an cute. MORE! im waiting

khuleht: Thank you po!! eto po yung ibang chapters: http://anjedaw.wordpress.com/category/m … es/page/2/ http://anjedaw.wordpress.com/category/my-stories/

[align=center][b]Chapter XI[/b][/align] “Ang laki talaga ng topak ng isang yun!” Naku po! Malala na ata ako. Dahil sa lalaking iyon, napapansin ko, padalas ng padalas ang pagkausap ko sa sarili ko. Tiningnan ko ang suot ko. Bakit ba siya nakikialam sa tee-shit ko? Pangit daw? Ang sama-sama talaga ng ugali ng mayabang na yun! Ang cute-cute kaya ng suot ko ngayon. White ang kulay ng tee-shirt ko tapos ang may picture ni Rukawa Kaede. Favorite ko kasi yun. I’m one of his fans. Teka nga! Pangit daw eh magkasing-ugali lang sila pero mas masama ang ugali ni Ruke! Mas mayabang, mas suplado, mas masungit, mas antipatiko, mas… ah basta! Lahat ng masasamang ugali nasa kanya na! Napabuntung-hininga ako. “Baliw na ata talaga ako.” “Matagal na. Ngayon mo lang ba nalaman?” “Ay! Anak ng tipaklong!’’ Napasigaw talaga ako dun sa gulat. “Ano bang problema mo?! Bat ka ba nanggugulat diyan?!” Naaasar na talaga ako. Sa lahat pa naman ng ayaw ko, yung ginugulat ako. “Kanina pa kaya ako dito.” Nakasimangot na pangangatwiran nito. “Bakit di ka man lang nagsasalita diyan?” Inis pa rin talaga ako sa kanya. Tiningnan niya ako na parang nababaliw na. “It’s not my habit to talk to myself. I’m not like… you.” Pinaikot-ikot pa niya ang hintuturo niya sa tenga niya. Nilapitan ko siya at hinampas-hampas gamit ang mga kamay ko pero nakailag kaagad siya. “Nakakapikon ka na talaga, alam mo yun?!” “Ngayon alam ko na kasi sinabi mo na sakin eh.” Napaka-pilosopo talaga! Urgh! “Alam mo, kaugali mo nga si Rukawa pero mas malala ka! Mas masama ang ugali mo! Mas mayabang ka!” Inulit-ulit ko sa kanya ng mga iniisip ko kanina. Napakunot-noo naman siya sakin. Marahil, hindi niya alam ang tinutukoy ko. Sa itsura ba naman yan, hindi yan manonood ng Slam Dunk. Pinagtitinginan na nga kami doon ng mga ka-teammates niya na kalalabas palang mula sa dressing room. Tapos na kasi ang five-minute rest time nila. Magpapatuloy na ata sila sa practice game. Si Ahia naman napansin na nakatingin ang mga alaga niya sa direction namin ni Ruke. Na-curious ata kaya tumingin din siya. Nagulat siya nang makitang nag-aaway kami ni Ruke. “Basta! Lahat ng ‘mas’, nasa sayo na!” Hininginal pa ako ng matapos ako. Parang nag-isip naman siya. Tapos maya-maya lang, nginisihan ako. “At bakit ka naman nakanigisi diyan na parang aso?!” “Di ba sabi mo, lahat ng ‘mas’ nasa akin na?” Mas lalo pa siyang ngumisi. “Oo! Ano naman ngayon?!” “Ibig sabihin, mas gwapo ako kaysa kay Ruwaka na sinasabi mo?” Tumaas-baba ang kilay niya tapos tinapik-tapik ang balikat ko. “Hey… Thanks. You flattered me too much.” Ngumisi muna siya tapos pumunta na sa gitna ng court. +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ links: http://anjedaw.wordpress.com/category/my-stories/page/4/ http://anjedaw.wordpress.com/category/my-stories/page/3/ http://anjedaw.wordpress.com/category/my-stories/page/2/ http://anjedaw.wordpress.com/category/my-stories/

ang cute talaga ng story.... parang sa slumdunk lang....

hehehe......lam Muh din Yung dong na thanks god i found You??

angel_in_tears08: inspiration ko yung anime na yun sa paggawa nito!! ♥♥♥culit♥♥♥ : haha. may fans agad??!! eclipse_twins : yeah. do that.... mas updated dun!! triskelion_sigma04 : thanks for dropping by!!

[align=center][b]Chapter XIII- Chapter XIV[/b][/align] Humanga talaga ako sa sinabi ni Ruke. Ang galing niya! Galing lang dahil dinagdagan pa niya ng ka-epalan niya sa pinaka-last sentence. “Whew! That was the longest lines I’ve ever heard from Captain!” Namamanghang sabi ng isa sa mga ka-teammate ni Ruke na ang hula ay Tarri ang pangalan. Dalawa pa lang kasi ang kilalang-kilala ko sa Thimbleweed players. First one, Ruke, kasi nga crush ko siya DATI at super duper sikat siya inside and out of the campus. Second one, Muggy, he is the boyfriend of George the other basketball manager. Kaya ayon, nalilito pa ako sa mga names nila. Ngayon ko lang nalaman na nakalapit na pala samin ni Ahia ang mga players. Para kaming nag-oopen forum doon. Nakapalibot silang lahat sakin. “Believe it or not, Harrow!” Pangungumbinsi ni Muggy sakin. Para namang di ako naniniwala. Kahit nga ako nagtataka sa mga ikinikilos ni Ruke. Ang daldal kasi niya masyado for the past weeks. “Oo nga!” Duet pa sina Saggy at Mitts. “I agree, too! I agree, too!” “Me, too! Me, too!” Mula sa kung saan na sabi ng dalawang makukulit na boses. Sino pa nga bas a tingin niyo? Yeah. They came from Dennis and Eiji. Ano naman kaya ang ginagawa ng dalawang ‘to dito? Naalala ko tuloy ang nangyari sa canteen. Yung pinaupo ako ni Eiji sa table nila. Grabe! Di ko ma-take ang mga pinagtatanong ng dalawa! Lahat nalang ata ng pwedeng itanong, kahit gaano pa ka-nonsense yun, tinanong nila sakin. Gaya na lamang ng ‘May daga sa bahay niyo?’ o di kaya, ‘Sa bahay ng isa naming maid, ang dami-daming langgam! Meron kayo sa bahay ninyo?’ Ay! Talaga naman! Kung ako siguro ang nanay ng dalawa, maaga akong mamamatay sa mga pinag-iisip ng mga ito! Puro kalokohan! Whew! Buti nalang at hindi ako ang naging nanay nila! Hindi kakayanin ng powers ko! “What the hell are you doing here? Both of you?” Hehe. Mukhang mainit na naman ulo ni Ahia, ah. Hindi pa rin pala nagbabago si Ahia. Ayaw pa rin niya ng makukulit. “Jiaolian naman. Don’t be like that.” Nakangusong sabi ni Dennis. Ang cute-cute talaga ng dalawang makukulit na ‘to! “Um. Um.” Tatango-tangong sang-ayon ni Eiji kay Dennis. “Teka. Ano nga pala pinag-uusapan niyo kanina?” Tingnan niyo ang makukulit na yan. May-pa-agree-agree pa silang nalalaman kanina, di naman pala alam kung ano ang pinag-uusapan talaga. Hayyy… Kailan kaya mag-seseryoso ang mga ugok na ‘to. “The two of you agreed but you didn’t really know what we were talking about ealier? How troublesome.” Napahawak pa si Ahia sa noo niya. Tumawa lang sina K1 at K2. Parang walang pakialam sa nangyayari. “Seriously, what happened here, guys?” Seryoso talaga ang mukha ni Eiji. Hindi bagay. Ahehe. “Yeah. What gotten into you, guys? You seemed… ah… shocked or something?” Curiosity was all over Dennis’s face. “Captain… He’s becoming so weird lately.” “And it all started when Harrow became his girlfriend!” Napatingin ako kina Muggy at Mitts. Napaatras naman sila. “Hala… Ikaw pala ang salarin, Harrow.” May naninisi bang napakaganda ng ngiti? Sina K1 at K2 (remember the code names?), mukhang masayang-masaya pa sa nalaman nila. Todo-ngiti ang dalawa. Halatang tuwang-tuwa sa mga happenings. “Oo nga, Harrow… What have you done? What did you do to our best friend?” Paninisi naman ni Eiji at inakbayan si Dennis. “Bad ka pala. Harrow.” Pakikisali ng mga ka-teammates ni Ruke. Pati ba naman sila?! “Akala pa naman namin, mabait ka.” Ayon na nga ang nangyari. Pinagsisisi nila ako dun. Pinagkakaisahan. Pinagtritripan! Ano ba namang buhay ‘to? Bakit ba ako ang may kasalanan sa kaweidohan ni Ruke? Matagal na namang may topak ang isang yun, eh. At ang hindi ko talaga maintindihan, masyadong big deal sa kanila ang mga nangyayari. “That’s enough, guys.” Awat ni Ahia. Hindi ko alam kung anong reason. Naiingayan ba siya o naaawa na siya sakin. Either of the two, thankful pa rin ako sa kanya. “Lagot ka, Harrow… Pagbabayaran mo ang lahat…” Aba! May umepal pa talaga! Ang kapal ng mukha mo, tsong! Sabi nang tumi———– teka nga… Huwag niyong sabihing si… “Ruke?!” “Yes. Your one and only.” Then, ngumisi siya.

Chapter XV “Whitwhew!” Hanep! Nag-usap-usap kaya ang mga ito sa pagsipol? Sabay-sabay kasi eh. “Jerk…” Pabulong na sabi ko kaya lang napalakas ata. “Ouch. That kinda hurt, you know.” Sarcastic na sabi ni Ruke. Eiji chuckled. “Madaya ka, Ruke. Sabi ko ako ang manliligaw kay Harrow tapos malalaman ko nalang, girlfriend mo na pala siya. Why the heck did that happen?! Ang daya mo!” Sinimangutan lang ni Ruke si Eiji tapos umupo na sa bench. Ako naman ang nilapitan niya. “Harrow…” Okay. Drama na ‘to. Di ko alam kung maniniwala ako or what. “Pinaasa mo lang ako!” Tumalikod siya sakin. “Seryoso ba yan?” Pabulong na tanong ko kay Dennis na nakatingin din kay Eiji. He just shrugged. Lumingon naman si Eiji na… Umiiyak! Hala… Ano na bang gagawin ko? Lalapit na sana ako ng unahan ako ni Ruke. “Will you stop that Eiji? You’re pissing me off! Akin na nga yan!” Nag-agawan ang dalawa. Ewan ko kung ano ba yon. “No! Akin naman yan eh!” Sigaw ni Eiji kay Ruke. At nag-umpisa na giyera sa pagitan ng dalawa. “Panira ka talaga kahit kelan, Ruke!” Inis na sabi ni Eiji nang sa wakas ay makuha na ni Ruke ang… Okay fine. Talking about seriousness. EyeMo. Initsa ito ni Ruke sakin. “Masyado kang uto-uto.” Inismian pa niya ako bago humarap ulit kay Eiji para magpatuloy sa pakikipag-away. “Ang yabang talaga!” Inis na sabi ko. Tumawa si Dennis. “Naniwala ka sa drama ni Eiji?” Pan-iinis niya. Inismiran ko si Dennis. Natahimik si naman siya. Away ng away pa rin ang dalawa dun. Napatingin lang ulit ako sa kanila ng marinig ko ang pangalan ko. “Kung ako sayo, wag mo ng ituloy ang balak mong panliligaw kay Harrow.” “And why is that?” “Wala ka namang pag-asa sa kanya eh!” Napataas ang kilay ko sa sinabi ni Ruke. “Pano mo naman nasabi yun?” Parang napikon naman si Eiji. “Ako kasi ang mahal niya.” Mayabang na sabi ni Ruke. “Hoy! Ano ba ang pinagsasabi mo diyan!” Pakikisali ko sa kasamaang-palad, di ako pinansin man lang. “I never thought you could be a liar. Ni hindi mo nga siya totoong girlfriend, eh!” Pailing-iling na sabi ni Eiji. Sumimangot si Ruke. “I’m not a liar.” “Eh bakit mo sinasabing ikaw ang mahal ni Harrow? Prove it.” “Sabi niya sakin, eh!” Sigaw na ni Ruke.

[align=center][b]Chapter XV[/b][/align] “Whitwhew!” Hanep! Nag-usap-usap kaya ang mga ito sa pagsipol? Sabay-sabay kasi eh. “Jerk…” Pabulong na sabi ko kaya lang napalakas ata. “Ouch. That kinda hurt, you know.” Sarcastic na sabi ni Ruke. Eiji chuckled. “Madaya ka, Ruke. Sabi ko ako ang manliligaw kay Harrow tapos malalaman ko nalang, girlfriend mo na pala siya. Why the heck did that happen?! Ang daya mo!” Sinimangutan lang ni Ruke si Eiji tapos umupo na sa bench. Ako naman ang nilapitan niya. “Harrow…” Okay. Drama na ‘to. Di ko alam kung maniniwala ako or what. “Pinaasa mo lang ako!” Tumalikod siya sakin. “Seryoso ba yan?” Pabulong na tanong ko kay Dennis na nakatingin din kay Eiji. He just shrugged. Lumingon naman si Eiji na… Umiiyak! Hala… Ano na bang gagawin ko? Lalapit na sana ako ng unahan ako ni Ruke. “Will you stop that Eiji? You’re pissing me off! Akin na nga yan!” Nag-agawan ang dalawa. Ewan ko kung ano ba yon. “No! Akin naman yan eh!” Sigaw ni Eiji kay Ruke. At nag-umpisa na giyera sa pagitan ng dalawa. “Panira ka talaga kahit kelan, Ruke!” Inis na sabi ni Eiji nang sa wakas ay makuha na ni Ruke ang… Okay fine. Talking about seriousness. EyeMo. Initsa ito ni Ruke sakin. “Masyado kang uto-uto.” Inismian pa niya ako bago humarap ulit kay Eiji para magpatuloy sa pakikipag-away. “Ang yabang talaga!” Inis na sabi ko. Tumawa si Dennis. “Naniwala ka sa drama ni Eiji?” Pan-iinis niya. Inismiran ko si Dennis. Natahimik si naman siya. Away ng away pa rin ang dalawa dun. Napatingin lang ulit ako sa kanila ng marinig ko ang pangalan ko. “Kung ako sayo, wag mo ng ituloy ang balak mong panliligaw kay Harrow.” “And why is that?” “Wala ka namang pag-asa sa kanya eh!” Napataas ang kilay ko sa sinabi ni Ruke. “Pano mo naman nasabi yun?” Parang napikon naman si Eiji. “Ako kasi ang mahal niya.” Mayabang na sabi ni Ruke. “Hoy! Ano ba ang pinagsasabi mo diyan!” Pakikisali ko sa kasamaang-palad, di ako pinansin man lang. “I never thought you could be a liar. Ni hindi mo nga siya totoong girlfriend, eh!” Pailing-iling na sabi ni Eiji. Sumimangot si Ruke. “I’m not a liar.” “Eh bakit mo sinasabing ikaw ang mahal ni Harrow? Prove it.” “Sabi niya sakin, eh!” Sigaw na ni Ruke.

[align=center][b]CHAPTER XVIII[/b][/align] Napuno ng tawanan ang buong gym. Wow! Ang saya-saya nila, ah! Inggit ako, bwisit! Ano naman kaya ang nakakatuwa sa kapilosopohan ni Ruke? Ang mga lalaki nga naman talaga, oo. Nagsilapitan silang lahat kay Ruke. Ako naman, parang timang na nakatingin lang sa kanila habang pinupuro ang unggoy. “Captain, idol na kita simula ngayon! Hanep! Ang galing ng tactics mo!” Ano naman kaya ang tactics na pinagsasabi ng Saggy na ‘to? May pa-tactics-tactics pa siyang nalalaman. “Nice one Captain!” “I gotta hand it to you, man. That was… amazing!” Amazing?! Dennis, you are out of your damn mind! “Cool! Dude, napaamin mo din si Harrow! Pakipot pa kanina.” Hawak-hawak na ni Eiji ang tiyan niya. Sumasakit na ata dahil sa walang tigil niyang katatawa. Nilapitan ko nga at binatukan. “Aray naman, Harrow!” Reklamo agad nito. “Kulang pa nga yun eh. Ito pa isa, oh.” Akmang babatukan ko ulit si Eiji ng bigla ba namang tumambling! “Tama na, please??” Itinaas pa nito ang dalawang kamay para panharang laban sakin. “Ang sakit-sakit na kaya nun.” Pagagalitan ko pa sana siya pero naunahan ako ni Ruke sa pagsasalita. “By the way, Eiji, I thought you’re gonna court Harrow here? But it seems to me that you’re so happy that Harrow and I are together.” Oo nga noh? Ang labo din talaga ni K1. Sabi niya——-… “Teka nga! Anong toge-together ang pinagsasabi mo diyan?!” Deadma ba naman ang loko! Kumusta naman yun?! “No way! Kita mo namang lagi nalang akong binabatukan niyan. Sayung-sayo na siya, Ruke. Mas malala pa siya kay $#@%&*.” Ha? Ano daw? Mas malala pa ako kanino? Di ko kasi narinig ang pangalan ng kung sinomang sinasabi niya eh. Or better yet, hindi maintindihan ang pangalan na sinasabi niya. Kasi naman, parang ibinubulong lang ni Eiji sa hangin. Parang wala siyang balak ipaalam samin ang taong tinutukoy niya. Whoever she/he is, I really admire her/him. I have a feeling that that person can manipulate Eiji’s behavior. Lucky one, huh? “So Jiaolian, all of us gave our messages to Ruke. What’s yours?” Binalingan naming lahat si Ahia. “Oh that… What can I say, Ruke, aside from welcome to the family?” “Ohhhh…” Sabay-sabay pang sabi ng mga ungas. Isinusumpa ko! Simula sa araw na ito, isa nalang ang kapatid ko, tatandaan niyo yan. At hinding-hindi si Ahia yun! “Dennis! Eiji!” Sigaw ng kung sino man na kapapasok pa lang. “uh-oh… We’re in trouble…” “Oh shit…” Namumutla na talaga ang dalawa. Pero mas lalo silang namutla nang lapitan sila ni Dylan na napakasama ng tingin, mainit ang ulo, super simangot at nanlilisik pa ang mga mata. Sina Dennis at Eiji naman ay paatras ng paatras. Makikita sa mga mukha nila ang pagkataranta. Kahit ako, natataranta na rin. “Hey, Dylan, why don’t you cool up a bit?” Inakbayan ito ni Ruke. Kumalma naman si Dylan. “Hooooo…” Nakahinga ng maluwag ang dalawa. Thanks to Ruke. Kahit pala nakakainis ang ugali niya minsan, he could get rid of the tension anytime he wants like what’s happening now. “Both of you, what did I tell you earlier?” Kahit kalmado na si Dylan sa lagay na yan, I can sense na bad trip pa rin siya. “W-well… Dy-Dylan… Ka–…” Huminga muna ng malalim si Dennis. “What?!” Naiinis na na tanong ni Dylan sa kakambal. “A-ano kasi… Si Eiji ang may kasalanan!” Sabay turo kay Eiji. Nagreact naman agad si Eiji. “Anong ako?! Bakit ako?!” Galit na sabi ni Eiji kay Dennis. “Ikaw naman talaga ah! Ikaw naman ang nagyaya saking pumunta dito eh!” Galit na rin si Dennis. “Bakit ka sumama?!” Patay… Magkakagulo pa ata dito sa gym. “Knock it off…” Napupunong sabi ni Dylan pero hindi ata narinig dalawa na patuloy pa rin sa pag-aaway. “I said… Knock it off!” Nakasigaw nang ulit ni Dylan. Nasindak naman ang dalawa at agad ding tumigil. Lumapit si Dylan kay Ahia. “Sorry for the trouble, Jiaolian.” Tumawa naman si Ahia at hinawakan sa balikat si Dylan. “Its okay, Dylan. No harm done. Sanayan lang siguro yan.” Napangiti si Dylan sa sinabi ni Ahia. Gosh! Ang gwapo-gwapo pala niya kapag ngumingiti kaysa nakasimangot. Ang cute-cute niya, grabe! “Thank you for always understanding, Jiaolian. We’re going now.” Tapos tumingin naman siya sakin. “Harrow, pasensiya na sa pangungulit ng dalawang yan sayo, ha?” Sabay turo kina Dennis at Eiji. Nag-smile na naman siya but this time, sakin na. Syeet… Ang gwapo talaga! Ginantihan ko rin siya ng pinaka-cute kong ngiti na sinasabi nila. “Okay lang. Mababait naman sila eh.” Napataas ang isang kilay ni Dylan. “Why can’t I let myself believe you?” Nagtawanan kaming dalawa. Alam kong nagbibiro lang si Dylan. Mababait naman talaga sina K1 at K2, makukulit nga lang. “Goodbye guys. We’ve wasted so much time because of these two. We can’t stay that long. Ruke, alis na kami.” Tinanguan lang siya ni Ruke. Ano na naman kaya ang problema ng isang ‘to? Kanina lang ang nakikipagkulitan siya, ngayon sumungit na naman. May sayad talaga. “I do believe the two of you want to say something.” Sabi ni Dylan sa dalawa na parang may inuutos. “We’re so sorry. We’re leaving now.” With matching bow pa. Ang cute-cute nga nila habang sinasabi yun. Para silang mga bata. Mukhang araw-araw nilang sinasabi yun. Sabay na sabay kasi eh. Mula pagtingin samin hanggang sa pagtalikod. Lumakad na silang tatlo. Nauuna si Dylan, ang dalawa naman ay nasa likod na nagsisisihan na naman. “Ikaw kasi, eh…” Paninisi na naman ni Dennis. “Me? It’s not my fault that you have a terror brother.” Naiinis na bulong ni Eiji na narinig naman naming lahat. Nilingon sila ni Dylan na nanlilisik na naman ang mga mata. “You were saying, Eiji?” Napangiwi si Eiji. “No-nothing, Dylan… Don’t mind us.” “You better shut that mouth of yours up or you have another thing coming.” Napatango lang si Eiji at hindi na nga nakipag-usap kay Dennis. Tahimik lang sila hanggang sa makalabas na sila ng gym. “I really admire that friend of yours, Ruke. That kid… He is one of those people who can manipulate those two.” Tahimik lang si Ruke. Tinopak na naman talaga. “Anyway, we have a practice tomorrow, 6:00 am sharp. You can go home now.” “Thanks for the day!” Yan ang lagi naming sinasabi kapag uwian na. Isa-isa ng umalis ang mga players pagkatapos kunin ang kanilang mga gamit.