yey!i'm first agen!! nice start siz! i love it! good luck!!

wow. nice character nung girl. boyish. parang ako. daw. sabi nila eh.

New Story ulet!.. gnda ng intro.. hihih.. nikikilig agad ako.. keep up the good ate!

[align=center][quote]@ yhanikz: tnx. may 5 days kming wlng psok kya sna ma-upd8 q 2 evryday @ hazel013: nice. jan k p rn 4 me. hw sweet. haha. tambay lng s thread n 2. @ maree12: tlga. well, sna mka-rel8 ka. msya kya pg nkkrel8 s character ng bnbsa m. @ gossipgirl03: ntouch nman aq, bnbsa m rn 2ng thread q d2 s non-eng. wee, tnx @ rocel: hala, mejo npressure aq dun ah. sna lalo p ktang mpkilig. hehe @ blooder 2: tnx. unlyk ung ibng nagcocomment n kakilala q na, sau ndi p aq fmiliar. but i appreci8 ur respond. i hope u kip on reading. e2 n ung chapter 1. e1 q kng mejo boring xa. sna ndi. mejo mnadali q xa xe pgod n aq. jaz got home from dlsu-m, college of st. benilde and manila doctors. mejo ngarag p nga aq eh haha, eniwei, sna ma-appreci8 nu 2nd nkyanan q.[/quote] [/align] [u][i][b]CHAPTER 1[/b][/i][/u] “We need to prepare everything the team needs for the upcoming game next month.” Dervin explained. “Can we run down the things we need to prepare?” Ganito talaga siya. Seryoso kapag may tungkol sa team. Honestly speaking natatakot ako sa kanya minsan. Impulsive kasi siya tsaka moody. Mahirap tantiyahin ‘yung ugali pero medyo sanay na rin ako kahit papaano. After all, medyo matagal na nga rin kaming magkasama. “Kailangan natin magpasukat ng jersey probably next week. Start na rin siguro ng special training. Tapos magpa-medical a week before the game. By that time, ready na rin ‘yung jersey for sure.” “Is that all Steph?” “Yup, I think ‘yun na lahat. Anyway, nakausap mo na ba ‘yung school na makakalaban natin for the friendly match?” “Kindly ask one of your members, Lisa, about that. I assigned her na kausapin ‘yung captain ng other school ngayon.” “Okay. If that will be all, I’ll go ahead. Hinihintay ako ni Meg eh. I’ll see you this afternoon..” “Okay, bye.” “Bye.” Ganyan kami mag-usap. Siguro sa pananaw ng iba parang professional lang lagi. Well, most of the time oo. Pero may times din naman na nakikiride si Dervin sa kalokohan. Minsan nga lang. That afternoon, may practice both team girls and boys basketball team. Nagtetrain na both teams. As usual, wala pa si Dervin. Sanay na rin kami, madalas naman siyang late ‘pag maraming kailangan iprepare for basketball competitions. “Guys, have you seen Lisa?” “Hindi siya pumasok ngayon,” Tristan said. Si Tristan ang bestfriend ni Dervin. Siya ang “second-in-command.” Unlike Dervin, si Tristan maloko. He’s also very sweet, open and caring. Close kami nito eh. Eto pa, secretly gusto niya si Meg pero hindi niya maamin. Hindi niya alam gusto rin siya ni Meg, hindi lang rin niya maamin. Haha “Hala. Eh sinong kumausap sa team captain ng makakalaban natin sa friendly match?” “Wala yata. Gusto mo ako na lang?” “Hindi. Dito ka na lang. I’ll be the one to talk with them.” “Delikado kaya. Babae ka pa naman tapos mag-isa ka lang. Hahatid kita.” “Tristan, it’s just 5:30 in the afternoon. Besides ikaw lang ang may kayang magtake charge kapag wala ako at si Dervin.” “Steph, ‘pag pinaalis kita, mag-aalala si Dervin kasi—“ “Relax. Kaya ko ‘to. I’ll text you kung may problema, ok? Got to go. Baka hindi ko sila maabutan eh. Ja!” I went to my locker and changed my clothes. Kinuha ko rin ‘yung copy ng address ng school. Hala, hindi ko pa napupuntahan ‘tong school na ‘to. ‘Wag sana ako maligaw. Naku naman Lisa, ngayon ka pa nawala! Haixt. Wala nang magagawa, I’ll go on my own. Bahala na. ‘Yun nga ‘yung ginawa ko. Pumara ako ng jeep. Super tingin ako sa bintana habang nasa jeep. Mamaya malagpasan ko pa ‘yung school. “Wah. Mama, para na po pala.” Medyo lagpas pa pagtigil ng jeep. Di bale, kaya pang lakarin ‘yung school. Aja! “Aray! Wah!” Malas! Napigtal ‘yung sandals ko! Pano na? Kasi naman! Kung kailan hindi ako nag-rubber shoes tsaka pa ako natapilok. Plus, pigtal pa ‘yung strap ng sandals ko. Hindi pwede, go pa rin. Kaya pa ‘yan. Naglakad pa rin ako kahit na iika-ika. Ouch. Ang sakit ng paa ko. May mga nakatingin na sa’kin na mga students. Nakakahiya pero… Hmph, paki ba nila? Eh sa iika-ika na nga ako maglakad eh. Ikaw ba naman matapilok, sira pa footwear mo. I stopped and sighed. Ang sakit na ng paa ko. Hindi ko na magalaw. Nakakahiya pumasok sa school nila ng ganito ako. “Wala man lang bang tutulong?” I whispered with a sigh. I’m sure walang nakarinig nun pero biglang may lalaking tumabi sakin. [i]“Miss, halika. Punta tayo sa clinic namin.”[/i]

Last edited by eclipse_twins (2008-09-27 08:34:19)

wow another interesting story huh... nice one sis:D

gnda ng story mh ate.. nxt chap na po

Nice story talaga!! Sino kaya yung guy?? Nakakaintriga!

[quote][align=center]@ rocel: gnun... hehe... bti nman. i'll upd8 l8r, pra mlaman nu na kng cnu un @ angel in tears: tnx. itx gud 2 b bak nd make s2ries. namis q kau eh @ aljelyn13: tenk u @ girlnextdoor: slmat. ai, tnx 4 reading ung other s2ry q. 2 bad i nid 2 ask d mods 2 close it @ dess29: tnx. welcome s ftalk non-english lit. sec. dming magagaling n authors d2 noh? @ gossipgirl03: ahehe... w8 lng tlga. uupd8 q n pra mkilala nu xa @ jannahmataray: wow tnx. continue reading [/align][/quote]

[quote][align=center]@ Pekingkira: tnx. hirs d update.[/align][/quote] [u][i][b]CHAPTER 2[/b][/i][/u] “Hindi ako makalakad eh.” “Bubuhatin na lang kita, ok lang ba?” Before I could respond binuhat na niya ako. Pumasok kami sa school na kailangan kong puntahan. Napansin kong nakatingin lahat ng girls samin pagpasok. This guy carrying me must be somebody popular. “Nahihilo ako.” “Saglit lang ah. Malapit na tayo.” The guy said. Whoa. Akala ko nasa isip ko lang ‘yung nahihilo ako. Nasabi ko pala ‘yun. Nakakahiya naman dito sa nagbubuhat sakin. “Sorry. Mabigat yata—“ “Hindi. Mas magaan ka nga kaysa sa inaakala ko. ‘Yan, andito na tayo.” Binaba niya muna ako para mabuksan ‘yung door ng clinic. Inupo niya ako sa gilid ng unang bed. “Wala ‘yung school nurse ngayon. Huhubarin ko na ‘yung sandals mo para ako na lang mag-check ng paa mo.” Hindi na ako nakapagsalita. Nakakapagtaka lang, parang sobrang experienced siya maglagay ng benda sa paa. Nahihilo pa rin ako pero napatitig na lang ako sa kanya at sa paa ko. Blurred ‘yung paningin ko pero I can see na naka-salamin siya. His hair, medyo may pagka-dark brown. His skin may have been originally fair but was naturally been tanned by playing under the sun. Too bad hindi ko masyadong makita ‘yung mukha niya. Napansin niya yatang nakatingin ako. “Masakit ba? Sandali na lang. Mukhang wala namang nabaling buto. BTW, my name is Lawrence; and you are?” “Stephanie.” “Bakit naman nasa labas ka ng school namin kanina?” “Kakausapin ko sana ‘yung captain ng basketball team niyo tungkol sa upcoming game nila sa team namin.” “Ah ganun ba. Buti pala ako ‘yung nakakita sa’yo kasi—“ LAWRENCE’S POV “Sorry. Mabigat yata—“ “Hindi. Mas magaan ka nga kaysa sa inaakala ko. Andito na tayo.” Nung nakita ko siya kanina sa labas ng school, nagulat ako. Hirap siya maglakad pero pinipilit pa rin niya. Hanggang sa hindi na niya siguro kaya kaya tumigil siya. Alam kong may mali kaya nilapitan ko siya. There, I saw her twisted ankle. Eto naman ako nagpaka-concerned citizen. Hindi ko rin alam bakit ko siya nilapitan at tinulungan. Basta alam ko magaan ‘yung loob ko sa kanya. Ngayon nandito ako, buhat siya papuntang clinic. Binaba ko muna siya tapos binuksan ‘yung pinto. Wala nga palang nurse ngayon. “Wala ‘yung school nurse ngayon. Huhubarin ko na ‘yung sandals mo para ako na lang mag-check ng paa mo.” Hindi ko na hinintay ‘yung respond niya, ginawa ko na lang. Medyo natataranta ako ngayon. Ewan ko kung bakit. Sanay naman ako sa injuries. Pagtingin ko sa girl, nakatingin siya sakin. Napansin niya kayang nanginginig ako? “Masakit ba? Sandali na lang. Mukhang wala namang nabaling buto. BTW, my name is Lawrence; and you are?” “Stephanie.” Stephanie. Nice name. “Bakit naman nasa labas ka ng school namin kanina?” “Kakausapin ko sana ‘yung captain ng basketball team niyo tungkol sa upcoming game nila sa team namin.” “Ah ganun ba. Buti pala ako ‘yung nakakita sa’yo kasi—“ Natigilan ako nung bigla siyang bumagsak sa pagkakaupo at napahiga sa kama. Nahihilo na nga yata talaga siya, nakatulog ba naman. Anong gagawin ko sa kanya? I searched her purse at nakita ko ‘yung notebook niya. [i]Stephanie Servajena Girls Basketball Team Friendly match two months from now Meeting with opponent’s captain. Confirm: --availability of competition’s date --time --line-up of players Stephanie… you’re one strong girl.[/i] ** STEPHANIE’S POV I woke up by 10PM and went down from my room para kausapin si Mama. “Good evening anak” “Ma? Pa’no ako nakauwi?” “Oh. Some guy named Lawrence went here before 7:00PM. Sabi niya na-injure daw ‘yung paa mo and you fell asleep kaya when he saw your ID, nalaman niya ‘yung address natin and drove you home.” “Oh ganun ba. Did he say anything else?” “Wala naman. He’s a nice guy. I noticed he wore a different uniform, how’d you meet him?” “Taga-do’n po siya sa school na pinuntahan ko. I’ll tell you the rest of the story later, okay? Gutom na po ako eh.” “Okay sige anak. And before I forget, try to call Dervin. He called five times already. Hindi mo daw kasi sinasagot ‘yung phone mo. Nag-aalala na yata ‘yun.” [i]5 times? Si Dervin? Sobra naman yata ‘yun?[/i]

Last edited by eclipse_twins (2008-09-28 08:32:01)

[quote=eclipse_twins]@ girlnextdoor: slmat. ai, tnx 4 reading ung other s2ry q. 2 bad i nid 2 ask d mods 2 close it[/quote] np.. saiang nga po ee.. too bad its so nice p nmn po..hehehe @t: whoa.. nxt chap na sis..