest naman ang mga bodyguards kong epal. Oh gossshhh, si Blake!!!
"Hindi po pwede-"
"Shut up, ok? I know you know me. And I'm telling you to shut up right now or lose your job." Woah, Kester, that's harsh! Pero hindi ko na yun inintindi. Si Blake muna ang mahalaga ngayon!
Nag-shut up naman yung mga bodyguards then off we went to the particular hospital.
[hr]
We're in the hospital na. Nandun pa nga yung parents ni Blake. Konting batian lang tsaka tanung-tanung kung paanong naaksidente si Blake, tapos pumunta kami sandali nina Kester at Coleen sa cafeteria ng hospital. Isang oras na din kasi kaming nasa hospital at hindi pa rin daw kasi gising si Blake. E hindi pa daw nagbreakfast si Col.
Papunta daw ng school si Blake nun. Nagmamadali daw kasi siya kaya sinabi niya kay Manong John na bilisan ang pagmamaneho. Tapos daw may truck na nakabangga sa kanila kasi daw nasira yung break nung truck. Mas malala daw yung tinamo ni Blake kaysa kay Manong John. Conscious na rin si Manong John.
Habang nakaupo kami, nanginginig yung kamay ko. Natatakot ako.. Paano kung..?
Nagulat na lang ako nung biglang hawakan ni Kester yung kamay ko.
"He's gonna be fine, I promise." He even smiled. Nakita ko pa ngang napatigil sa pagkain si Col dahil sa ginawa niyan yun. Syet. Sa gitna ng mga nangyayaring 'to, panu niya pa nagagawang iparamdam sa kin ang ganitong feeling?
Pero binitawan ko agad yung kamay niya kase nagmadali akong kunin yung panyo ko. Naramdaman ko na kasing paiyak na ako.
At ayon, bumuhos na nga. 
(
"Scam.." I heard Coleen say tapos tinabihan na din niya ako at hinimas-himas yung likod ko.
"Bakit ganon.. Bakit pa kasi siya nagmamadaling pumasok eh maaga pa naman.. Bakit.." I said in between sobs.
Nakisali na din si Kester sa pagcoconsole sa kin. "Mish, crying won't change the fact that he's lying unconscious on a hospital bed. All you can do is be strong.. For him. These are the kind of times that he's gonna need a lot of strength from you."
I wiped my tears and looked at him. "Bakit ka ba ganyan? One minute, you're so rude then the next minute, you're acting like an angel. Alin ka ba talaga dun, ha?" Hindi ko na kasi mapigilan. Hindi ko siya maintindihan kung sino ba talaga siya dun.
I saw him na parang naoffend na nabigla na nadisappoint na ewan ko ba.
"Scam, calm down. Hindi mo dapat ibuhos kay Kester kung man you're having a really tough day. He's trying to help." Coleen said.
Natahimik kami sandali. Bumalik na si Coleen sa pag-kain niya.
At narealize ko na yung fault ko kaya naman, "Kester.. Sorry. Nabigla lang talaga ako sa mga nangyayari." I said without looking at him.
Hindi siya sumagot. Galit kaya siya? Titingnan ko sana yung expression ng muka niya nang biglang lumapit sa min ang Mom ni Blake.
"He's awake." Bigla akong napatayo. Nabuhay ang dugo ko dun ah!
"I'm gonna talk to him." I said and ran to his room.
Sa sobrang pagmamadali ko, hindi ko man lang napansin yung weird look sa face ng mom niya.
[hr]
Dahan-dahan akong pumasok. At gising na nga siya, nakatingin sa kawalan.
"Hey.." I smiled. Tapos nilapitan ko siya. "How are you feeling?"
"W-who are you?"
I was taken aback. WTH? He doesn't remeber me? Don't tell me.. NO!
"Blake, it's me.. Mischa."
Kumunot yung noo niya. Oh no. May amnesia siya? Shit! I can't believe this. Hindi 'to pwede. HINDE!
I wasn't able to fight it. Bigla na lang may tumulong luha mula sa mata ko.
"B-bakit ka umiiyak?" Nagulat siya.
Pinunasan ko agad yung luha. "You really don't remember me, do you?"
Umiling siya na parang nagtataka sa inaasta ko.
I tried to smile. Pero kasabay ng pagsmile ko, napaiyak na naman ako. Hindi ko na talaga kayang pigilan 'to! "O-ok." I said tapos nagmamadaling lumabas ng kwarto niya. I ran and ran and ran. Ni hindi ko nga napansin sina Tita na nasa labas lang ng kwarto ni Blake. Takbo ako ng takbo. Kahit saan, ok lang. Basta malayo. Kasi ang sakit tanggapin na sa isang iglap.. Sa isang iglap--
Biglang may humila sa kin from the back. Tapos h-in-ug niya ako nang sooobrang higpit.
"Let it all out." Kester whispered.
Sa sobrang sakit ng loob ko sa nangyari kay Blake, binuhos ko kay Kester, pinaghahampas ko yung dibdib niya. Pero hindi siya nagrereklamo. Ni hindi lumuluwag yung pagkakayakap niya sa kin.
"Bakit! Kester, bakit kaylangan niyang makalimutan ako! Bakit!" I cried really hard. "Wala na, Kester, wala na.." Pinaghahampas ko pa siya. Tapos nung napagod na ako, umiyak na lang ako nang umiyak.
Bakit laging may twist ang buhay? Hindi ba pwedeng smooth sailing na lang? Hindi ko naman ikinakaila na mahal ko pa si Blake eh! Kaya baket! Ang sakit sakit. Hindi ako makahinga. Parang sasabog na ako, literally. Bakit, Blake.. [b]Bakit?[/b]
Naku! Nagising na ang katawang lupa ko! Hindi na ako makakatulog neto. And so, I stood up and went to the CR to prepare for the day na. At all smiles pa ako ah.
[hr]
Dala-dala ko pa rin hanggang sa school ang napakatamis kong ngiti.
Ewan ko ba, natuwa talaga ako na napasaya ko si Prof Kester. Hehe.
Oo nga pala, may dalawa akong bitbit na bodyguards. Haha. Si Dad kase, sinermunan ba naman ako kninang umaga dahil hndi daw ako nagpaalam kagabe. Well, di naman siya nagtanung ah. Tska nakakahiya daw kay Kester yung ginawa ko, nagpahatid pa daw ako. Ayan tuloy, no more libot na niyan ang drama ko. :[ Pero masaya pa din.
Suddenly, Col came rushing to me. Literally, RUSHING.
"O Col? What's the rush?"
"S-Si.." Hinihingal siya, uber!
"Hey, Col. Calm down. Sino? Anong nangyare?"
"Si-Si.. Si Blake." She stammered.
Oh my God, what happened to Blake?!
"Anong nangyari sa kanya?!" Medyo nataasan ko na yung tono ko kase I'm worried. Sa expression ni Col, I know it's NOT good.
"Nasa ospital siya." She finally spilled out.
"What?! Anong nangyari sa kanya?!"
"Naaksidente siya kanina habang papunta dito sa school. Sakay siya ng kotse niya, with his driver, of course. Pero nabunggo sila ng isang truck kase-- EWAN KO! Pumunta ka na lang dun, ok? He needs you!"
Nagpanic na ako. HIndi na ako nakasagot.
Bigla na lang.. May humila sa kin.
"I'll take you there." Kester!
He stopped for a while and faced Coleen. "Coleen right? Can you take us to that hospital?" Coleen nodded. Pero nag-protest naman ang mga bodyguards kong epal. Oh gossshhh, si Blake!!!
"Hindi po pwede-"
"Shut up, ok? I know you know me. And I'm telling you to shut up right now or lose your job." Woah, Kester, that's harsh! Pero hindi ko na yun inintindi. Si Blake muna ang mahalaga ngayon!
Nag-shut up naman yung mga bodyguards then off we went to the particular hospital.
[hr]
We're in the hospital na. Nandun pa nga yung parents ni Blake. Konting batian lang tsaka tanung-tanung kung paanong naaksidente si Blake, tapos pumunta kami sandali nina Kester at Coleen sa cafeteria ng hospital. Isang oras na din kasi kaming nasa hospital at hindi pa rin daw kasi gising si Blake. E hindi pa daw nagbreakfast si Col.
Papunta daw ng school si Blake nun. Nagmamadali daw kasi siya kaya sinabi niya kay Manong John na bilisan ang pagmamaneho. Tapos daw may truck na nakabangga sa kanila kasi daw nasira yung break nung truck. Mas malala daw yung tinamo ni Blake kaysa kay Manong John. Conscious na rin si Manong John.
Habang nakaupo kami, nanginginig yung kamay ko. Natatakot ako.. Paano kung..?
Nagulat na lang ako nung biglang hawakan ni Kester yung kamay ko.
"He's gonna be fine, I promise." He even smiled. Nakita ko pa ngang napatigil sa pagkain si Col dahil sa ginawa niyan yun. Syet. Sa gitna ng mga nangyayaring 'to, panu niya pa nagagawang iparamdam sa kin ang ganitong feeling?
Pero binitawan ko agad yung kamay niya kase nagmadali akong kunin yung panyo ko. Naramdaman ko na kasing paiyak na ako.
At ayon, bumuhos na nga. (
"Scam.." I heard Coleen say tapos tinabihan na din niya ako at hinimas-himas yung likod ko.
"Bakit ganon.. Bakit pa kasi siya nagmamadaling pumasok eh maaga pa naman.. Bakit.." I said in between sobs.
Nakisali na din si Kester sa pagcoconsole sa kin. "Mish, crying won't change the fact that he's lying unconscious on a hospital bed. All you can do is be strong.. For him. These are the kind of times that he's gonna need a lot of strength from you."
I wiped my tears and looked at him. "Bakit ka ba ganyan? One minute, you're so rude then the next minute, you're acting like an angel. Alin ka ba talaga dun, ha?" Hindi ko na kasi mapigilan. Hindi ko siya maintindihan kung sino ba talaga siya dun.
I saw him na parang naoffend na nabigla na nadisappoint na ewan ko ba.
"Scam, calm down. Hindi mo dapat ibuhos kay Kester kung man you're having a really tough day. He's trying to help." Coleen said.
Natahimik kami sandali. Bumalik na si Coleen sa pag-kain niya.
At narealize ko na yung fault ko kaya naman, "Kester.. Sorry. Nabigla lang talaga ako sa mga nangyayari." I said without looking at him.
Hindi siya sumagot. Galit kaya siya? Titingnan ko sana yung expression ng muka niya nang biglang lumapit sa min ang Mom ni Blake.
"He's awake." Bigla akong napatayo. Nabuhay ang dugo ko dun ah!
"I'm gonna talk to him." I said and ran to his room.
Sa sobrang pagmamadali ko, hindi ko man lang napansin yung weird look sa face ng mom niya.
[hr]
Dahan-dahan akong pumasok. At gising na nga siya, nakatingin sa kawalan.
"Hey.." I smiled. Tapos nilapitan ko siya. "How are you feeling?"
"W-who are you?"
I was taken aback. WTH? He doesn't remeber me? Don't tell me.. NO!
"Blake, it's me.. Mischa."
Kumunot yung noo niya. Oh no. May amnesia siya? Shit! I can't believe this. Hindi 'to pwede. HINDE!
I wasn't able to fight it. Bigla na lang may tumulong luha mula sa mata ko.
"B-bakit ka umiiyak?" Nagulat siya.
Pinunasan ko agad yung luha. "You really don't remember me, do you?"
Umiling siya na parang nagtataka sa inaasta ko.
I tried to smile. Pero kasabay ng pagsmile ko, napaiyak na naman ako. Hindi ko na talaga kayang pigilan 'to! "O-ok." I said tapos nagmamadaling lumabas ng kwarto niya. I ran and ran and ran. Ni hindi ko nga napansin sina Tita na nasa labas lang ng kwarto ni Blake. Takbo ako ng takbo. Kahit saan, ok lang. Basta malayo. Kasi ang sakit tanggapin na sa isang iglap.. Sa isang iglap--
Biglang may humila sa kin from the back. Tapos h-in-ug niya ako nang sooobrang higpit.
"Let it all out." Kester whispered.
Sa sobrang sakit ng loob ko sa nangyari kay Blake, binuhos ko kay Kester, pinaghahampas ko yung dibdib niya. Pero hindi siya nagrereklamo. Ni hindi lumuluwag yung pagkakayakap niya sa kin.
"Bakit! Kester, bakit kaylangan niyang makalimutan ako! Bakit!" I cried really hard. "Wala na, Kester, wala na.." Pinaghahampas ko pa siya. Tapos nung napagod na ako, umiyak na lang ako nang umiyak.
Bakit laging may twist ang buhay? Hindi ba pwedeng smooth sailing na lang? Hindi ko naman ikinakaila na mahal ko pa si Blake eh! Kaya baket! Ang sakit sakit. Hindi ako makahinga. Parang sasabog na ako, literally. Bakit, Blake.. [b]Bakit?[/b]
Last edited by micahgarcia (2010-05-20 03:03:37)
|
- sam_glor@yahoo.com
- » n00b
- 47
- 0
- 1969-12-31
Re: hi guys! Been a long time :) Ngayon lang ako nakapag-PC. Ngayon lang ginanahan :D Anyway, I cannot update just yet. Well, hintay muna akong mga replies. :D TY! :)
hayz......ang sakit naman nun....
|
- xXlynethXx
- » FTalkWhiz
- 2899
- 0
- 1969-12-31
Re: hi guys! Been a long time :) Ngayon lang ako nakapag-PC. Ngayon lang ginanahan :D Anyway, I cannot update just yet. Well, hintay muna akong mga replies. :D TY! :)
Aw. Bt kelangan maaksidente at mgka-amnesia sya
|
- micahgarcia
- » n00b
- 32
- 0
- 1969-12-31
Re: hi guys! Been a long time :) Ngayon lang ako nakapag-PC. Ngayon lang ginanahan :D Anyway, I cannot update just yet. Well, hintay muna akong mga replies. :D TY! :)
[b]CHAPTER ELEVEN[/b]
Nasa kwarto ako. Sa bed, specifically. Nakaupo't nakasandal sa headboard. Tinitingnan yung mga pic namin ni Blake. May album kasi ako na puro kami lang. Wala, trip trip lang na tingnan ulet. Hindi pa rin kasi ako makapaniwala. Na sa dinami-dami ng pinagdaanan namin, sa kalimutan din pala ang uwi namin.
Napatitig ako dun sa isang picture. Yun yung nung recognition ko nung third year. Ayon, natawa na lang ako kase imbis na ako yung may-suot nung medal, siya pa yung nagsusuot. Hahaha. Baliw talaga yun noh?
Biglang nag-ring yung phone ko na nasa side table.
Kester.
"Hello?" I said.
"Mischa? This is Kester. I just want to remind you na may training tayo bukas. Application na. So kung may balak kang hindi pumasok bukas ng school, don't even think about it. Well, kung di ka papasok, pupunta na lang ako sa inyo. We'll be having a longer session then."
"IDTS. You're being a jerk, AGAIN. And FYI, papasok ako bukas." I shut the album na basang-basa na sa mga luha ko. Bigla kasing natigil dahil nililitanyahan na naman ako ng lalaking 'to.
"Good. Wala din naman akong balak pasakitin ang ulo ko for hours."
"You know what? You're a really bad person."
"Yes, I know I am." Pero bigla akong napalunok nung naalala ko yung mga pagcocomfort niya sa kin kanina. Parang gusto kong bawiin mga pinagsasabi ko. But I don't really think that he's affected naman eh.
"Goodnight, Mischa."
"Good-" Pero ang antipatikong bastos, binabaan ako." "..Night, Jerkkk!"
I shut my phone and wiped my tears. I looked at myself sa mirror (full-length mirrors kasi katapat ng bed ko). "I think I need air." I whispered to myself and headed out.
[hr]
Nasa baywalk na naman ako. This time, mag-isa. Nagpahatid lang ako. Sabi ko kay Manong Gerry, tatawagan ko na lang siya if I need him to come fetch me na.
Nakaupo ako dun sa concrete whatever na malapit sa dagat. Pero malayo ako dun sa madaming tao. Kase gusto kong makapag-isip-isip. Ewan anung iisipin ko. 
)
Napatingin ako sa right side ko nung may napansin akong umupo dun. HIndi naman siya malapit sa kin pero siya nga lang yung pinakamalapit na tao sa kin ngayon.
Pareho pa yung expression sa mga mata namin when our eyes met.. We were both surprised.
"I remember you."
Nagulat ako. Si Blake, naaalala na niya ako?!
"You're the girl from the hospital, right?"
Bumagsak yung mga balikat ko. All my hopes were gone in a blink of an eye.
I tried to smile. "Yep. I'm Msicha." Nilahad ko yung kamay ko sa kanya.
"Blake." He smiled and shook my hand. Narealize ko nun na antagal-tagal ko na din palang hindi nahahawakan yung kamay niya.
Medyo nailang ako kaya agad kong binawi yung kamay ko. Tumingin na lang ako agad sa dagat ulet.
"Can I ask something?" I heard him say.
"Hmm?" I turned to him this time.
"Why are you here?"
Napatahimik ako sandali. Iniisip ko kung ano ba dapat kong isagot. "Well, I just love it here.. To think random things out. Ikaw, this is weird. What are you doing here?"
"May binili sa mall then napadaan dito. It caught my attention. And I already fell for it the moment I stepped on the place." He smiled and looked at the sea again. Napatingin na rin ako sa dagat. Hindi pa ba niya ako naaalala naman? Pfft. :[
"Can I ask a totally different question?" I heard him say again. Gnyan ba talaga 'pag nagkakaamnesia? Madaming tanong? Well, guess so.
"Yep?" I said without facing me.
"What are you in my life?"
Na-shock naman ako dun bigla. Shoot, ba't naman niya bigla yun natanong?!
I chuckled nervously. "What's with the question?"
"I saw this picture.. Sa desk ko sa room ko. It was you and me. At to tell you honestly, kanina ko pa iniisip kung ano ba talaga ang papel mo sa buhay ko."
I can feel him eagerly staring at me. Alam kong iniisip niyang girlfriend niya ako. But I can't say that. Kase hindi naman talaga na niya ako girlfriend diba? Uhh! This is just so difficult! Special pa ba ako sa kanya? Mahal pa ba nya ako? Malay ko! He's supposed to be answering that question pero kinalimutan na niya yung sagot. So I guess ako na lang ang makakasagot ng tanong na yan ngayon.
"Well.." This time, I looked at him. He was looking at me in anticipation. "I'm your friend." I held his left hand. "Forever."
I tried to smile. At kasabay ng pagsmile ko ay ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. I felt him hold my hand pero agad ko yun binawi and said, "I gotta go."
Tumayo na ako at mabilis na naglakad palayo. But he followed me pala.
"Wait!" I heard him shout pero I didn't look back. "Why are you crying?" Naramdaman ko yung kamay niya sa braso ko. This time, I turned around.
Nang walang kabuhay-buhay, I said, "What do you want from me?" Pinupunasan ko nun yung mga luhang ayaw magpapigil.
"You're crying.." He whispered and wiped my tears with his thumb. He held my face.
"I know you're lying. You're not just a friend, are you?"
Sinubukan kong alisin yung kamay niya sa mukha ko. Why is he doing this to me?!
"Let go of me, Blake.." I said with all my might. Lhat lhat ng might na natitira pa sa 'kin.
"Are you-"
"No, I'm not. Blake, stop it, ok?" Hindi pa rin humuhupa yung mga luha ko. I tried to turn to go. But He pulled me and hugged me.
"Hindi ko alam anong ginawa ko.. Hindi ko alam bakit ka umiiyak. Pero hindi ko naman masagot yung tanong na 'to, Bakit ba parang dinudurog yung puso ko sa bawat luhang pumapatak mula sa mata mo?" He said that with all his heart which made me cry even more. Akala ko ba may amnesia 'to? Ganun ba ang amnesia, nakakalimutan ang mga nasa utak pero hindi ang nasa puso?
But NO. He doesn't love me anymore dapat. He's a part of the past already. I don't even know why I'm still hurting. I'm supposed to be moving forward by now. Pero bakit ba hindi ko magawa? I admit, I'm feeling something special for Kester. And I thought that that something is enough for me to forget these weird feelings for this guy. Pero bakit umiiyak pa rin ako?
"Please.. Tell me the truth. I really want to know."
I tried to push him. Pero ang lakas lakas niya. "Get off me, NOW."
Nahimigan niya siguro sa pananalita ko na I am damn serious. Kaya he let go of me na.
"Whatever you're thinking we are, you're wrong. Goodnight." Yun lang at umalis na ako. HIndi na rin naman niya ako hinabol pa.
[b]BLAKE'S POV[/b]
Mischa.. I know she's not just some random friend. I need to know the truth.. I f she doesn't wanna tell me, then I'll find it out myself.
Nung nakita ko siya umiyak, I felt my heart flinch. At hindi ako susuko, [b][i]because I can feel that whatever I'm fighting for is so much bigger than anything the people around me are saying, rather, are making me believe..[/i][/b]
[hr]
[b]MISCHA'S POV[/b]
The next day, maaga akong pumunta sa school. Lagi naman eh.. Nasa utak ko pa din yung kagabe. Urrgghh. This is super nakakainis na! :<
Pagdating ko sa room, umupo na ako agad sa upuan ko, dumungaw sa bintana. Nasa likod ko mga bodyguards ko. At dahil naaalibadbaran ako, sila ang napagbuhusan ko ng inis ko sa mundo.
"Pwede ba? Bakit ba hindi na lang kayo dun sa labas? It's not like anak ako ng presidente ng Pilipinas na kahit saan eh may chances of being shot or whatever. Tska wag nga kayong masyadong stiff. Slouch a little naman!"
Nagkatinginan sila. At parang nanibago. I just don't do that kasi eh.
"O. Aga-aga, init-init ng ulo." Si Coleen, kakadating lang. Narinig niya siguro yun.
"I'm sorry.. Dun na muna kayo sa labas, please." I said sa mga bodygurads ko. Ang sama sama ko talaga.
"Scam, prob?"
I pouted. "Col, si Blake. For the nth time. Siya na naman prob ko."
"What about him? Naalala ka na daw niya and he's claiming na kayo pa din?"
I threw her a mad face tapos nagdiretso ng upo. Hindi ako nakatingin sa kanya habang kinkikwento ko sa kanya yung nangyayari. Dinagdag ko na din yung mga hinain ko about kay Kester. Pesteng buhay naman 'to o.
"I am speechless, Scam." was all she was able to say.
"It's ok. Gusto ko lang naman ng mapaglalabasan eh. Thank you ha." I smiled at her.
"Anu ba! Kelangan pa ba ng thank you thank you? Naku naman. There's a reason why we're called "bestfriends", you know."
I smiled more. She could really make me smile in between problemos. :]
"Good morning, Mischa." Si Blake. Peste, kung makangiti 'to parang walang nangyari kagabi ah. In the corner of my eye, I saw Col look at me.
"M-morning." I tried to smile. But it was a really awkward situation sa awkward din smile ko.
He smiled again tapos umupo na siya sa upuan niya. This is just super weird. AYOKO NAAA!!!
[b]BREAK TIME[/b]
Nasa cafeteria kame. I, Col, Tyler. Yep, pumasok na si Tyler. Nung hindi siya pumasok, may inasikaso lang pala siya sa States. Malay ko ba dito. Secretive masyado. Hanggang dun lang nasagap kong chismis eh. Nakwento na din namin sa kanya yung angnyari kay Blake. Pati na din yung tungkol kay Kester. Tss.. Sa dalawang araw na nawala siya, dami na niyang na-miss! )
"Wala naman akong ganang kumain.." I whispered pero narinig naman nila. Nasa harap ko kasi silang dalawa.
"Scam, don't think about him muna." Coleen said.
"Excuse me. I'm not thinking about him!"
"Not thinking about who?" Napatingin ako sa nagsalita.
Umupo siya bigla sa tabi ko.
"O, Blake, what are you doing here?" Si Coleen yun. Pero syempre medyo kumunot noo ni Blake kasi nga, dba, dbaaa!
"Umm, Blake, this is Coleen, remember? And this is Tyler."
Si Coleen, nag-smile. Si Tyler, nag-nod lng nang bahagya.
"So anu ngang ginagawa mo dito?" Coleen. Persistent ah, dude.
"Kaen, anu pa ba? Kayo lang naman kilala ko dito eh. Well, kanina, si Mischa lang. And according to her, you're my friends. Siya nga daw, friend ko forever eh. Right, Mischa?" He smiled.
Ano 'to, nang-aasar?! Pestehan pala gusto ng lalakeng 'to eh. Pero anu bang magagawa ko kundi sabihing, "Uhh- Yeah."
Napatingin lang sa kin sina Col at Tyler.
"Kain o, Mischa." Binigyan ako ni Blake ng burger. At talagang binili pa niya ako? Anu ba, Blake, tama na nga! We're not friends, ok?! At least not anymore!
Nakakabaliw na ang mga pangyayari! Bakit ko ba kasi sinabing magkaibigan kami?! SHOOT! Lalo pang gugulo ang tahimik kong buhay neto!
Ewan anung iisipin ko. )
Napatingin ako sa right side ko nung may napansin akong umupo dun. HIndi naman siya malapit sa kin pero siya nga lang yung pinakamalapit na tao sa kin ngayon.
Pareho pa yung expression sa mga mata namin when our eyes met.. We were both surprised.
"I remember you."
Nagulat ako. Si Blake, naaalala na niya ako?!
"You're the girl from the hospital, right?"
Bumagsak yung mga balikat ko. All my hopes were gone in a blink of an eye.
I tried to smile. "Yep. I'm Msicha." Nilahad ko yung kamay ko sa kanya.
"Blake." He smiled and shook my hand. Narealize ko nun na antagal-tagal ko na din palang hindi nahahawakan yung kamay niya.
Medyo nailang ako kaya agad kong binawi yung kamay ko. Tumingin na lang ako agad sa dagat ulet.
"Can I ask something?" I heard him say.
"Hmm?" I turned to him this time.
"Why are you here?"
Napatahimik ako sandali. Iniisip ko kung ano ba dapat kong isagot. "Well, I just love it here.. To think random things out. Ikaw, this is weird. What are you doing here?"
"May binili sa mall then napadaan dito. It caught my attention. And I already fell for it the moment I stepped on the place." He smiled and looked at the sea again. Napatingin na rin ako sa dagat. Hindi pa ba niya ako naaalala naman? Pfft. :[
"Can I ask a totally different question?" I heard him say again. Gnyan ba talaga 'pag nagkakaamnesia? Madaming tanong? Well, guess so.
"Yep?" I said without facing me.
"What are you in my life?"
Na-shock naman ako dun bigla. Shoot, ba't naman niya bigla yun natanong?!
I chuckled nervously. "What's with the question?"
"I saw this picture.. Sa desk ko sa room ko. It was you and me. At to tell you honestly, kanina ko pa iniisip kung ano ba talaga ang papel mo sa buhay ko."
I can feel him eagerly staring at me. Alam kong iniisip niyang girlfriend niya ako. But I can't say that. Kase hindi naman talaga na niya ako girlfriend diba? Uhh! This is just so difficult! Special pa ba ako sa kanya? Mahal pa ba nya ako? Malay ko! He's supposed to be answering that question pero kinalimutan na niya yung sagot. So I guess ako na lang ang makakasagot ng tanong na yan ngayon.
"Well.." This time, I looked at him. He was looking at me in anticipation. "I'm your friend." I held his left hand. "Forever."
I tried to smile. At kasabay ng pagsmile ko ay ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. I felt him hold my hand pero agad ko yun binawi and said, "I gotta go."
Tumayo na ako at mabilis na naglakad palayo. But he followed me pala.
"Wait!" I heard him shout pero I didn't look back. "Why are you crying?" Naramdaman ko yung kamay niya sa braso ko. This time, I turned around.
Nang walang kabuhay-buhay, I said, "What do you want from me?" Pinupunasan ko nun yung mga luhang ayaw magpapigil.
"You're crying.." He whispered and wiped my tears with his thumb. He held my face.
"I know you're lying. You're not just a friend, are you?"
Sinubukan kong alisin yung kamay niya sa mukha ko. Why is he doing this to me?!
"Let go of me, Blake.." I said with all my might. Lhat lhat ng might na natitira pa sa 'kin.
"Are you-"
"No, I'm not. Blake, stop it, ok?" Hindi pa rin humuhupa yung mga luha ko. I tried to turn to go. But He pulled me and hugged me.
"Hindi ko alam anong ginawa ko.. Hindi ko alam bakit ka umiiyak. Pero hindi ko naman masagot yung tanong na 'to, Bakit ba parang dinudurog yung puso ko sa bawat luhang pumapatak mula sa mata mo?" He said that with all his heart which made me cry even more. Akala ko ba may amnesia 'to? Ganun ba ang amnesia, nakakalimutan ang mga nasa utak pero hindi ang nasa puso?
But NO. He doesn't love me anymore dapat. He's a part of the past already. I don't even know why I'm still hurting. I'm supposed to be moving forward by now. Pero bakit ba hindi ko magawa? I admit, I'm feeling something special for Kester. And I thought that that something is enough for me to forget these weird feelings for this guy. Pero bakit umiiyak pa rin ako?
"Please.. Tell me the truth. I really want to know."
I tried to push him. Pero ang lakas lakas niya. "Get off me, NOW."
Nahimigan niya siguro sa pananalita ko na I am damn serious. Kaya he let go of me na.
"Whatever you're thinking we are, you're wrong. Goodnight." Yun lang at umalis na ako. HIndi na rin naman niya ako hinabol pa.
[b]BLAKE'S POV[/b]
Mischa.. I know she's not just some random friend. I need to know the truth.. I f she doesn't wanna tell me, then I'll find it out myself.
Nung nakita ko siya umiyak, I felt my heart flinch. At hindi ako susuko, [b][i]because I can feel that whatever I'm fighting for is so much bigger than anything the people around me are saying, rather, are making me believe..[/i][/b]
[hr]
[b]MISCHA'S POV[/b]
The next day, maaga akong pumunta sa school. Lagi naman eh.. Nasa utak ko pa din yung kagabe. Urrgghh. This is super nakakainis na! :<
Pagdating ko sa room, umupo na ako agad sa upuan ko, dumungaw sa bintana. Nasa likod ko mga bodyguards ko. At dahil naaalibadbaran ako, sila ang napagbuhusan ko ng inis ko sa mundo.
"Pwede ba? Bakit ba hindi na lang kayo dun sa labas? It's not like anak ako ng presidente ng Pilipinas na kahit saan eh may chances of being shot or whatever. Tska wag nga kayong masyadong stiff. Slouch a little naman!"
Nagkatinginan sila. At parang nanibago. I just don't do that kasi eh.
"O. Aga-aga, init-init ng ulo." Si Coleen, kakadating lang. Narinig niya siguro yun.
"I'm sorry.. Dun na muna kayo sa labas, please." I said sa mga bodygurads ko. Ang sama sama ko talaga.
"Scam, prob?"
I pouted. "Col, si Blake. For the nth time. Siya na naman prob ko."
"What about him? Naalala ka na daw niya and he's claiming na kayo pa din?"
I threw her a mad face tapos nagdiretso ng upo. Hindi ako nakatingin sa kanya habang kinkikwento ko sa kanya yung nangyayari. Dinagdag ko na din yung mga hinain ko about kay Kester. Pesteng buhay naman 'to o.
"I am speechless, Scam." was all she was able to say.
"It's ok. Gusto ko lang naman ng mapaglalabasan eh. Thank you ha." I smiled at her.
"Anu ba! Kelangan pa ba ng thank you thank you? Naku naman. There's a reason why we're called "bestfriends", you know."
I smiled more. She could really make me smile in between problemos. :]
"Good morning, Mischa." Si Blake. Peste, kung makangiti 'to parang walang nangyari kagabi ah. In the corner of my eye, I saw Col look at me.
"M-morning." I tried to smile. But it was a really awkward situation sa awkward din smile ko.
He smiled again tapos umupo na siya sa upuan niya. This is just super weird. AYOKO NAAA!!!
[b]BREAK TIME[/b]
Nasa cafeteria kame. I, Col, Tyler. Yep, pumasok na si Tyler. Nung hindi siya pumasok, may inasikaso lang pala siya sa States. Malay ko ba dito. Secretive masyado. Hanggang dun lang nasagap kong chismis eh. Nakwento na din namin sa kanya yung angnyari kay Blake. Pati na din yung tungkol kay Kester. Tss.. Sa dalawang araw na nawala siya, dami na niyang na-miss! )
"Wala naman akong ganang kumain.." I whispered pero narinig naman nila. Nasa harap ko kasi silang dalawa.
"Scam, don't think about him muna." Coleen said.
"Excuse me. I'm not thinking about him!"
"Not thinking about who?" Napatingin ako sa nagsalita.
Umupo siya bigla sa tabi ko.
"O, Blake, what are you doing here?" Si Coleen yun. Pero syempre medyo kumunot noo ni Blake kasi nga, dba, dbaaa!
"Umm, Blake, this is Coleen, remember? And this is Tyler."
Si Coleen, nag-smile. Si Tyler, nag-nod lng nang bahagya.
"So anu ngang ginagawa mo dito?" Coleen. Persistent ah, dude.
"Kaen, anu pa ba? Kayo lang naman kilala ko dito eh. Well, kanina, si Mischa lang. And according to her, you're my friends. Siya nga daw, friend ko forever eh. Right, Mischa?" He smiled.
Ano 'to, nang-aasar?! Pestehan pala gusto ng lalakeng 'to eh. Pero anu bang magagawa ko kundi sabihing, "Uhh- Yeah."
Napatingin lang sa kin sina Col at Tyler.
"Kain o, Mischa." Binigyan ako ni Blake ng burger. At talagang binili pa niya ako? Anu ba, Blake, tama na nga! We're not friends, ok?! At least not anymore!
Nakakabaliw na ang mga pangyayari! Bakit ko ba kasi sinabing magkaibigan kami?! SHOOT! Lalo pang gugulo ang tahimik kong buhay neto!
Last edited by micahgarcia (2010-05-21 11:36:10)
|
- sam_glor@yahoo.com
- » n00b
- 47
- 0
- 1969-12-31
Re: hi guys! Been a long time :) Ngayon lang ako nakapag-PC. Ngayon lang ginanahan :D Anyway, I cannot update just yet. Well, hintay muna akong mga replies. :D TY! :)
hayz..........kawawa ka naman Mischa!!
|
- xXlynethXx
- » FTalkWhiz
- 2899
- 0
- 1969-12-31
Re: hi guys! Been a long time :) Ngayon lang ako nakapag-PC. Ngayon lang ginanahan :D Anyway, I cannot update just yet. Well, hintay muna akong mga replies. :D TY! :)
Kinikilig parin ako khit ganun. Hehehe. Next
|