A/N: ang dami na palang reply dito. lol. almost one month narin akong di bumibisita dito ah. lol. thanks guys. i decided to post a chapter, wala kasi akong ginagawa. [hr] [b]con. of KAI's POV[/b] [i]"Sira na.."[/i] Napatigil ako at napatingin kay Alexa. "Lex.." "Ano pa bang gusto mo?" sabi niya sakin ng makaupo ako sa harapan niya. "Sira na ang pagiging magkaibigan namin ni Dice. Ano pa ba?" tanong niya sakin sa marahang pananalita. "I did not mean to hurt any of you-" "Hindi mo sinadya? Then anong tawag mo dun? Kung sana nagpakatotoo ka lang, sana walang nasasaktan ngayon. Kung sana nung una palang, sinabi mo nang siya ang mahal mo, sana.. sana hindi ko siya nakikitang nasasaktan ngayon. Sana.. sana yun nalang." Dahan-dahan namang tumulo ang mga luha niya sa mata. "I'm really sorry." Yun nalang ang nasabi ko. "I've tried my best na walang masaktan sa inyo, but it's just killing me. And this is all I could say. I'm really sorry." Tiningnan niya ako sa mata at kitang-kita ko ang galit at sakit. "I just..I'm sorry." sabi niya at tumayo. Bigla naman akong napatayo pero mabilis siyang nakalabas sa establishment. Kaya naiwan akong nakatayo dun mag-isa at pinagtitinginan ng mga tao. Huminga ako ng malalim at umuwi narin. [align=center]______________________________________________________________[/align] [b]DIANE's POV[/b] When we parted ways, isa lang yung nasa isip ko. Magiging maayos ang lahat. One week na kaming di nag-uusap ni Kai sa school o kahit saan. Pakiramdam ko, tulad lang kami ng dati - walang pakialamanan sa isa at isa. The only difference now is that even though we act like this, I know in the back of my mind, we both feel the same way with each other. "Earth to Diane?" tanong ng katabi kong babae sa klase. "Hm?" "The teacher is asking you a question." Bulong niya sakin. Bigla naman akong napaharap kay Ms. Aguasa. "Yes, Miss?" She looked at me sternly. "Diane, is there something wrong?" she asked. "W-wala naman po." "You weren't listening. It's like your body is here, but your mind is drifting away to Pluto." she said. "I'm sorry. Masyado lang po kasi akong stressed these days. Lapit na po kasi yung interschool games sa soccer." "Okay." she said. "Sit down then." Umupo naman ako at ngumiti sa kanya. Nakakahiya naman yun. Pagkatapos nun, dumiretso na ako sa locker ko para ibalik yung mga librong dala ko at para makauwi na kaagad. "Can we talk?" Muntik na akong mapatalon ng makita ko si Alexa sa gilid ko leaning on the closed lockers. "Lex-" "Just give me.. 5 minutes." She said and smiled softly. "Ung." I nodded and followed her down to the amphitheatre. Nang makaupo kami, ni isa samin walang nagsalita. Tumingala ako sa langit habang nakikinig sa pagtibok ng puso ko. Siguro dahil nadin sa nerbyos o takot sa pwede naming mapag-usapan. "Alex-" "Dice-" she chuckled. "Mauuna na ako." she said. "Dice.. alam kong when 'you know' came between us.. things got rough and well.. we have said enough hurtful words with each other. " "Alexa.." I slowly smiled. "I still hope na we can fix this." She held my right hand and squeezed it softly. "Siguro.. hindi na tayo magiging katulad noon, pero we will still be friends right? Pareho lang tayong nasaktan and.. i just have to accept na ikaw ang pinili niya. So.. are we still cool?" And before I could answer, tumulo na ang mga luha sa mata ko and I hugged her. "Of course. Ikaw parin ang bestfriend ko." I said. "Yeah.. [i] ..humanda sila kapag may narinig pa ako tungkol sa iyo." she smiled.[/i]