I think this story is great but i cant understand some words. peace lol.

woa.sis kim????where's the next epi.??lol.cant wait to read it

^ awww.. it's ok sis kim! labshoo!! take yer time & God bless ü

Yup, tama. Naguguluhan ako. To the point na parang susuko na ang utak ko sa pag-iisa-isa ng mga nangyari. That wasn't a good joke! Hindi yun maganda! Mas okay na lang siguro sakin na mahulugan ng balde galing sa itaas ng pintuan.. o kaya maslide sa harap ng maraming tao.. o kaya mahulog nalang sa kanal. Mas okay na lang yun, at least.. at least.. mawawala kaagad ang sakit. At least, ipahinga mo lang, makakalimutan mo na kaagad. Pero eto? Etong sakit na nararamdaman ko ngayon? Hindi ko alam kung anong klase to. Too painful for me to bear. Tumakbo kaagad ako sa room at kinuha ang bag ko. I just couldn't cry up here. I would look so -vulnerable. Kaya naman tumakbo na ulet ako papunta sa gate at naglakad ng mabilis. I even saw Kyla smiling sa kabilang kanto, she even waved at me. Pero masyado ng blurry yung vision ko kaya hindi na ako nakapagwave. She looked so happy na nag-usap kami ni Kai. As if, alam niya kung anong gagawin ni Kai at alam niya kung anong magiging reaction ko. Pumara na kaagad ako ng jeep at sa hindi ko na mapigilan, sabay ng pagbagsak ng ulan ang pagbagsak ng mga luha ko. I buried my face under my hanky. Iyak ako ng iyak ng may kumalabit sa gilid ko. Bigla naman akong napatingin. "Ineng.. nagbreak ba kayo ng boyplen mo?" tanong ng isang matandang babae. Tiningnan ko lang siya habang namuo ulit ang luha sa mata ko. "H-hindi po.." "Eh ganun naman pala e.. tumahan kana diyan.." sabi niya sakin. "O-opo.." Then napatingin ako sa kabilang upuan. Marami na pala yung mga tao at lahat sila nakatingin sakin. Pkiramdam ko, pwede na akong maglaho nung oras na yun. Nang makarating ako sa bahay, walang tao. May naiwang sulat lang si Mama na bukas pa daw yung balik niya from a business trip, at may pagkain na daw sa ref, initin ko nalang daw sa microwave. I opened the fridge to check kung ano, meron nga kaya sinirado ko nalang ulit ito at umakyat sa kwarto. Nahiga ako sa kama with my arms wide open. Inisa-isa yung mga sinabi niya sakin. Bigla ko naman naramdaman yung pagtulo ng mga luha ko. Leche.. Peor diba ito naman yung gusto ko? Yung sabihin niyang mahal niya ako? Diba? Diba? Pero bakit ganito yung nararamdaman ko? Bakit pakiramdam ko, masakit masyado? Dahil alam kung hindi pwede? Dahil alam kong masasaktan ang bestfriend ko kung papatulan ko ang lalaking mahal niya - na mahal ko din? Kinaumagahan, halatang mapula-pula pa yung mata ko. Kaya naman dinala ko yung Visine ko para kunwari may inaallergy lang ako. Meron bang allergy na para sa mata? Ah.. bahala na.. "Dice.." "Hi Ky! Goodmorning!" "G-goodmorning.." "Sige, una na muna ako.." ngiti-ngiti lang.. para walang makahalata ng pula mong mata. Papunta na sana ako ng cr ng may narinig akong sigawan.. "What was that all about yesterday?!" "Wala ka na dun!" "You like her?!" "No!" "So ano?!" "I don't like her.. so stop it!" Nabigla nalang ako kaagad. "I love her.."

sSsssuuupppppeeerr good! medyo magulo nga yang ganyang sitwasyon eh ano? Nag eexist talaga yang ganyan promise. Lagot ka pag anjan ka sa lugar ni dice.

haaaaaaaaay........ bitin to the max...... ate kim, ang galing mo naman... nakakaelibs ka.... idol!!!!.... e pano yan? galit na si alex kay dice?... manhid kasi si kai eh... kaya yan... hay, sana may kai din sa buhay ko... pero di nman ung kai na playboi... sampalin ko un ehhh.... go ate kim!!!! idol!!!!

[i]I don't like her, so stop it.[/i] Nabigla ako sa narinig ko. Woah, great Diane. You just heard what you really wanna hear. Now alam mo na he's just playing games with you. Ngayon alam mo na hindi naman talaga pala siya perpekto - hindi siya yung lalaking inaasahan mong maging siya. Pakiramdam ko, bubuhos yung mga luha sa mata ko. I ran as fast as I could palayo sa lugar na yun. I heard enough - enough to make me say he's a liar. Dumiretso ako sa classroom at umupo na kaagad sa desk ko. Sobrang pagpipigil na talaga yung ginagawa ko para di tumulo yung mga luha. Bakit ayokong umiyak? Andito ako sa room - i don't want the whole class to see that Diane is crying. I don't wanna look vulnerable. At kapag umiyak ako, tatanungin ako nila, bakit ako umiiyak. Ano isasagot ko? Dahil nalaman kong hindi ako gusto ni Francis Kai Monteverde? Na nang narinig ko yun, pakiramdam ko, binagsakan ako ng langit at lupa? Great. Pinikit ko nalang ang mata ko para di nila mahalata ang mga luhang namumuo sa mata ko. "Hoy Dice, ano problema mo?" bulong saken ng seatmate ko na si Harold. "W-wala naman.. bakit?" I forced a smile. "Ang pula ng mata mo.. masakit ba?" Bigla naman akong nataranta. Masakit? Oo masakit. Sobra. Pero bigla nalang akong napaisip, ano nga ba tinatanong nito? Masakit ang marinig yun o masakit lang ang mata ko? "M-masakit ang?" "Ang mata mo.." "Ah.. di naman masyado.. Napuwing lang ako kanina.." "Ahh, sige.. Ingat-ingat nalang.." sabi niya at nagsimula na namang magdrawing. Tiningnan ko lang si Harold. Buti pa siya, walang iniisip na kung ano-ano. Pag nakahawak siya ng ballpen at papel, tama na. Masaya na ang mundo niya kasama yung mga bagay na yun. Then napangiti ako sa sarili ko. Ang tanga mo kase Diane. Ang tanga-tanga mo. Akala mo siguro mamahalin ka nang isang Kai Monteverde ano? Hindi na yun mangyayari. Isipin mo nalang yung nangyari kahapon, panaginip lang. Isang magandang panaginip. And the best part was - kaw ang bida. Kaya makuntento ka na dapat. Tumingin ako sa labas dun sa alley. Tinitingnan ko kung maraming tao yung tumatambay. Pupunta sana ako ng cr para icheck yung mata ko. I saw Alexa crying. Nabigla ako since dapat masaya siya. Dapat ako yung todong umiiyak ngayon. WTH - ano ginawa ni Kai?! Tatakbo na sana ako sa kanya when our professor entered the room. Nagsign siya na maupo na yung lahat. Alexa sat at her own desk 3 seats away from me. Ako naman, nagwoworry kung bakit siya umiyak. Kahit yung mga classmates ko nagbubulong-bulungan na sa likod. They even passed me notes kung bakit daw umiiyak ang bestie ko. I just answered them - mind your own business. Napaisip na lang ako, what could be probably the reason why she cried. "Diane!" muntik na akong mapatalon when i heard a loud tap at my desk. Gosh, it's Mr. Santillan. "As I was saying, the body is present but the mind is absent. Now class, who do you think will be the best example?" I looked at the class and they're all looking at me, then they shouted, Diane! Wow, great. Thanks. I stood up and smiled. "Wow, thank you classmates. Thank you fans! keep supporting.." I said and glared at Mr. Santillan then flashed a sweet smile. Haha, kung nakita niyo lang yung reaction niya nung naghiyawan ang mga classmates ko at umupo ako - matatawa ka. I hate this man - kaya naman bad girl ako pag nasa class niya ako. Lagi nalang ako ang nakikita. Makikinig na sana ako when I saw Alex stared at me. That look - is a familiar one. Pagkatapos ng class, pumunta ako sa upuan niya and kneeled down since she's sitting. I held her hand and asked. "Why did you cry? Are you alryt?" I asked. Walang response, she just cried. "Aleck.. what's wrong? Hoy.." nininerbiyos na talaga ako. "Aleck? Ano ba? What's wrong?" She wiped her tears and faced me. "Do you really know what's wrong?!" she shouted. Gosh, easy lang. Lahat ng classmates ko napalingon samin. "Y-yeah." "Ikaw! Ikaw ang problema!" she cried again. "A-ako?" : "Oo, ikaw! He likes you... he likes you a lot.." "Sino?" "Wag ka nang mag-maangmaangan na hindi mo alam kung sino yung tinutukoy ko! I thought you're my bestfriend.." Okay, nawiwindang utak ko. Hindi naman pwedeng si Kai yun since kakarinig ko lang na hindi niya ako gusto. Diba? A-agree kayo diba? Lahat na ng classmates ko nakatingin samin. Yung iba nagsimula nang magbulungan. Pati yung studyante ng ibang sections, nakichismis narin. "H-hindi ko talaga alam ang sinasabi mo Alex.." "You see?" humarap siya sa mga tao. "My bestfriend, is a traitor. My bestfriend.. loves my boyfriend.. and my bestfriend.. snatched him away from me!" Nabigla ako sa sinabi niya. How could.. how could she do that? Alam nating lahat na hindi ko siya inagaw sa kanya. Alam nating lahat na pinigilan ko ang sarili ko para maging masaya sila diba? Pero.. pero bakit ganito? "No.. I didn't. H-hindi ko siya inagaw sa iyo.. hindi kita tinraydor.. Alexa.." My tears started to flow from my eyes. I looked at her in shock - hindi ko yun ginawa. "I hate you.." she said while crying. Umangat yung kamay niya at napapikit nalang ako. I don't deserve this.. pero para sa kanya - sige, if that'll make her feel alright. Dahan-dahan kong minulat ang mata ko. Then I saw Kyla. She was holding alexa's hand. "You don't have any right to slap her." Kyla said. Alexa looked at her na parang kinamumuhian narin nito si Kyla. "Kyla.." "Remember that - hindi mo alam kung anong pinagdaanan ng kaibigan mo para sa iyo." "You don't even know what's the story.." Alexa said. "Yes I do. Mas alam ko pa kung anong nangyayari kesa sa iyo." "Kyla, just leave-" "If you want, we can talk with Kai himself." "Shut up!" "No, you shut up Alexa. [i]...coz you don't have any right to make a noise about this topic."[/i]

grabe! nkakaloka nato! im waiting for the next one.keep it up kimmie!

[color=pink][b]woot..yehey...i lab the story sis kim soo much am cravin for more..am always watchin over on this thread hehehe.. [/b][/color]

[b]wow. so nice.. and uh.. *speechless* [/b]