A/N: ang dami na palang reply dito. lol. almost one month narin akong di bumibisita dito ah. lol. thanks guys. i decided to post a chapter, wala kasi akong ginagawa. [hr] [b]con. of KAI's POV[/b] [i]"Sira na.."[/i] Napatigil ako at napatingin kay Alexa. "Lex.." "Ano pa bang gusto mo?" sabi niya sakin ng makaupo ako sa harapan niya. "Sira na ang pagiging magkaibigan namin ni Dice. Ano pa ba?" tanong niya sakin sa marahang pananalita. "I did not mean to hurt any of you-" "Hindi mo sinadya? Then anong tawag mo dun? Kung sana nagpakatotoo ka lang, sana walang nasasaktan ngayon. Kung sana nung una palang, sinabi mo nang siya ang mahal mo, sana.. sana hindi ko siya nakikitang nasasaktan ngayon. Sana.. sana yun nalang." Dahan-dahan namang tumulo ang mga luha niya sa mata. "I'm really sorry." Yun nalang ang nasabi ko. "I've tried my best na walang masaktan sa inyo, but it's just killing me. And this is all I could say. I'm really sorry." Tiningnan niya ako sa mata at kitang-kita ko ang galit at sakit. "I just..I'm sorry." sabi niya at tumayo. Bigla naman akong napatayo pero mabilis siyang nakalabas sa establishment. Kaya naiwan akong nakatayo dun mag-isa at pinagtitinginan ng mga tao. Huminga ako ng malalim at umuwi narin. [align=center]______________________________________________________________[/align] [b]DIANE's POV[/b] When we parted ways, isa lang yung nasa isip ko. Magiging maayos ang lahat. One week na kaming di nag-uusap ni Kai sa school o kahit saan. Pakiramdam ko, tulad lang kami ng dati - walang pakialamanan sa isa at isa. The only difference now is that even though we act like this, I know in the back of my mind, we both feel the same way with each other. "Earth to Diane?" tanong ng katabi kong babae sa klase. "Hm?" "The teacher is asking you a question." Bulong niya sakin. Bigla naman akong napaharap kay Ms. Aguasa. "Yes, Miss?" She looked at me sternly. "Diane, is there something wrong?" she asked. "W-wala naman po." "You weren't listening. It's like your body is here, but your mind is drifting away to Pluto." she said. "I'm sorry. Masyado lang po kasi akong stressed these days. Lapit na po kasi yung interschool games sa soccer." "Okay." she said. "Sit down then." Umupo naman ako at ngumiti sa kanya. Nakakahiya naman yun. Pagkatapos nun, dumiretso na ako sa locker ko para ibalik yung mga librong dala ko at para makauwi na kaagad. "Can we talk?" Muntik na akong mapatalon ng makita ko si Alexa sa gilid ko leaning on the closed lockers. "Lex-" "Just give me.. 5 minutes." She said and smiled softly. "Ung." I nodded and followed her down to the amphitheatre. Nang makaupo kami, ni isa samin walang nagsalita. Tumingala ako sa langit habang nakikinig sa pagtibok ng puso ko. Siguro dahil nadin sa nerbyos o takot sa pwede naming mapag-usapan. "Alex-" "Dice-" she chuckled. "Mauuna na ako." she said. "Dice.. alam kong when 'you know' came between us.. things got rough and well.. we have said enough hurtful words with each other. " "Alexa.." I slowly smiled. "I still hope na we can fix this." She held my right hand and squeezed it softly. "Siguro.. hindi na tayo magiging katulad noon, pero we will still be friends right? Pareho lang tayong nasaktan and.. i just have to accept na ikaw ang pinili niya. So.. are we still cool?" And before I could answer, tumulo na ang mga luha sa mata ko and I hugged her. "Of course. Ikaw parin ang bestfriend ko." I said. "Yeah.. [i] ..humanda sila kapag may narinig pa ako tungkol sa iyo." she smiled.[/i]

nice kimmeee.. more...

Finally, updated. . I'm waiting for this moment. . .binabasa ko na rin yung ibang story niya. . .ganda talaga. . .

ngekxz.. nwala nnman c dice? anyway.. TQ for updating.. so cool..

nice story

wooah that's quite too longggggggggg.. hehe good story thou

[b]> grabe, ngayon ko lang to nakita dito. ganda ng story, sis.. kahit na medyo napagod akong basahin siya, kaabang-abang naman eh.. ganda, sobra.. aabangan ko talaga to.. [/b]

Omo, there are still some people who read this? Haha. I feel so well-loved. And because you still posted here even though I haven't been posting some chapters, here goes an update after some hibernation. ------------------------------------------------------------------------------------------- Pagkatapos naming mag-usap ni Alexa, naging okay narin ang lahat. She told me too na okay na sila ni Kai. They're cool kasi nakapag-usap narin sila. What matters most daw is our friendship. Hindi mo lang alam kung ganu ako kasaya ngayon. Parang eto na yung mga sagot sa aking mga dasal noon. Kaya pala hindi kinuha ng Diyos ang nararamdaman ko para sa kanya, kasi meron pa palang nakalaan para samin. Ahihihi. Super duper happy ako. [b]FEBRUARY ----- Month of [i]Lalalala...love. [/i] [/b] Syempre, eto yung pinakahihintay kong buwan sa lahat simula nang naging kami ni Kai --- officially. Eh kung kayo nga na matagal nang may boyfriends super excited sa buwang ito, ako pa kaya na first time kong magkaroon? Hihi. Gets niyo? I mean, inocente ako sa mga ganito kaya naeexcite ako kung anong gagawin ni Kai for me.. for us. Yung parang ganun? ^______^ "Hmm, anong gagawin mo sa 14?" Uyyy, tinatanong ako. "Wala naman. Siguro nasa bahay lang." Pwera nalang kung yayayain mo ko. "Ahhh. Ganun ba." "Yeeah." Silence. Silence. Silence. "Dice, una na muna ako ha? May quiz pa sa Calculus eeh." He said at tumayo from his seat. Napaangat naman ako ng mukha at napangiti sa kanya. "Sige. Ingat sa pag-akyat." Sabi ko. Then he gazed at me for what seems like 10 seconds then he smiled again. Yung parang smile na may tinatagong whatever. Hay nako, yang mga ngiti niyang nakakatunaw ng puso. "Sige, ngiti-ngiti ka lang diyan." sabi ko at nagpout. "Eto naman, tinitignan lang nga." "Hahaha. Alis na nga, baka mabagsak ka pa mamaya sa quiz mo." "Haha. Tama. Baka ikaw pa ang masagot ko." Tumawa nalang ako. Then he started walking away from me. Cheesy pero nakakakilig. XD Hayaan niyo na muna ako. Bigla namang may bumulagang daga sa gilid ko. Si Beulah pala. "Diiiiiicccccceeeee!! Anong plano niyo ni fafa Kai sa 14?" "Huh? Wala naman." "Anong wala?!" bulalas naman ni Hanie. "Eh kung walain kita diyan?!" "Eh wala naman talaga. He just asked me kung anong gagawin ko sa 14." "Eh ano sabi mo?" tanong ni Alexa. "Wala naman. Sabi ko, sa bahay lang ako." "May dinugtong ka naman sa sagot mo diba?" She asked again smiling. "Well.. yeeeee..no." "Wala?! Wala kang dinugtong like, 'hmm, pwera nalang kung lalabas tayo' or anything like, 'pero para sa iyo, lalabas ako'. Walang ganung effect?" tanong ni Beulah ulit. "Wwuuuuala." I smiled. "Oh my goodness! Anong meron sa inyo?!" "Uy girls, baka naman surprise iyan? You know. Yung katulad kay Brian noon na sinorpresa ako ng flowers and a dinner for two sa Enrico's. Remember?" She looked dreamy na when she asked us. Bigla naman siyang hinampas ni Alexa sa kamay. "Ano ka ba, Hanie? He surprised you because you asked him to. DUH." Sabi ni Alexa and we all laughed. Nagpout lang si Hanie. "You bursted my bubble. Youuuu.." > "Haha, I'm just kidding." Then Alexa looked at me again. "But you have to give him a gift too." "Huh? Gift?" O_____O They all shook her head. "You are one innocent girl." They all chorused. "Yeah, I am." I grinned. "Kelangan mo rin siyang bigyan ng gift." Sabi ni Beulah. "Alam mo naman siguro gusto niya diba?" Napatulala naman ako sa kanilang tatlo. Ano ba itong pinagsasabi nila? "Saka na. Matagal pa naman yan eh." Bigla naman silang napatingin ulit sakin. "What?" "Anong matagal?! It's in three days!" "Omo." 0__________0 I'm dead. GIFT. GIFT. GIFT. What will I give him naman? -------------------------------------------------------------------------------------------- Nung hapon na, sumabay sakin si Kai pauwi. We were walking papuntang bus station when he suddenly grabbed and held my hand. Kilig to the bones na naman ang lola niyo. Napatingin ako sa kamay namin while smiling. Siguro tometo na mukha ko ngayon. He suddenly looked at me too, stared at our hands and smiled again. "I wish we'd be like this forever." Sabi niya habang inangat ng konti yung kamay namin. "Yeeaah." I smiled. "It really feels right." "Yeeaah." "And I love you." He mouthed to me. I signed a "two" sign at my fingers. It looks like a peace sign too. It means, "I love you too". Then we laughed. Tapos ayun, sumakay na kami sa jeep and bumaba sa street papasok sa village na tinitirhan ko. Welcome naman siya sa bahay kasi nakapunta na siya dun at nakapag-usap na sila ni Mama. Super nerbyos ako nun nang pumunta siya sa bahay. Pakiramdam ko hindi ako makahinga kasi nga takot na takot ako kay Mama. Baka sabunutan niya ako and all. Pero nung umakyat ako at nagbihis, pagbaba ko, may narinig akong mga malulutong na tawa. Aba, nagclick kaagad ang madir at si Kai ko. Hindi ko alam kung sino ang nakisabay. Si Mama ba o si Kai? Haha. XD Si Biboy naman, remember him? Si Biboy naman kavibes din siya. May pakuya-kuya na ngang nalalaman eh. Crush ata si Kai at laging nagpapacute. NIAHAHAH. So in short, welcome na siya dito sa bahay. XD "Good evening po Tita." "Good evening iho." "Hinatid ko lang po si Dice." "Good evening Ma." "Hello Kuya Kai." Bati naman ni Biboy sakanya. "Tse, alis nga dito. Nagpapacute ka naman eh." "Hello po Kuya Kai." Inulit niya ulit habang nakatingin lang kay Kai. When he does that, it's like saying, 'tse, di kita kinakausap, si KAI ang kinakausap ko'. "Uh, hello Biboy. Natapos mo na ba yung binigay kong game sa iyo?" "Nasa level 7 palang po ako." UGH. There they go again with their PS2 games chenes. "Ah, nga pala Kai. Dito ka na magdinner. Magdidinner na kami maya-maya." Bigla naman akong napatigil at napatingin kay Kai. Napatingin din saken si Kai. "Naku, wag na po. Uuwi rin naman po ako kaagad. Baka hinahanap narin po ako samen." "Ay hinde! Wag hindian ang pagkain. Give me your Mom's number and I'll call her." "Uhmm.. Tita kasi.." "Don't be shy iho. Minsan lang naman ako nagluluto eh. Tsaka this is a new food that I've tried out from the recipe. See?" "But Mom?" sabi ko habang sinisenyasan si Kai na umalis na. "Iho?" "Mom?" "Uhm, sige po Tita." He smiled and winked at me. UGH. Okay, so my mother's not good at the kitchen. Kaya medyo nininerbyos ako. And kung pano ako nakakakain? Hmm, nagpapadeliver lang kami sa bahay or bumibili ng cooked foods. Then, microwave microwave nalang kaagad. Baka malason nito si Kai. LOL. "I'll call your Mom na." Nilagay ni Kai yung bags namin sa sofa and umupo na kami dun sa table since kakain na raw kami sabi ni Mama while she ran to get the phone to call Kai's mom. When she went back, she suddenly said something that made me really, really nervous. "Bukas, ikaw naman daw punta sa bahay nila."

[b]> waaahh.. kakilig to the max.. hehe.. haay.. [/b]

@lois.. Both? oi.. optapik ka By The way.. nice story.. keep it UP